ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ବେଳେ ବାସନ୍ତୀ ନାନୀର ବସନ୍ତ ଗାଥା
ମୋ ପ୍ରଥମ କାହାଣୀର ସମସ୍ତ ପାଠକ ପାଠିକାଙ୍କୁ ସ୍ବାଗତ । ଆଉ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ କୁ ଏନଜଏ କରୁଛନ୍ତି ନା ବୋର୍ ହେଉଛନ୍ତି ? ବୋର୍ ହେଉଛନ୍ତି ତ ଏଇ ଗପଟିକୁ ପଢି ଟାଇମ୍ ପାସ୍ କରନ୍ତୁ ନା ! ମୁଁ ବି ତ ଏମିତି ଘରେ ବସି ବସି ବୋର୍ ହେଉଥିଲି; ହେଲେ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଆଉ ଏମିତି ମୋବାଇଲ୍ ଟେ ପାଇଗଲେ କି ବୋରିଂ ବା ? ଗପ ପଢନ୍ତୁ, ଘରେ ରୁହନ୍ତୁ, ସୁସ୍ଥ ରୁହନ୍ତୁ ।
ମୁଁ ତ ଆଗରୁ କେବେ ଏମିତି ସେକ୍ସ୍ ଷ୍ଟୋରିି ପଢି ନ ଥିଲି, କି ଜାଣି ବି ନ ଥିଲି, ଏମିତି ଷ୍ଟୋରିି ବି ଥାଏ ବୋଲି । ତେଣୁ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ପାଇଁ ଘରକୁ ଆସି ଏମିତି ବୋର୍ ହେଉ ହେଉ କାହା ବିଗତ ଦିନର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ କାନରେ ଶୁଣି ବହୁତ ଏନଜଏ କରୁଛି ଏବେ, ଆଉ ବାସନ୍ତୀ ନାନୀଠୁ ଏମିତି ଅନଲାଇନ ଷ୍ଟୋରିି ବି ପଢି ନିଜ ଜିଜ୍ଞାସୀ ମନକୁ ତୃପ୍ତ କରୁଛି ।
ମୁଁ XYZ, ଯିଏ ବି ହୁଏଁ, ମୋ ବିଷୟରେ ତ କିଛି କହିବି ନାହିଁ, କି ଆପଣମାନେ ବି ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବେନି; ଧରିନିଅନ୍ତୁ ମୋ ନା ଅନାମିକା, ମାନେ ଯାହାର ନାଆଁ ହିଁ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେମିତି କାହାଣୀ ଶୁଣି ଏଇ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ କୁ ଏନଜଏ କରୁଛି ସେଇଟାକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଭେଟିଦେଇ ଆପଣମାନଙ୍କ ଟାଇମ୍ ପାସ୍ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ଆଶା ଆପଣମାନେ ବି ପଢିକି ଏନଜଏ କରି ଟାଇମ୍ ପାସ୍ କରିବେ ।
ଆମ ଗାଆଁ ବଲାଙ୍ଗୀର ଜିଲ୍ଲାର ଶେଷ ସୀମାରେ । ବଡ଼ ଗାଆଁ ନୁହେଁ ମ ତଥାପି ଗଛ, ଲତା, ନଇଁ, ନାଳ ଘେରା ସୁନ୍ଦର ଗାଆଁ ଟିଏ । ନଈର ସ୍ୱଚ୍ଛ ଜଳ, ବିଲ ବଣର ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ ସାଙ୍ଗକୁ ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କ କଳରବ ମନକୁ କିଣିନିଏ । ଆଉ ବସନ୍ତ ଋତୁରେ…. ମୃଦୁ ମଳୟ ସହ କୋଇଲିର କୁହୁତାନ ସତେ ଯେମିତି ଏକ ଅପୂର୍ବ ଦୁନିଆଁର ପ୍ରାକୃତିକ ବିଭବକୁ ଉପଭୋଗ କଲାପରି ଲାଗେ ।
ଆଗରୁ ତ ବିଜୁଳି ଖୁଣ୍ଟ ବି ନ ଥିଲା ହେଲେ ଆଜି ମୋବାଇଲ୍ ଟାୱାର ବି ହେଲାଣି । ଆଉ ଆମେ ସବୁ ଆଖପାଖ ସହରକୁ ଯାଇ ପାଠଶାଠ ପଢି ଶିକ୍ଷିତ ହେଲୁଣି । ଆମ ଗାଆଁର ଅନେକ ଝିଅପୁଅ ବାହାରେ ରହି ଚାକିରୀ ବାକିରୀ କାମଧନ୍ଦା କରି ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ହେଲେଣି । ଆଉ ବାକି ଯାହା ରହିଲେ ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ବାହାର ରାଜ୍ୟକୁ ଯାଆନ୍ତି ।
ମୁଁ ବି ପଦମପୁରରେ ମୋ ମାମୁଁ ଘରେ ରହି ପାଠ ପଢୁଥିଲି । ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ପାଠପଢା ପରେ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ଯାଇ କିଛି Preparation କରିଥାଆନ୍ତି ହେଲେ ଏଇ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ଟା ତ ସବୁ ବିଗାଡି ଦେଲା ନା, ମୁଁ ଆଉ ବାହାରକୁ ଯିବି କଣ ଯିଏ ଯେତେ ବାହାରେ ଥିଲେ ସମସ୍ତେ ତ ଗାଆଁକୁ । ଆଉ ଗାଆଁ ପରିବେଶ ତ ଜାଣୁଥିବେ, ନା ଅଛି କରୋନା ଭୟ ନା ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ପାଇଁ ବେଶୀ କିଛି କଟକଣା ।
ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ସାମାନ୍ୟ କଟକଣାକୁ ଛାଡିଦେଲେ ସବୁ ପୁରା ଉଡା ଚଢେଇ । ଦି ପହରେ ସାଙ୍ଗ ସାଥିଙ୍କ ଆସର । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ କେତେଜଣ ମୋ ପରି ବାହାରେ ରହି ଏଇ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ପାଇଁ ଗାଆଁକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଆଉ ଆଜିକାଲିକା ସାଙ୍ଗସାଥୀଙ୍କ କଥା ତ ଜାଣୁଥିବେ ବାକିକଥା କମ୍, ବେଶୀକଥା କିଏ କାହା ସହ ଫସିଲା, କିଏ କାହା ସହ କୋଉଠି ଭେଟ ହେଇ କଣ କଲା, କୋଉ ଟୋକା କେମିତିକା ଇତ୍ୟାଦି ।
କିନ୍ତୁ ସେସବୁ ଭିତରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କମନ୍ କଥା ଦେଖିଲି ପ୍ରାୟ ଅଧିକାଂଶ ଝିଅଙ୍କ ମୁହଁରେ ଗାଁ’ର ଗୋଟିଏ ପିଲାର ନା ! ସତେ ଯେମିତି ଆମ ଗାଆଁ ଟା ସେଇ ଦ୍ବାପର ଯୁଗର ଗୋପପୁର ଆଉ ସେ ହିଁ ହେଉଛି ରସିକ କୃଷ୍ଣ । ଶଳା ବୁଲି ବୁଲି ଗାଆଁଟା ଯାକ ଝିଅବୋହୂଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ ସହ ଖେଳୁଛି, ବେଧୁଆ କୋଉଠିକାର, ତଥାପି ଯେ ଏମାନେ ତା ପାଇଁ ଏତେ ପାଗଳିନୀ ! ଶୁଣି ମତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥାଏ ।
ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ମତେ ତ, ତା ଉପରେ ଏମିତି ବହୁତ ରାଗ ଆସିଥିଲା ହେଲେ ଦିନକୁ ଦିନ ଏଇ ଗାଆଁ ଟୋକିଙ୍କ ମୁହଁରୁ ତା ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣି ଶୁଣି ମୁଁ ବି ଆବାକ୍ ହେଇଗଲି । ଦୋଷଟା ଯେ ତା’ର ନା ଏମାନଙ୍କର, ସବୁ ଦୋଷ ବୟସର ।
ଯେଉଁଥିରେ ଗାଆଁର ସବୁ ମରଦ ବାହାରକୁ ଯାଇ କାମଧନ୍ଦାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲାବେଳେ, ଏମାନେ ତାକୁ ଏକା ଗାଆଁରେ କୃଷ୍ଣ କରି ନିଜେ ଗୋପିମାନଙ୍କ ପରି ତା ଠୁ ଯୌବନର ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଉଛନ୍ତି । ବାଃ ରେ ତାର କୃଷ୍ଣକଳା !
ହଉ, ଚାଲନ୍ତୁ ଶୁଣିବା କିଏ, କୋଉଠି, କେମିତି ତା’ଠୁ ଯୌବନରେ ଆନନ୍ଦର ଲାଭ ଉଠେଇ ଆଜିଯାଏ ଝୁରି ହେଉଛନ୍ତି । ଆଜି ଆରମ୍ଭ କରିବା ‘ବାସନ୍ତୀ ନାନୀର ବସନ୍ତ ଗାଥା’ । ଟାଇଟଲ ଟା ସେଇଆ ରଖିବାର ମାନେ ହେଲା, ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ ଏରିଆରେ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ର ଆରମ୍ଭ ବି ହେଲା ବସନ୍ତ ଋତୁରେ, ଯେଉଁ ଅବସରରେ ସେ ତା କାହାଣୀ ବଖାଣୁଛି ଆଉ କାହାଣୀର ନାୟିକା ବାସନ୍ତୀ ନାନୀଙ୍କ ସହ ସେଇ ଘଟଣା ବି ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଥିଲା ସେଇ ବସନ୍ତ ଋତୁରେ, ସେଇଥିପାଇଁ ।
ସେଦିନ ଦି’ପହରେ ଖାଇପିଇ ସାରି ରେଷ୍ଟ୍ କରୁ କରୁ ମୋବାଇଲ୍ ରେ କମେଡି ଦେଖୁଥିଲି । ଆମ ପଡୋଶୀ ଘରର ବାସନ୍ତୀ ନାନୀ ଆସିଲା । ତିନିଚାରି ବର୍ଷ ହେଇଗଲାଣି ବଲାଙ୍ଗୀର ରେ ରହି ପଢାପଢି ସାରି ଏବେ କୋଉ ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ସ୍କୁଲରେ ଟିଚରସିପ୍ କରିବା ସହ ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ପାଇଁ Preparation କରୁଛି । ଗଲା ଦିନରୁ କେବେ ଆସି ନ ଥିଲା, ଆଉ ଏବେ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ହେବାରୁ କିଛି ଦିନ ହେବ ଆସିଛି ।
ସୁଯୋଗକୁ ମୁଁ ବି ଏଥର ଏମିତି କିଛି Preparation କରିବା ପାଇଁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ତେଣୁ ସେ ଆସିବା ଦିନଠୁ ତା ସହ ଟିକେ ବେଶୀ ଘନିଷ୍ଠତା ବଢି ଯାଇଛି । ବୟସରେ ମୋ’ଠୁ ତିନିଚାରି ବର୍ଷ ବଡ଼ ହେବ । ମାଆଁ କହୁଥିଲା ଗାଆଁରେ ଥିଲାବେଳେ ସେ ବହୁତ ପତଳା ଥିଲା । ହେଲେ ଏତେଦିନ ସେଠାରେ ରହି ଆସିଲା ପରେ ଯେମିତି ପୁରା ବଦଳି ଯାଇଛି ।
ଉଚ୍ଚତା ସାଢେ ପାଞ୍ଚ ଫୁଟ୍ ଉପରେ । ଛୋଟ ହେଲେ ବି ସୁନ୍ଦର ଗୋରା ତକ ତକ ମୁହଁ । ମଧ୍ୟମ ଶରୀର ହେଲେ ବି ତା ଛାତି ଆଉ ପିଛା ଯେମିତି ଅସମ୍ଭାଳ । ତେଣୁ ଘରୁ ବାହାରିଲେ ସବୁବେଳେ ଓଢଣିଟିଏ ନ ହେଲେ ଗାମୁଛାଟିଏ ଛାତିରେ ପକେଇଥାଏ । ଆଉ ସେଦିନ ତ ନଈ ତୁଠରେ ତା ସହ ଗାଧେଇଲାବେଳେ ତା ଛାତିକୁ ଦେଖି ମୁଁ ବି ଆବାକ୍ ହେଇ ରହିଗଲି ।
ବାବାଲୋ…. ପୁରା ଦଶ ଦଶ ଟଙ୍କିଆ ବେଲୁନ୍ ବି ହାରିଯିବ ! ଛାତିରେ ଭିଡିଥିବା ଶାୟାଟିକୁ ବି ଦୋହଲେଇ ପକାଉଥାଏ, ଉପରକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଟେକି ହେଇ । କେହି କେହି ତ ଫୁସୁରୁ ଫାସୁରୁ ହୁଅନ୍ତି, ଏମିତି ଗ୍ରୋଥ୍ କରିବାକୁ କିଛି ହରମୋନ Use କରିଥିବ, ନ ହେଲେ ଯେମିତି ତା ଶରୀର ଥିଲା, ଲାଗୁଥିଲା ହୁରୁହୁରୁ ଧୁକା ପବନ ବି ଉଡେଇନେବ; ଏତେ ବଡ଼ ବଡ଼ କେମିତି ହେବ ଯେ ?
ସେ ଆସି ମୁଁ ଶୋଇଥିବା ଦଉଡିଆ ଖଟରେ ବସି ଥଟ୍ଟାରେ କହିଲା, “ହେଁ ହେଁ ଏକେଲା ଏକେଲା ମୋବାଇଲ୍ ରେ କଣ ଦେଖୁଛୁ ?” ମୁଁ କହିଲି, “ନାଇଁ, କିଛି ନାଇଁ ଏମିତି କମେଡି ଦେଖୁଥିଲି ।“ ସେ ଆହୁରି ଥଟ୍ଟା କରିବାକୁ କହିଲା, “ହଁ, ଏକେଲା ଏକେଲା କମେଡି ଦେଖୁଛୁ ନା ସେଇଟା ଦେଖୁଛୁ ମୁଁ କଣ ଜାଣିନି ?” ତା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ପରି ପଚାରିଲି, “ସେଇଟା ମାନେ….?”
ସେ- କଣ ନ ଜାଣିଲା ପରି ଏତେ ବାହାନା ମାରୁଛୁ ବା….? ଏତେ ବଡ଼ ମୋବାଇଲ୍ ଧରି ଏକେଲା ଏକେଲା ଅଛୁ ମାନେ ଦେଖୁଥିବୁ ନା…..
ସତରେ ସେ କଣ କହୁଥିଲା ମୁଁ ଜମାରୁ ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥିଲି ତେଣୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ମୁଁ ବି ଏଥର ଜିଦ୍ କରି ତାକୁ ପଚାରିଲି ଯେ, ସେ ସେଇଟା ମାନେ କଣ ? ସେ ବି ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ କହିବାକୁ ମନା କରୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ପରେ ଏମିତି ମୋର ଜିଦ୍ ଦେଖି ମୋ ମୋବାଇଲ୍ ନେଇ ଯାହା ଚଳେଇଲା ମୁଁ ଖାଲି ଆଖିକୁ ବିଶ୍ବାସ କରି ପାରିଲିନି ।
ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମଥର ସେଇଟାକୁ ଦେଖି ମୋ ଛାତି ଧଡଧଡେଇ ଗଲା । ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନର ବେଗ ବଢିଗଲା । ସେଇଟା ଥିଲା ଟୋକାଟୋକିଙ୍କ ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଳା ଖେଳ । ଯାହା ମୁଁ ଆଗରୁ କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲି । କେବଳ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କଠୁ ଶୁଣିଥିଲି ଯାହା । ଆଉ ସେଦିନ ଏମିତି ପ୍ରଥମଥର ମୋ ମୋବାଇଲ୍ ରେ ଦେଖି କୁଲର୍ ଟା ଚଳୁଥିଲେ ବି ମତେ ଘମ୍ ଘମ୍ ଗହଦି ପଡିଲା ।
ମୋର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ସେ ସେଇଟାକୁ ବନ୍ଦ କରି ପଚାରିଲା, “ଆଲୋ….. ତୁ ଏତେ ଥରୁଛୁ କାହିଁକି ? ଏଯାଏଁ କଣ କାହାସହ କିଛି ହେଇନି କି, ମୋର ତ ମେଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷା ବେଳୁ ସବୁ ସରି ଯାଇଥିଲା ?” ମୁଁ ଏଥର ବୁଝିଲି ସେ କଣ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା । ତେଣୁ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲି, “ଛି ଛି କଣ କହୁଛ ତମେ…. ବାଜେ କଥା ସବୁ….!” ମୋ କଥା ଶୁଣି ମୋ ଦୁଇ ଗାଲକୁ ଚୁମୁଡି କହିଲା, “ହଁ, ବାଜେ କଥା ନା ଆଉ…. ଏମିତି କଲେ ସିନା ଜାଣିବୁ….!”
ତା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଆହୁରି ଲାଜେଇ ଗଲି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ବି ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ହୋଇ କଣ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ମୁଁ ବି ଭାବୁଥିଲି, ସମସ୍ତେ ତ କୁହନ୍ତି କଲେ ଜାଣିବୁ, ପାଇଲେ ଜାଣିବୁ ! ପ୍ରଥମ ଥର ମୋବାଇଲ୍ ରେ ଦେଖିକି ତ ଏମିତି ଲାଗୁଛି, ସତରେ ଏମିତି କଲେ କେମିତି ଲାଗୁଥିବ ଯେ ? ମୁଁ ବି ଏଥର ଟିକିଏ ଜିଜ୍ଞାସୀ ହୋଇ ଉଠିଲି, ଜୀବନର ନୂଆଁ ଏକ ରହସ୍ୟ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ।
ଏମିତି ତ ଅନେକ ଲୋକୁଙ୍କୁ ପଚାରିବି ପଚାରିବି ବୋଲି ଆଗରୁ ଭାବୁଥିଲି, ଏବେ ଭଲ ସୁଯୋଗଟିଏ ମିଳିଛି, ୟାକୁ ପଚାରିବାକୁ । ସେ ତଥାପି ଏଯାଏଁ ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ହେଇ କଣ ଭାବୁଥାଏ । ଡରି ଡରି ପଚାରିଲି, “କଣ ନାନୀ, ସତରେ ସେଇଟା ଏତେ ମନ ପଡେ କି…?” ସେ ସେମିତି ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ଥିଲା ପରି କହିଲା, “ହଁ…. ରେ….. କଣ ଆଉ କହିବି ତତେ….?”
ଏଥର ମୋର ବି ସାହସ ଜୁଟିଗଲା ସବୁକିଛି ପଚାରିବାକୁ ତେଣୁ ପୁଣି ପଚାରିଲି, “ଆଚ୍ଛା ନାନୀ, ସେଇଟା କଲେ କେମିତି ଲାଗେ…?” ଏଥର ସେ ବି ଭାବ ବିହ୍ଵଳିତ ହୋଇ ମତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କହିଲେ, “ଉଃ….ହୁ….ଉ… ପଚାର ନା….. ସେଇଟା ହିଁ ତ ଜୀବନର ଅସଲି ସୁଖ…..”
ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁ ଧରୁ ତା ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ମୋ ଛାତିରେ ଏକଦମ୍ ଲଦବଦେଇ ଉଠିଲା, ବେଲୁନ୍ ବାଲା ତକିଆ ପରି । ଆଉ ମୋ ଉପରେ ଲଦି ହେଇ ଏମିତି ସିତ୍କାର ଛାଡି ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ମୋ ଦେହ ବି ଶୀତେଇ ଗଲା । ତେଣୁ ମୁଁ ପୁଣି ପଚାରିଲି, “ତମେ କହୁଥିଲ, ମେଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷା ବେଳୁ ତମର୍ ସରି ଯାଇଥିଲା… ମାନେ ତମେ ଆମ ଗାଆଁର କାହା ସାଥିରେ ନା….. ଅନ୍ୟ…..”
ମୋ କଥା ଛଡାଇ ସେ ମତେ ଆହୁରି ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କହିଲା, “ଆଉ କୋଉ ଗାଆଁର ହବ ରେ…. ଆମ ଗାଆଁର ସେଇ ମାଷ୍ଟର ପରା ।“ ତା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଏକଦମ୍ ଚମକି ଗଲି । କାରଣ ଶୁଣିଥିଲି ମାଷ୍ଟର୍ ଟିଏ ହେଲେ ବି ତାଙ୍କ ନାଆଁ କୁ ଗାଆଁର ଅନେକ ଝିଅବୋହୂଙ୍କ ସହ ଯୋଡାଯାଏ । କେହି କେହି ତ କହନ୍ତି, ବେଧୁଆ ମାଷ୍ଟର, ଆଉ କେହି କେହି ରସିକ ନାଗର ।
ବୟସରେ ଆମ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଢେର ବଡ଼, ଆଠଦଶ ବର୍ଷର ବଡ଼ ହେବେ ତେଣୁ ମୁଁ ସେତେଟା ଧ୍ୟାନ ଦିଏ ନାହିଁ । ମୁଁ ଏମିତି ତାଠୁ ବି ମାଷ୍ଟର୍ ବୋଲି ନାଆଁ ଶୁଣି ତାଙ୍କ ଘୃଣିତ କର୍ମକଥା ଭାବୁ ଭାବୁ ସେ ମୋ ଉପରେ ପୁରା ସିଧା ହୋଇ ଶୋଇଯାଇ କହିଲା, “ଜାଣିଛୁ, ଆମର କେମିତି ହେଲା…..”
ମୁଁ ବି ତ ସେଇ ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି, ତେଣୁ ଜିଜ୍ଞାସୀ ହୋଇ ପଚାରିଲି, “କୁହ ନା, କେମିତି ହେଲା, କଣ ସବୁ କଲ….” ତା ପରେ ସେ ମୋ ଉପରୁ ସାଇଡ୍ କୁ ଗଡିଯାଇ ମତେ ସେମିତି ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ତା ଗୋଟିଏ ଜଙ୍ଘକୁ ମୋ ଜଙ୍ଘରେ ଲଦିଦେଇ ଆରମ୍ଭ କଲା ତା ଅତୀତ ଯୌବନର ଅୟମାରମ୍ଭ କାହାଣୀ ।
“ଏମିତି ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସରେ ମୋର ମେଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଥାଏ । ପ୍ରଥମ ଦିନ ଓଡ଼ିଆ । ସେଣ୍ଟରଟା ପାଖ ଗାଁ ହାଇସ୍କୁଲରେ । ତେଣୁ ସାନଭାଇ(ବୟସରେ ବଡ଼, ଭାଇ ମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସାନ)ସହ ଯିବା ଆସିବା କରି ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ସ୍ଥିର ହେଲା । ସେତେବେଳେ ଏଇ ମାଷ୍ଟର୍(ଗୋପନୀୟତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ନାଁ ନେଉ ନାହିଁ, କେବଳ ମାଷ୍ଟର୍ ବୋଲି ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଛି) B.Ed. କରୁଥିଲେ .
ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇ ପରୀକ୍ଷା ସେଣ୍ଟରକୁ ଗଲେ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରିବେ ବୋଲି ସାନଭାଇ ଡାକିଲା । ତିନିଜଣ ଗୋଟିଏ ବାଇକ୍ ରେ ଗଲୁ । ଭାଇ ବାଇକ୍ ଚଳାଇଲେ, ସିଏ ମଝିରେ ବସିଲେ ଆଉ ମୁଁ ପଛରେ । ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଏତିକି Healthy ନଥିଲି କି ସେ ଦୁହେଁ ବି ନୁହେଁ ତେଣୁ ତିନିଜଣ ବସିବାରେ ବିଶେଷ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଉ ନ ଥିଲା । ତଥାପି ପ୍ରଥମ ଥର ସିଏ ମୋ ଆଗରେ ବସି ବାରମ୍ବାର ମୋ ଦେହ ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ବାଡେଇ ହେଉଥିବାରୁ ମତେ ଟିକିଏ କେମିତି କେମିତି ଲାଗୁଥିଲା ।
ପ୍ରଥମ ଦିନ ପରୀକ୍ଷାରେ ସେ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ, ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପରୀକ୍ଷାଟା ଏତେ ଭଲ ହେଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ମୋ ମନର ଉଦବେଗଟା ଏକଦମ୍ କୁଣ୍ଢେମୋଟ୍ ହେଇ ଯାଉଥିଲା । ହଲ୍ ରୁ ବାହାରୁ ବାହାରୁ ଦୁହେଁ ଦୌଡ଼ି ଆସି ପରୀକ୍ଷା କେମିତି ହେଲା ବୋଲି ପଚାରୁ ପଚାରୁ ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ ଉନ୍ମାଦିନୀଙ୍କ ପରି ତାଙ୍କୁ ଜାବୁଡ଼ିଧରି ଲମ୍ବା ଚଉଡା Thanks ଟେ କହିବାକୁ ଧାଇଁ ଆସୁଥିଲି କିନ୍ତୁ ଭାଇଙ୍କୁ ସାମ୍ନାରେ ଦେଖି ମୋ ଆବେଗକୁ ସେମିତି ମନରେ ଚାପିରଖି ହସିଦେଇ ଭଲ ହେଇଛି ବୋଲି କହିଲି । ତା ପରେ ତିନିହେଁ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲୁ ।
ଦି ପହରେ ମୁଁ ଆମ ନୁଆଁ ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ ଘରେ ପଢୁଥାଏଁ । ଦି’ପହର ପାଖାପାଖି ଦୁଇଟା ହେବ । ସେ ଆମ ଘରଆଡେ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଲେ, ମାନେ କହିବାକୁ ଗଲେ ସେ ସାନଭାଇ ସହ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ବି ହେଉଥିଲେ ତ । ସେଇଠୁ ସାନଭାଇ କଣ ନେବାପାଇଁ ମୁଁ ପଢୁଥିବା ଘରକୁ ଆସି ମତେ ଏମିତି ପଢୁଥିବାର ଦେଖି ପଚାରିଲା, “କାଲି English ଅଛି ନା ?
ତୁ ତ ଗଧେଇଟା English କଣ ଜାଣିବୁ ?” ଭାଇଙ୍କ କଥାରେ ମୁଁ ଚୁପ୍ ରହିବାରୁ ଭାଇ ତାଙ୍କୁ ଡାକି କହିଲେ, “ୟାକୁ English Grammar ଫ୍ରାମାର୍ ଟିକେ ବତେଇ ଦେ ବୋ, ନ ହେଲେ କାଲି ୟେ ଭଲରେ କପି ବି ଉତାରି ପାରବ ନାହିଁ, ଆଉ ଫେଲ୍ ହେଇଗଲେ ଆମର ଏତେ ପରିଶ୍ରମ ସବୁ ବେକାର ହେଇଯିବ ।“ ଏହା କହି ଭାଇ ଚାଲି ଯିବାରୁ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଲେ ।
ଯୋଗକୁ ସେଦିନ ହିଁ ମୋର ପେରିଅଡ୍ସ୍ ଖତମ୍ ହେଇଥାଏ, ତେଣୁ ପରୀକ୍ଷା ସେଣ୍ଟରରୁ ଫେରି ମୋର ସବୁଲୁଗାପଟା ସଫାକରି ଗାଧେଇ ପାଧେଇ ମୁଣ୍ଡ ଧୋଇକି ପୁରୁଣା ସ୍କର୍ଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ସାରେ ଗଳେଇ ହେଇଥାଏଁ । ଯାହାର ଉପର ବୋତାମ ଟା ବି ନ ଥାଏ । ଭିତରେ ଚଡିଟେ ଛଡା ଆଉ କିଛି ନ ଥାଏ, ଯଦିଓ ସେତେବେଳେ ମୋ ଛାତିଟା ଏତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ନଥିଲା ।
ଆଉ ଏପରି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସିଏ ଆସି ମୋ ସାମ୍ନାରେ ଛିଡା ହେବାରୁ ମତେ ଟିକିଏ ଅବାଗିଆ ଅବାଗିଆ ଲାଗିଲା । ବେକତଳ ଫାଙ୍କା ବ୍ଲାଉଜକୁ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଚାପିରଖି ସାମ୍ନା ଚୌକିରେ ବସିବାକୁ କହିଲି । ମୁଁ ପଲଙ୍କ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଡକୁ ମୋଡି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗୋଡ ତଳକୁ ଲମ୍ବେଇ ବସିଥାଏଁ । ସ୍କର୍ଟ୍ ବି ପୁରୁଣା ଥିବାରୁ ଅତି କଷ୍ଟରେ ଆଣ୍ଠୁକୁ ଖାଲି ଢାଙ୍କି ପାରୁଥାଏ ।
ଏପରି ବେଶଭୁଷାରେ ମୁଁ ସ୍ବାଭାବିକ ହେବା ମୁସ୍କିଲ ଯଦିଓ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋ ମନରେ ଏମିତି ଖରାପ ଚିନ୍ତାଧାରା ନ ଥିଲା, ତଥାପି ବାରମ୍ବାର ଟାଣିଭିଡି ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏଁ ସବୁକିଛି ଢାଙ୍କି ରଖିବାକୁ । ପ୍ରଥମେ ପନ୍ଦର କୋଡ଼ିଏ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ସେ ବି ସ୍ବାଭାବିକ ଭାବରେ ସବୁ ବୁଝେଇ ପଢେଇଦେଲେ । କାରଣ ଏତେଦିନ ଯାଏଁ ତଙ୍କ ମନରେ ବି ମୋ ପ୍ରତି ସେମିତି କିଛି ଖରାପ ନଜର ନ ଥିଲା । ଏ
ମିତି କୋଡ଼ିଏ ପଚିଶ ମିନିଟ୍ ସବୁ ପଢେଇଲା ପରେ କିଛି ଟାସ୍କ ଦେବାରୁ ମୁଁ ବି ଭୁଲିଗଲି ଯେ ମୋର କଣ ଦିଶୁଛି ଆଉ କଣ ନାଇଁ । ଆଉ ଏମିତି ହାତଛାଡି ଲେଖିବାରେ ମଜ୍ଜି ରହି ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ସାତ ମିନିଟ୍ ପରେ ଲେଖାସାରି ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲାବେଳକୁ ସେ ଅପଲକ ନୟନରେ ମୋ ଛାତିକୁ ଅନେଇଁ ରହିଛନ୍ତି । ସେତେବେଳକୁ ସାମ୍ନାର ଟେବୁଲ୍ ପଙ୍ଖାର ପବନ ପାଇ ମୋ ବ୍ଲାଉଜଟା ପୁରା ମେଲେଇ ହେଇ ମୋ ବତିଶ ସାଇଜର ଦୁଇଟାଯାକ ବାହାରି ପଡିଛନ୍ତି ମୋର ଜଣା ନାହିଁ….
କ୍ରମଶଃ….
ଏମିତି ଅପଲକ ଭାବେ ଭୋକିଲା ଚାହାଣୀରେ ମୋ ଛାତିକୁ ଅନେଇଁ ରହିଥିବାର ଦେଖି ମୁଁ ଝଟ୍ କିନା ମୋ ଛାତିକୁ ଢାଙ୍କି ରଖୁ ରଖୁ ଲାଜରେ ସରମି ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ଦେଲି । ଲାଜ ସରମରେ ମୋ ଦେହ ଥରି ଉଠିଲା । ସେ ବି କିଛି ନ କହି ଚୁପଚାପ ଖାତା ଉଠେଇ କରେକ୍ସନ୍ କରି “ୱ।ଓ… ଭେରି ଗୁଡ୍…. ବହୁତ ଜଲଦି ତ ଜାଣିଗଲୁ” କହି ମୋ ପିଠିକୁ ଆଉଁସି ଦେଲେ ।
ତାଙ୍କ ହାତ ସ୍ପର୍ଶରେ ମୋ ଦେହ ଶୀତେଇ ଲୋମଗୁଡାକ ଟାଙ୍କୁରି ଉଠିଲା । ମୁଁ ଆହୁରି ଲାଜେଇ ଗଲି । ମୁହଁକୁ ଚାହିଁବାକୁ ତ ଆଉ ସାହସ ହିଁ ନ ଥିଲା । ତା ପରେ Next Lesson Start କଲେ ବି ମତେ ପାଠରେ ମନ ଲାଗିଲା ନାହିଁ, ଖାପଛଡା ଖାପଛଡା ଲାଗୁଥିଲା, ଏମିତି ତାଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ବସି ରହିବାକୁ ।
ସେପଟେ ଉଠିକି କୁଆଡ଼େ ଯାଇ ବି ତ ପାରିବି ନି, କାରଣ ସାନଭାଇ ବହୁତ ରାଗି, କାହିଁକି ନ ପଢି ଚାଲି ଆସିଲୁ କହିଲେ କି ଜବାବ ଦେବି ? ଏମିତି ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ମୁଁ ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ରହିବାର ଦେଖି ସେ ପଚାରିଲେ, “କଣ ହେଲା, ଏବେ ଅନମାଇଣ୍ଡ୍ ରହୁଛୁ ଯେ ?”
ମୁଁ ସେମିତି ଥରଥର କଣ୍ଠରେ କହିଲି, “ନାଇଁ…… କିଛି ନାଇଁ….” ତା ପରେ ପୁଣି ସେ ପଢେଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । କିଛି ସମୟ ପରେ ପୁଣି ମୋର ଏମିତି ଖାଲି ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ଅନମାଇଣ୍ଡ୍ ରହିଥିବାର ଦେଖି ପୁଣି ପଚାରିଲେ, “ଆରେ…. ତୁ ଏମିତି ଅନମାଇଣ୍ଡ୍ ରହିଲେ, ପାଠ ଧରିବୁ କେମିତି…?”
ତା ପରେ ମୋ ଚିବୁକ ଧରି ଧୀରେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଉଠାଇ କହିଲେ, “କଣ କିଛି ପ୍ରୋବ୍ଲେମ୍ ହେଲା କି ?” ମୁଁ ଆଉ କହିବି କଣ ? ତଥାପି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ମ୍ୟାନେଜ କରିବାକୁ କହିଲି, “ନାଇଁ, କିଛି ନାହିଁ…. ପଢାଅ……!” ମୋ କଥା ଶୁଣି ସେ ଟିକିଏ ହସିଦେଲେ ଆଉ ଚୌକିରୁ ଉଠିଆସି ମୋ ପାଖରେ ବସିଲେ, ପୁରା ମୋ ଦେହକୁ ଲାଗିକି ।
ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତକୁ ମୋ ଦୁଇ କାନ୍ଧରେ ରଖି ସାମାନ୍ୟ ଚିପିଦେଇ ଚାପା ଓଠରେ ଧୀରେ କହିଲେ, “ମୁଁ ଜାଣିଛି, ତୁ କାହିଁକି ଅନ୍ ମାଇଣ୍ଡ୍ ରହୁଛୁ….! ଆଉ ସେଇ ଜିନିଷଟା ତୋ ଦେହରୁ ନ ହଟିଲେ ତୁ ପାଠରେ ଜମାରୁ ମନ ଦେଇ ପାରିବୁନି ।
ଆଉ ତୁ ଭଲରେ ନ ପଢିଲେ ତୋ ଭାଇ ମୋ ଉପରେ ରାଗିକି କହିବ, କଣଟା ତୁ ଆଉ ମାଷ୍ଟର୍ ହବୁ ଯେ ମୋ ଭଉଣୀକୁ ପାସ୍ କରେଇ ପାରିଲୁନି ।“ ମୋ କାନ ପାଖରେ ନନ୍ ଷ୍ଟପ୍ ସେମିତି କହି ମୋ ଦୁଇ କାନ୍ଧକୁ ଚାପି ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଘୁମେଇ ଦେଉଥିବାରୁ ମୋ ଦେହଟା ବରଡାପତ୍ର ପରି ଥରି ଉଠୁଥାଏ ।
ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଜଣେ ପରପୁରୁଷର ଏପରି ସ୍ପର୍ଶରେ କେଜାଣି କାହିଁକି ମୋ ତନୁବଦନରେ ଏକ ଭିନ୍ନ ଉନ୍ମାଦନା ବି ଉଛୁଳି ଉଠୁଥାଏ ଯାହା ମୁଁ ଚାହିଁକି ବି ତାକୁ ଆଭଏଡ୍ କରି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ଲାଗୁଥାଏ ଯେମିତି ତାଙ୍କର ସେ ପ୍ରଥମ ଛୁଆଁ ମୋ ଦେହମନରେ ଏକ ନୁଆଁ ପ୍ରକାରର ନିଶା ଲଗେଇ ଦେଉଥାଏ ।
ଆଉ ତାଙ୍କର ସେ ମାଦକଭରା ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ଯେମିତି ଅଠା ଲାଗିଲା ଭଳି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଲାଗିଯାଉଥାଏଁ । ବେଳକୁ ବେଳ ମୋ ଛାତିର ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢି ବଢି ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ୱ।ସର ବେଗ ବି କ୍ଷୀପ୍ରତର ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ସେଇ ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ୱ।ସର ବେଗରେ ଛାତିଟା ଖାଲି ଉଠିଲା ଆଉ ପଡିଲା ।
ତାପରେ ସେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ମୋ ବେକ ପାଖକୁ ଆଣି ମୋ ମୁକୁଳା କେଶଗୁଚ୍ଛକୁ ଆଘ୍ରାଣ କରି କହିଲେ, “କଣ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁବୁନି, କଣ ପାଇଁ ତୁ ଏମିତି ଅନ୍ ମାଇଣ୍ଡ୍ ହେଇ ଯାଉଛୁ ?” ମୁଁ ତ ଯେମିତି ଆଉ ନିଜ ଅଧିନରେ ନ ଥିଲି, ତାଙ୍କ ପରଶର କେଉଁ ଏକ ଅଜଣା ବନ୍ଧନରେ ଯେମିତି ବାନ୍ଧି ହେଇ ଯାଉଥିଲି ।
ତେଣୁ ସେମିତି ଅପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ଭାବରେ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ବୋଲି ଈଶାରା କଲି । ହେଲେ ମୋ ଦେହଟା ଖାଲି ଥରଥର ହେଇ ଥରି ଉଠୁଥାଏ କଣ ହେବ ଆଗକୁ କିଛି ଚିନ୍ତା କରି ନ ପାରି ।
ଏଥର ସେ ମୋ ମୁକୁଳା କେଶଗୁଚ୍ଛକୁ ସାଉଁଟି ଗୋଟିଏ ପଟକୁ ଆଡେଇ ଦେଇ ସେମିତି ପଛପଟରୁ ମୋ କାନ୍ଧରେ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ରଖି ଦୁଇ ହାତରେ ମତେ କୋଳେଇ ଧରି କହିଲେ, “ଲାଜୁଛୁ ନା…. ତୋର ଏଇଟାକୁ ମୁଁ ଦେଖି ପକେଇଲି ବୋଲି ?” ଏହା କହୁ କହୁ ସେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଆଉଁସି ଦେଲେ ।
ସେତିକିବେଳେ ମୁଁ ଲାଜରେ, ନା ରାଗରେ ନା ପ୍ରଥମ ଥର ପୁରଷର ଏମିତି ସ୍ପର୍ଶରେ କମ୍ପି ଉଠିଲି ଜଣାନାହିଁ । ତାଙ୍କ ହାତ ହଟାଇ ଉଠି ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ସେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ମୋ ସାମ୍ନା ପଟରେ ଛନ୍ଦି ଦେବାରୁ ମୁଁ ତାଙ୍କ କୋଳରେ ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇ ବସି ପଡିଲି ।
ଲାଗୁଥିଲା ସେତେବେଳେ ଦେହ ଭିତରର ସମସ୍ତ ଶିରା ପ୍ରଶିରା ଗୁଡିକରେ ତୀବ୍ର ବେଗରେ ରକ୍ତ ପ୍ରବାହିତ ହୋଇ ମୁଁ ଥରଥର କମ୍ପି ଉଠିବା ସହ ନିର୍ବାକ୍ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି । ପ୍ରତିରୋଧ କରି କିଛି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ଯେମିତି ମୋ ମୁହଁରୁ କଥା ବାହାରୁ ନ ଥିଲା ।
ମୁଁ ଯେମିତି ତାଙ୍କ କୋଳରେ ଲୋଟି ପଡୁ ପଡୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତରେ ମୋ ଅଣ୍ଟାର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ବରୁ ଚିପିଦେଇ ପେଟକୁ ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଲେ । ଆଉ ଏତିକିରେ ମୁଁ ଯେମିତି ସଂଜ୍ଞା ଥାଇ ସଂଜ୍ଞାହୀନା । ସଁଅଁସଁଅଁ ଫଁଅଁଫଁଅଁ ଖାଲି ନାକରୁ ଗରମ ପବନ ବାହାରି ଶରୀରରଟା ବଳହୀନ ହେଇଯାଉଥାଏ ।
ଉଠିବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ଉଠି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ଏଇ ସୁଯୋଗରେ ସେ ସେମିତି ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତକୁ ମୋ ପେଟରେ ରଖି ଅନବରତ ଭାବରେ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ବେକତଳେ ତାଙ୍କ ଗରମ ନିଃଶ୍ବାସ ଛାଡି ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି କହିଲେ, “ତୁ ଏମିତି ଭିତରେ କେବେ କିଛି ପିନ୍ଧୁ ନି କି…..?” ମୁଁ ଆଉ କହିବି କଣ ?
ତାଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରଶଟା ଯେମିତି ମୋ ଦେହରୁ ସବୁତକ ବଳବଫୁକୁ ଶୋଷି ନେଉଥାଏ । ତଣ୍ଟି ଶୁଖିଯାଇ ମୁହଁ ଅଠାଳିଆ ହେଇ ବାନ୍ଧି ହେଉଥାଏ । ସତେ ଯେମିତି ମୁଁ ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତିରେ ଛନ୍ଦିହେଇ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବାର ଶକ୍ତି ବି ହରେଇ ବସିଥାଏଁ ।
ଆଉ ଏହାରି ସୁଯୋଗରେ ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ କରି ମୋ ବେକସାରା ଚୁମିଚାଟି ପେଟକୁ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ହାତକୁ ଉପରକୁ ଉପରକୁ ଆଣୁ ଆଣୁ ମୋ ପୁରୁଣା ବ୍ଲାଉଜ୍ ବୋତାମର ହୁଗୁଳା ହୋଲ୍ ଗୁଡାକ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଫିଟି ଚାଲିଥାଏ ।
ଯାହାକୁ ଦେଖି ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଇଜ୍ଜତ ବଞ୍ଚେଇରଖିବାକୁ ପ୍ରାଣପଣେ ଚେଷ୍ଟାକରି ଯେତେ ଛଟପଟେଇ ହେବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ଯେମିତି ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ମୋ ଶରୀରଟା ଆପେ ଆପେ ତାଙ୍କ ଓଠର ମଧୁର ଛୁଆଁରେ ଅବଶ ହେଇ ପଡୁଥାଏ । ଆଉ ସେ ସେମିତି ମୋ ଅପାରଗତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ମାଡି ଚାଲିଥା’ନ୍ତି ।
କ୍ରମେ ସବୁତକ ବୋତାମ ଫିଟି ଯିବାରୁ ସେ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତରେ ମୋ ଦୁଇ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଦୁଧକୁ ଧରି ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ମୋ ବେକତଳେ ଲମ୍ବା ସିତ୍କାର ଟିଏ ଛାଡି କହିଲେ, “ଇସ୍…… ତୋ କୁଆଁରୀ ଦେହର ଦୁଧ ଯୋଡାକ ତ ମସ୍ତ୍ ହେଇଛିରେ…… ଏକଦମ୍ ଟେନିସ ବଲ୍ ପରି ଗୋଲ୍ ମଟୋଲ୍…….
ଏଇଟାକୁ ଦେଖିଦେଲି ବୋଲି ଲାଜ କରୁଥିଲୁ ନା…… ଦେଖ୍, ଏବେ କେମିତି ତୋର ସବୁ ଲାଜ ଉଭେଇ ଯାଉଛି….. ଏହା କହି ସେ ସେମିତି ମୋ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତରେ ମୋ ପଛପଟୁ ଧରି ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ଧୀରେ ଧୀରେ ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲେ ଆଉ ମୋ ବେକତଳକୁ ବ୍ଲାଉଜ୍ ଟାକୁ ଦାନ୍ତରେ ହଟାଇ ବେକ ଆଉ ପିଠିକୁ ଚୁମିବାରେ ଲାଗିଲେ ।
ଏପଟେ ଯେ ମୁଁ, ମୋର ସବୁ ଖୋଲି ମତେ ନଙ୍ଗଳା କରି ପକେଇଲେଣି ଭାବି ରାଗରେ ଜଳି ଯାଉଥିଲି ନା ତାଙ୍କର ଏପରି ପ୍ରଣୟ ମଧୁର ସ୍ନେହାଲିଙ୍ଗନରେ ନୂଆଁ ଏକ ଉନ୍ମାଦନାରେ ହଜି ଯାଉଥିଲି ଜଣାନାହିଁ, ମଝିରେ ମଝିରେ ତାଙ୍କ ହାତ ହଟାଇ ଉଠି ଚାଲିଯିବାକୁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ କରୁଥିବା ବେଳେ ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତାଙ୍କ ଗରମ ଓଠର ନରମ ସ୍ପର୍ଶରେ ଶୀହରୀ ଉଠି ତାଙ୍କ କୋଳରେ ଢଳି ପଡୁଥିଲି ।
ମୁହଁ ତ ଯେମିତି ଫେବିକଲ୍ ଅଠାରେ ଲଟକି ଯାଇଥିଲା, କେବଳ ନାକବାଟେ ଗରମ ପବନର ସଁଅଁସଁଅଁ ସଁଅଁସଁଅଁ ଶବ୍ଦ ଯାହା । ସେ ଏମିତି କିଛି ସମୟ ମୋ ଦୁଧକୁ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ଆଉ ଧିରେ ଧୀରେ ଚିପି ଚିପି ମୋ ବେକ ଓ ପିଠିସାରା ଚୁମ୍ବନରେ ଭିଜେଇ ଦେଲେ ।
ତାଙ୍କ ଏପରି ଉନ୍ମାଦନାରେ ଲାଗୁଥିଲା ମୁଁ ଯେମିତି ବେହୋସ ହେଇଯିବି । ତାଙ୍କର ଏମିତି ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ମୋ ଦେହଟା ଯେ କଣ ହେଇ ଯାଉଥିଲା ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ଖାଲି ନିଜର ଦୈହିକ ଶକ୍ତି ହରାଇ ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ଯେମିତି ଢଳି ପଡୁଥିଲି ।
ଏମିତି ସେ କିଛି ସମୟ ମୋ ଦୁଧକୁ ହାତରେ ଖେଳି ବେକ ଆଉ ପିଠିକୁ ଚୁଚୁମି ମତେ ମଦହୋଶ୍ କରିଦେଲା ପରେ ଧୀରେ ମୋ କାଖ ତଳୁ ତାଙ୍କ ମୁହଁ ପୁରାଇ ମୋ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଲେ, “ଉଃ…… କଣ କହିବି, ସେ ଅଭୁଲା ଅନୁଭବ….!”
ଏହା କହୁ କହୁ ବାସନ୍ତୀ ନାନୀ ମୋତେ ପୁଣିଥରେ ଜୋରରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ମୋ ବାହୁରେ ରଗଡି ଦେଲେ । ତାଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏପରି ରୋମାଞ୍ଚଭରା କଥା ଶୁଣି ଆଉ ମୋ ବାହୁରେ ତାଙ୍କ ପୃଥୁଳକାୟ ଦୁଧର କଅଁଳ ଘର୍ଷଣ ପାଇ ମୋ ଦେହଟା ବି ଶୀତେଇ ଗଲା ।
ସେମିତି ଦୁଧକୁ ମୋ ବାହୁରେ ଚାପି ମତେ ଭିଡିଧରି ପୁଣି ଆରମ୍ଭ କଲେ, “ଲାଗିଲା, ମୋ ଦେହରେ ଯେମିତି କରେଣ୍ଟ ଖେଳିଗଲା । ମୋ ଦେହସାରା ଝୁମିଉଠି ଆଖି ଆପେ ଆପେ ମୁଦି ହେଇଗଲା ।
ଶରବିଦ୍ଧ ପକ୍ଷୀ ପରି ମୁଁ ଅବଶ ହୋଇ ପଡିଗଲି ଖଟ ଉପରେ କାରଣ ସେତେବେଳେ ସିଏ ମତେ ଛାଡ଼ି ମୋ ଆଗକୁ ଝୁଙ୍କି ଦୁଧ ଖାଉଥିଲେ । ସିଏ ସେମିତି ଭୋକିଲା ବାଘଟେ ପରି ମୋ ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଉ ଖାଉ ଉଠିକି ନଇଁ ଗଲେ ।
ଏବେ ମୋ ଆଣ୍ଠୁରୁ ଉପର ଖଟରେ ଗଡୁଥିଲା ବେଳେ ଗୋଡ ଦୁଇଟା ତଳେ; ଠିକ୍ ସିଏ ବି ସେମିତି ତଳେ ଛିଡାହୋଇ ଝୁଙ୍କି ପଡି ଦୁଧକୁ ଖାଉ ଖାଉ ଧୀରେ ଧୀରେ ଦୁଇ ହାତରେ ମୋ ଦୁଇ ଗୋଡ଼କୁ ଆଉଁସିବାରେ ଲାଗିଲେ ।
ସେ ଯେପରି ଭାବରେ ତାଙ୍କ ନରମ ଜିଭକୁ ଲଗାଇ ମୋ ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ସଲସଲ କରି ଚୁଚୁମି ଯାଉଥିଲେ ଯେ ମୁଁ ପ୍ରତିବାଦ କରିବି କଣ ବରଂ ସେ ଶିହରଣ ଟା ଏତେ ମାଦକଭରା ଥିଲା ଯେ ନିଜ ଅଜାଣତରେ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ଧରି ମୋ ଛାତିରେ ଜାକି ରଖୁଥିଲି ।
ସେ ଗାମୁଛାଟିଏ ଗୁଡେଇ ହେଇ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗାମୁଛା କାନ୍ଧରେ ପକେଇଥିଲେ । କାହିଁ କେତେବେଳୁ କାନ୍ଧର ଗାମୁଛା ଗଳି ପଡି ସେ ପୁଙ୍ଗୁଳା ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ ଜଣାନାହିଁ ଆଉ ସେ ଗୁଡେ଼ଇ ହେଇଥିବା ଗାମୁଛା ବି ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଥିଲା ନାହିଁ କେଜାଣି ମୁଁ ଦେଖି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ ।
ସେପଟେ ମୋର ଯେ, ପୁରୁଣା ଦିନର ଛୋଟିଆ ସ୍କର୍ଟ୍, ଆଣ୍ଠୁକୁ ବି ଢାଙ୍କିପାରୁ ନ ଥିଲା, ଏତିକି ବେଳେ ଗୋଡକୁ ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ସ୍କର୍ଟ୍ ଟାକୁ ବି ଉପରକୁ ଟେକି ଆଣି ମୋ ଜଙ୍ଘକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଉଁସିଗଲେ । ପ୍ରଥମ ଯୌବନରେ ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷର ପ୍ରଥମ ସ୍ପର୍ଶ !
ଭୟ ଲାଗୁଥାଏ ଯେତିକି; ଭିନ୍ନ ଏକ ଉନ୍ମାଦନାରେ ଶୀହରୀ ଉଠୁଥାଏଁ ସେତିକି । ବେଳେ ବେଳେ ଏକ ଅଜଣା ଭୟରେ ଥରିଉଠି ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିବାଦ କରିବାକୁ ଛଟପଟେଇ ଉଠିଲା ବେଳେ ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତାଙ୍କ ଗରମ ଦେହର ନରମ ସ୍ପର୍ଶଟା ମୋ ତନୁମନକୁ ଏମିତି କବଳିତ କରି ପକାଉଥାଏ ଯେ, ସେଇ ସୁଖ ପାଇବାକୁ ଯେମିତି ସାତ ସମୂଦ୍ରକୁ ବି ଲଂଘିଯିବି ।
ଏହିପରି ଜୀବନ ଯୌବନର ଦୋ ଛକିରେ ଭାବବିହ୍ୱଳିତ ହୋଇ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏକ ଅପୂର୍ବ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୁଖକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ ସେ କେତେବେଳୁ ମୋ ଦେହସାରା ଆଉଁସି ଆଉଁସି ଚୁମିଚାଟି ଏକ ନୁଆଁ ଦୁନିଆଁକୁ ନେଇଯାଉଥିଲେ ଜଣା ନାହିଁ । ବାସ୍ ମୁଁ ଖାଲି ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ସେମିତି ଖଟରେ ପଡିରହି ନିଜକୁ ଯେମିତି ହଜେଇ ଦେଇଥିଲି ତାଙ୍କର ଅପୂର୍ବ ଛୁଆଁରେ ।
ସେ ଯେ ଏମିତି କେତେ ବେଳୁ କଣ କଣ ସବୁ କରି ମତେ ସେଇ ଅପୂର୍ବ ସୁଖସବୁ ଅଜାଡି ଦେଉଥିଲେ କେଜାଣି, କିନ୍ତୁ ହଠାତ୍ ମୋ ବିଆଟା ଦରଜରେ ଫାଟିଗଲା ପରି ଲାଗିବାରୁ ମୁଁ ଚମକି ଉଠି ତାଙ୍କୁ ପେଲିଦେଲି । ଉଠି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସିଏ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା । ଇଏ ମୋ ବୋପାଲୋ……. ଏଇଟା କଣ ?
ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟାର ତଳକୁ, ଦୁଇ ଜଙ୍ଘର ସଂଯୋଗ ସ୍ଥଳରୁ ହାତେ ଲମ୍ବର ଫଣା ତୋଳିଥିବା ଗୋଖର ନାଗଟେ ପରି ଫଁଅଁଫଁଅଁ ହେଇ ଫୁତ୍କାରି ଉଠୁଛି । ଆଉ ଠିକ୍ ତା ତଳକୁ ଛୋଟ ବୁଜୁଳା ପରି ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳା ଟିଏ ଝୁଲି ଯାଉଛି ।
ପ୍ରଥମ ଥର ଜଣେ ଯବାନ୍ ଟୋକାର ସେଇ ଅଙ୍ଗକୁ ଦେଖି ଆବାକ୍ ହେଇ ଯାଇଥିଲେ ବି ବୁଝିଗଲି ଯେ ସେଇଟା ହିଁ ବାଣ୍ଡ । ଛୋଟ ଛୁଆଙ୍କର ତ ଦେଖିଛି, ହେଲେ ବଡ଼ ହେଲା ପରେ ଏମିତି ଭୟଙ୍କର ହୋଇଯାଏ ବୋଲି ଜାଣି ନ ଥିଲି ।
ତା ଅଗଭାଗଟା ବି ଅଗରେ ଲାଲ୍ ରଙ୍ଗର ଠିପିଟିଏ ଲାଗିଲା ପରି ଏକଦମ୍ ଲାଲ୍ ଦେଖାଯାଉଥାଏ । ଆଗରୁ ମନରେ ଅନେକ ଥର ବଡ଼ ମାନଙ୍କ ଏଇ ଅଙ୍ଗକୁ ଦେଖିବାର ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି ସୁଯୋଗ ମିଳି ନ ଥିଲା ।
ଆଉ ଏବେ ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖି ଆବାକ୍ ହୋଇ ଯାଉ ଯାଉ ହଠାତ୍ ମୋ ନିଜ ଉପରେ ନଜର୍ ପଡିବାରୁ ଚମକିଗଲି । ଇସ୍…. ମତେ ବି ତ ପୁରା ନଙ୍ଗଳା କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ….
ବ୍ଲାଉଜ୍ ଟା ଖାଲି ଦୁଇ ବାହୁରେ ଲଟକି ଦେହଟା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁଙ୍ଗୁଳା ହେଇଯାଇଥିବା ବେଳେ, ସ୍କର୍ଟ୍ ଟା ବି ଖାଲି ଅଣ୍ଟାରେ ଗୁଡେଇ ଗଦେଇ ହେଇଛି ଆଉ ଚଡିଟାକୁ ଯେ କେତେବେଳୁ କାଢ଼ି ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଛନ୍ତି ଜଣାନାହିଁ ।
ମୁଁ ଏମିତି ତାଙ୍କ ନଙ୍ଗଳା ଶରୀର ଆଉ ନିଜେ ନିଜକୁ ବି ଏମିତି ନଙ୍ଗଳା ଦେଖି ଦୁଃଖରେ କାନ୍ଦିବି ନା ଦେହମନରେ ଯୋଉ ଅଦେଖା ନିଆଁଟା ଲାଗି ଜାଳିପୋଡି ପକାଉଛି ତାକୁ ଲିଭେଇବାକୁ ତାଙ୍କ ନଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ଯାଇ ପୁଣିଥରେ ଗୁଡେଇ ହେବି ଭାବି ନିଜ ଲୁଗାପଟା ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ ସେ ପୁଣିଥରେ ମତେ ଖଟରେ ଶୁଆଇ ମୋ ଉପରେ ଲଦିହେଲେ ।
ମୁଁ “ନାହିଁ, ଛାଡ ଛାଡ” କହୁଥିଲେ ବି ମୋ ଦୁଇ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତରେ ବାନ୍ଧି ରଖି ମୋ ଓଠରେ ତାଙ୍କ ଓଠକୁ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଗଲେ । ତାଙ୍କ ନଙ୍ଗଳା ଦେହର ଗରମ ପରଶ ସହ ନରମ ଓଠର ରୋମାଞ୍ଚିତ ଚୁମ୍ବନରେ ମୋ ଦେହଟା ଯେମିତି ପୁଣିଥରେ ବିରହ ନଈରେ ବୁଡିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ଆଉ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ସବୁ ଭୁଲିଯାଇ ସେଇ ମଧୁର ସଂସର୍ଗକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ ସେ ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟା ତଳର ସେଇ ଲମ୍ବା ଟାଣୁଆ ଅଙ୍ଗକୁ ମୋ ବିଆ ଉପରେ ଘସିଦେଲେ ।
ଉଃ……. ହୁଃ….. କି ରୋମାଞ୍ଚଭରା ସେ ଅଙ୍ଗର ଗରମ ସ୍ପର୍ଶ । ସେଇଟା ମୋ ନରମ ବିଆର କଅଁଳ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମୁ ଚୁଚୁମୁ ଯେମିତି ସାରା ଦେହରେ ନିଆଁ ଜଳିଗଲା ।
ତାଙ୍କୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ମୁଁ ବି ଏଥର ତାଙ୍କ ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ଦେଲି । ଏମିତି ଦୁହେଁ ଦୁହିଙ୍କୁ ଭିଡିଧରି ଓଠରେ ଓଠକୁ ଲଗାଇ ଚୁଚୁମାଚୁଚୁମି ହେଉ ହେଉ ସେ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ମୋ ବିଆ ଓଠରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଘସିବାରେ ଲାଗିଲେ ଯାହା ସ୍ପର୍ଶରେ ମୁଁ ଏକଦମ୍ ଶୀହରୀ ଉଠି ଝୁମି ଯାଉଥିଲି ।
ତା ଗରମ ସ୍ପର୍ଶଟା ମତେ ଏତେ ଆତ୍ମହରା କରି ଏକ ଅଜଣା ଭୋକରେ ତନୁବଦନକୁ ଥରେଇ ଦେଉଥିଲା ଯେ ମୁଁ ନିଜେ ନିଜେ ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟାର ଚାରିପଟେ ମୋ ଗୋଡକୁ ଛନ୍ଦି ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଝୁଲି ଯାଉଥିଲି । ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ସେ ମୋ ଭିତରକୁ, ନ ହେଲେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଭିତରକୁ ନ ପଶିଗଲେ ସେ ଭୋକଟା ମେଣ୍ଟିବନି କି ଦେହ ମନଟା ବି ଆଉ ଭଲ ଲାଗିବନି ।
ଏମିତି ପ୍ରାୟ ସାତଆଠ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ସେ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ମୋ ବିଆ ଓଠରେ ଘସି ଘସି ମତେ ପାଗଳିନୀ ପରି କଲାପରେ ମୁଁ ଯେମିତି ଆଉ ସହି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ବାରମ୍ବାର ମୋ ମୁହଁରୁ ଉଃ……ହୁଃ….ଉ…. ଆଃ…….ହାଃ…….ଆ.… ଇସ୍….ସ୍…. ଭଳି ଅଜବ୍ ଅଜବ୍ ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ଗୁଡ଼ିକ ବାହାରି ମୁଁ ଆଉଳେଇ ବାଉଳେଇ ହେବାରେ ଲାଗିଲି ।
ମୁଁ ମୁତି ପକେଇଲିଣି ନା କଣ ମୋ ବିଆଟା ପୁରା ପାଣି ପାଣି ହେଇ ତାଙ୍କର ସେଇ ଘର୍ଷଣରେ ପିଚିପିଚେଇ ଯାଉଥାଏ ଯେଉଁଟା କି ମତେ ଆହୁରି ମତୁଆଲି କରି ପକାଉଥାଏ ।
ଶେଷରେ ସେ ମୋର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ମୋ ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ଆହୁରି କ୍ଷୀପ୍ର ବେଗରେ ଘସିଲେ । ଲାଗୁଥିଲା ଶରୀରର ଏ ଅଜଣା କ୍ଷୁଧାକୁ ମୁଁ ଆଉ ବରଦାସ୍ତ କରି ପାରିବିନି । ତାଙ୍କର ସେଇଟା ମୋ ଭିତରେ ନ ପସିଲେ ମୁଁ ପାଗଳୀ ହେଇଯିବି ।
ତେଣୁ ସେମିତି ଅସହ୍ୟ ହେଇ ତାଙ୍କୁ ମୋ ଆଡକୁ ଟାଣି ଆଣୁ ଆଣୁ ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ବିଆରେ ଜାକିଦେଲେ । ଆଃ…..…. ଏମିତି ସେଇ ମୂହୁର୍ତ୍ତର ଅଭୁଲା ଅନୁଭୂତିକୁ ବଖାଣୁ ବଖାଣୁ ବାସନ୍ତୀ ନାନୀ ପୁଣିଥରେ ମୋ ଉପରକୁ ଚଢିଯାଇ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ମୋ ବେକକୁ କାମୁଡ଼ି ଦେଲେ ।
ଆଉ ତାଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏମିତି ଭାବୋଦ୍ଦୀପକ ପ୍ରଣୟ କାହାଣୀ ଶୁଣିବା ସହ ତାଙ୍କ ଗରମ ଦେହକୁ ମୋ ଦେହରେ ଘସି ଦେବାରୁ ମୁଁ ବି ଯେମିତି ଗରମ ହେଇଯାଉଥିଲି ।
ଏମିତି ମତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ମୋ ବେକକୁ କାମୁଡ଼ି କିଛି ସମୟ ମୋ ଉପରେ ଗୋଡ ମେଲାଇ ଜାକି ରଖିବା ପରେ ପୁଣି କଡକୁ ଲେଉଟିଯାଇ କହିଲା, “…ଦରଜ ହେଲେ ବି, ବୈଶାଖ ମାସର ଟାଣ ଖରାରେ ବୁଲି ତଣ୍ଟି ଶୁଖି ଯାଉଥିବା ବେଳେ, ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା କୋକାକୋଲାର ପ୍ରଥମ ଢୋକଟେ ପାଟିରେ ପଡିଲେ ଯେମିତି ଏକଦମ୍ ଆରାମ ଲାଗେ ସେମିତି ମୋ ଦେହକୁ ଆରାମ ଲାଗିଲା ।
ସେ ସେମିତି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପଶାଇ ମୋ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଆଉଥରେ ଜୋରରେ ପେଲିଦେଲେ । ଉଇ… ମା….ଆଁ…. ମୋର ଯେମିତି ଫାଟିଯାଇ ପ୍ରାଣବାୟୁ ଉଡିଗଲା…… ଏଥର ଦରଜ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି…. ପୂର୍ବ ଭଳି ପୁଣିଥରେ ସେମିତି ଛଟପଟେଇ ଉଠୁଉଠୁ ସେ ସେମିତି ମୋ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତରେ ବାନ୍ଧି ମୋ ଉପରେ ଜାକି ହୋଇ ରହିଲେ ।
ବାଣ୍ଡଟା ସେମିତି ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ପଶି ଏକଦମ୍ ଜଳିପୋଡି ଯାଉଥାଏ । ମୁଁ ଯେତେ ଛାଟିପିଟି ହେଲେ ବି ଆଉ ଜମାରୁ ଛାଡିଲେ ନି । ବରଂ ସେମିତି ପେଲିରଖି ମୋ ଓଠକୁ ବାରମ୍ବାର ଚୁଚୁମି ଚାଲିଲେ, ମୁହଁସାରା ଚୁମିଚାଟି ଭିଜେଇଦେଲେ । ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଛାତିକୁ ଚୁମି ମୋ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଖାଇଗଲେ ।
ଏମିତି କିଛି ସମୟ ମତେ ବାନ୍ଧି ରଖି ଗୋଟାଏ ପରେ ଗୋଟାଏ ଦୁଧକୁ ଅତି ରୋମାଞ୍ଚିତ ଭାବେ ଖାଉ ଖାଉ ଧୀରେ ଧୀରେ ସେ ଦରଜଟା ଉଭେଇବାରେ ଲାଗିଲା ଆଉ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ପୂର୍ବ ଭଳି ତାଙ୍କ ରୋମାଞ୍ଚରେ ରୋମାଞ୍ଚିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲି । ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସ୍ୱରୂପ ତାଙ୍କୁ ବି ଚୁମିଲି ।
ଏଥର ସେ ମୋ ହାତକୁ ଛାଡି ଦେହସାରା ଆଉଁସି ଆଉଁସି ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ଅନବରତ ଖାଇ ଚାଲିଲେ । ମଝିରେ ମଝିରେ ଦୁଧ ଉପରେ ପାପୁଲି ରଖି ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଘୁମାଉ ଘୁମାଉ ଛାତି, ବେକ, ଓଠକୁ ବି ଚୁଚୁମିଗଲେ ।
ଶେଷରେ ମୁଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଦରଜମୁକ୍ତ ହେବାରୁ ସେମିତି କେତେବେଳେ ମୋ ଓଠକୁ ତ କେତେବେଳେ ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର ଭିତର ବାହାର ଭିତର କରି ଚାଲିଲେ ।
ଏଥର ବି ସାମାନ୍ୟ ଦରଜ ହେଉଥିଲେ ହେଁ ତାଙ୍କର ସେଇଟା ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ବାହାର ଭିତର ହେଇ ମତେ ଯେଉଁ ସୁଖ ଦେଉଥାଏ, ତା ଆଗରେ କିଛି ନୁହେଁ । ମୁଁ ତ ସେତେବେଳକୁ ନାରୀ ପୁରୁଷଙ୍କ ଭିତରେ ଏମିତି ବି ହୁଏ ଜାଣିବା ତ ଦୂରର କଥା, ଶୁଣି ବି ନ ଥିଲି ।
ତେଣୁ ଆଗକୁ କଣ ହେବ ବା ପଛକୁ କଣ ହେବ କିଛି ନ ଭାବି ଖାଲି ସେଇ ଘର୍ଷଣ ସୁଖରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଲି । ସିଏ ବି, ଯେମିତି ମୋ ଦେହଟା କାଚରେ ତିଆରି ଆଉ କଚାଡି ଦେଲେ ଭାଙ୍ଗି ଯିବ, ଏଇଆ ଭାବି ନା କଣ ଅତି ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପଶେଇ ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ କାଢି ଆଣୁଥିଲେ, ପୁଣି ମୋ ଦୁଧକୁ ଚୋବେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଧୀରେ ପଶେଇ, ପୁଣି କାଢି ଆଣୁଥିଲେ ।
ଆଉ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଏପରି ରୋମାଞ୍ଚିତ ଘର୍ଷଣ ମୋ ଦେହମନକୁ ଯେମିତି ଆମୋଦିତ କରି ପକାଉଥିଲା । ପହିଲି ବର୍ଷାରେ ହିଁ ନଈରେ ବନ୍ୟା ଆସିଗଲା ପରି ମୋ ଦେହରେ ଚରମ ସୁଖର ଜୁଆର ଖେଳିଗଲା ।
ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏମିତି କରୁ କରୁ ମୋ ମୁହଁ, ଗାଲ, ଓଠ, ବେକ, ଛାତି, ଦୁଧ, ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ଏପରି ରୋମାଞ୍ଚିତ କରି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପେଲୁଥିଲେ ଯେ ମୁଁ ସବୁକିଛି ଭୁଲି ସେଇ ସୁଖକୁ ଖାଲି ଅନୁଭବ କଲି । ତା ଘର୍ଷଣର ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଆନନ୍ଦରେ ମୋ ଦେହ ଝୁମିଉଠି ଆଖି ମୁଦି ହେଉଥିଲା ।
ଆଉ ସେ ଏମିତି ରୋମାଞ୍ଚଭରା ସ୍ପର୍ଶ ଦେଉ ଦେଉ ତାଙ୍କର ଗତି ବଢେଇବାରେ ଲାଗିଲେ, ଯେଉଁଥିରେ ସାମାନ୍ୟ କଷ୍ଟ ହେଲେ ହେଁ, ଦେହର ଚରମ ତୃପ୍ତି ଟା ବଳି ପଡୁଥିଲା, ଆଉ ମୁଁ ଆହୁରି ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲି । ସେ ସେମିତି ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କର ବେଗ ବଢାଇ ସଲସଲ ପଲପଲ ସଲସଲ ପଲପଲ ଗିହାଉ ଗିହାଉ ମୁଁ ଆନନ୍ଦର ଚରମ ସୀମାକୁ ଚାଲିଗଲି ।
ଏତିକିବେଳେ ମତେ ଆଉ ଜମାରୁ କିଛି ଦରଜ ଫରଜ ଜଣା ପଡୁ ନ ଥାଏ । ଖାଲି ତାଙ୍କର ସେଇ ମାଂସାଳ ଦଣ୍ଡର ସୁଖଦ ଘର୍ଷଣରେ ମୁଁ ହଜି ଯାଉଥାଏଁ ।
ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ……… ଆଃ…. ଆଃ…. ଆ…. ଉଃ…..ଉ……ମ୍……. ୟାଃ…..ୟା….. ଉ….ମ୍….ଉଁ………ଉଁ……ମ୍……. ମୋ ଗୋଡହାତ ପୁରା ଟାଣିଭିଡି ଶକ୍ତ ହୋଇଯାଇ ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ଭକଭକ ହେଇ ମୋ ବିଆ ଭିତରୁ ଯେମିତି ଅନେକ କିଛି ବାହାରି ପଡିଲା……. ଆଃ…… କି ଶାନ୍ତି…. କି ତୃପ୍ତି……. କି ଆନନ୍ଦ…
ମୁଁ ତ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରୁନି ରେ…………. କା…ଶ୍……… ଏତିକିବେଳେ ବି ଯଦି ସେ ପାଖରେ ଥାଆନ୍ତା……….. ଏହା କହୁ କହୁ ସେ (ବାସନ୍ତୀ ନାନୀ) ଗୋଟିଏ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ରଗଡି ଅନ୍ୟ ହାତକୁ ତା ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ଚାପି ହଲେଇ ହେଲା…. ମୁଁ ବି କିଛି ବୁଝି ନ ପାରି ତାର ଏପରି ହରକତରେ ଉଠି ବସିପଡିଲି ଆଉ ଆଁ କରି ଖାଲି ଦେଖୁଥାଏଁ । ସେ ସେମିତି ଆଖି ବନ୍ଦ କରିତା ଦୁଧକୁ ଦଳି ବିଆକୁ ରଗଡି ଉଃ….ଉ…. ଆଃ….. ଇସ୍…. ହେଇ ବିଳବିଳେଇ ହେଉଥାଏ…..