ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ଭାଙ୍ଗିଲା

ମାଳା ରୋଷେଇ ଘରେ ଖିରି ତିଆରି କରୁଥିଲା । ଖିରି ଖାଇବା ପାଇଁ ବିଶାଳ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ । ରୋଷେଇ ଘର ସାରା କ୍ଷୀର ଓ ରୋଷ୍ଟେଡ଼ କାଜୁ ବାସନାରେ ପୁରି ଉଠୁଥିଲା । ରୋଷେଇ ଘର ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ ବିଶାଳ ପଚାରିଲା – ମମି, ଡାଡିଙ୍କ ଡାଏଲିସିସ୍ କରିବା ଦିନ ପୁଣି କେବେ ଅଛି ।
ମାଳା ପଛକୁ ବୁଲି ନ ଚାହିଁ ଚୁଲି ଉପରେ ବସିଥିବା ଖିରି ହାଣ୍ଡିକି ଚାହିଁ କହିଲା: ଆଜି ପରା ଡାଏଲିସିସ୍ ଡେଟ୍ । କାହିଁକି? ତୋର ଡାଡ଼ିଙ୍କ ଡାଏଲିସିସ୍ ଡେଟ୍ କାହିଁକି ମନେ ପଡ଼ିଲା । ମୁଁ ତ ଭାବୁନି କିଡ଼ନି ସେଂଟରକୁ ଡାଡ଼ିଙ୍କି ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ତୁ ଏ କଥା ପଚାରୁଚୁ ।
ମୁହଁରେ ମଜାଳିଆ ହସ ଫୁଟେଇ ବିଶାଳ କହିଲା – ମମି, ତୁ ଠିକ୍ ଭାବିଚୁ । ଡାଡିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କିଡ଼ନି ସେଂଟର ଯିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଏ କଥା ପଚାରିନି । ମୋର ଆହୁରି କିଛି ଜରୁରୀ କାମ କରିବାକୁ ଅଛି ବୋଲି ପଚାରୁଛି ।
ମାଳା ସାମାନ୍ୟ ବୁଲି ପଡ଼ି ବିଶାଳକୁ ଚାହିଁ ମୁହଁରେ ହସ ଖେଳେଇ କହିଲା: ମୁଁ ସେଇଆ ଅନୁମାନ କରୁଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଭାବୁଥିଲି କାଳେ ଏହା ଭିତରେ ତୁ ତୋ ଡାଡିଙ୍କ ପାଇଁ କର୍ତବ୍ୟ ପରାୟଣ ହେଇ ଗଲୁଣି ବୋଲି ।
ବିଶାଳ ସେତେବେଳକୁ ଆସି ମାଳା ପଛ ପଟରେ ପହଁଚି ସାରିଥିଲା । କହିଲା – କେବେ ନୁହେଁ ।
ମାଳାର କାନ୍ଧ ଉପର ଦେଇ ଗ୍ୟାସ ଷ୍ଟୋଭ ଉପରେ କ’ଣ ରନ୍ଧା ହେଉଛି ଦେଖି କହିଲା –ମମି, ଦେଖୁଚି ତୁ ଆଜି ମୋ ପ୍ରିୟ ଖାଦ୍ୟ ତିଆରି କରୁଚୁ ।
ବିଶାଳ ପଛ ପଟରୁ ମାଳାକୁ ତା ଦୁଇ ବାହୁ ଭିତରକୁ ନେଇ ତା ମୁଲାୟମ ପେଟ ଉପରେ ହାତରଖିଲା । ବିଶାଳ ହାତ ସ୍କର୍ଶରେ ମାଳା ଟିକିଏ ଚମକି ପଡ଼ିଲା । ତାପରେ ପଛ ପଟଳୁ ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ନୁଆଁଇ ବଶାଳର ଡାହାଣ କାନ୍ଧ ଉପରେ ମୁଣ୍ଡକୁ ରଖି ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ସକାଳଟାରୁ ଏମିତି ତର ତର କାହିଁକି ହେଉଛୁ । ଅପେକ୍ଷା କର, ଖାନ ତୋ ଡାଡ଼ିକି ହସ୍ପିଟାଲ ନେଇ ଯାଇ ସାରୁ ।
ବିଶାଳ ତା ହାତକୁ ମାଳାର ପେଟ ଉପରୁ ଉପରକୁ ଉଠେଇ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧକୁ ମୁଠୋଉ ମୁଠୋଉ କହିଲା - ମମି ମୁଁ ଗୋଟାଏ ସପ୍ତାହ ହେବ ଅପେକ୍ଷା କଲେଣି ।
ବିଶାଳର ପ୍ୟାଂଟର ଜିପ୍ ପାଖଟା ଫୁଲି ଉଠିଥିଲା ଏବଂ ତା ହାତଟା ମମି ଦୁଧ ଉପରେ ଲାଗିବା ପରେ ସେ ଆହୁରି ଉନ୍ମତ ହୋଇ ଉଠିଲା । ମାଳା ଖିଲି ଖିଲି ହସି କହିଲା: ତୋ ମମିକି କେମିତି ବଶ କରିବାକୁ ହେବ, ସେ କଥା ତୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଚୁ । ହଉ, ତୁ ଯାଇ ତୋ ରୁମରେ ଅପେକ୍ଷା କର । ତୋ ଡାଡି ଯାଇ ସାରିବା ପରେ ମୁଁ ଯାଇ ତୋ ପାଖରେ ପହଁଚିବି ।
ବିଶାଳ କହିଲା – ଠିକ୍ ଅଛି ।
ବିଶାଳର ହାତ ମୁଠା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତା ମମିର ଦୁଧ ଉପରୁ କୋହଳ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ସେ ଯିବାକୁ ବାହାରିବା ବେଳକୁ ମାଳା ତାକୁ ନିଜ ଉପରକୁ ଜୋରରେ ଭିଡ଼ି ଆଣିଲା । ମାଳା ପଚାରିଲା: ତୁ ରାଗିଲୁ କି?
ବିଶାଳ ମୁରୁକି ହସି ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ରାଗିନି ବୋଲି ମନା କଲା । ତା ବାହୁକୁ ମମି ହାତରୁ ମୁକୁଳାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ସାନ୍ତ୍ୱନା ମୂଳକ ସ୍ୱରରେ ବିଶାଳ କହିଲା – ମମି, ତତେ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ଉଚିତ ହେବ ।
ମାଳା ଲାଳସା ଯୁକ୍ତ ଆଖିରେ ବିଶାଳ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଆଖି ମାରି କହିଲା: ତାହେଲେ ତୁ ମତେ କହିଁକି ଚୁମା ଦଉନୁ । ବିଶାଳ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପାଖକୁ ଲାଗିଆସି ଉତେଜିତ ଅବସ୍ଥାରେ ମମିକି କୁଣ୍ଢେଇ ତା ଗୋଲାପୀ ଓଠରେ ଓଠକୁ ରଖିଲା । ତା ଓଠରେ ତା କାମୁକ ପୁଅର ଗରମ ଓଠକୁ ଅନୁଭବ କରି ମାଳା ତା ଆଖିକି ଚକ୍ରାକାରରେ ବୁଲେଇଲା ଓ ତା ହାତକୁ ପୁଅର ଶକ୍ତ ଓ ପେଷୀ ବହୁଳ ଦେହରେ ଗୁଡ଼େଇ ଆଦର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବିଶାଳ ତା ହାତକୁ ମମିର ପିଚା ଉପରକୁ ଖସେଇ ଦୁଇ ପିଚାକୁ କଷିକରି ମୁଠେଇ ଧରି ଭଲ କରି ଚିପିଲା ଏବଂ ମାଳାର ଦେହକୁ ଉପରକୁ ଟାଣିଲା ଯାହା ଫଳରେ ତା ପ୍ୟାଂଟର ଫୁଲିଥିବା ଅଂଶ ତା ମମିର ଠିକ୍ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ମଝି ଫୁଲିଲା ତ୍ରିଭୁଜ ଉପରେ ଚାପିହେଲା । ମାଳାର ଆଲିଙ୍ଗନ ଦୃଢ଼ ହେବାରୁ ବିଶାନ ତା ଜିଭକୁ ମମିର ପାଟି ଭିତରକୁ ପୁରେଇ ଭିତରେ ସଲ ସଲ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମାଳାର ହାତ ତା ପୁଅର ଶକ୍ତ ହୋଇ ଫୁଲି ଉଠିଥିବା ବାଣ୍ଡ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି କୋମଳ ହାତରେ ସାଉଁଳେଇବବାକୁ ଲାଗଲା । ସେ ବିଶାଳ କାନରେ ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ ସ୍ୱରରେ କହିଲା : ଓଃ ବେବି, ମୁଁ କେବେ ବି କଳ୍ପନା କରି ନ ଥିଲି ଯେ ସପ୍ତାହଟା ଏବେ ଲମ୍ବା ହୋଇପାରେ ବୋଲି । ବିଶାଳ ତା ଜିଭକୁ ତା ମମି ପାଟିରୁ ବାହାର କରି ଓ ତଳକୁ ନଇଁ ତା ମୁହଁକୁ ମମିର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଇ ଦୁଧ ମଝିରେ ଗୁଞ୍ଜି କହିଲା – ମୁଁ ବି ଭାବୁଚି ।
ବିଶାଳର ହାତ ତର ତର ହୋଇ ମମିର ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଟେକି ତା ଆଙ୍ଗୁଠିକୁ ମମିର ଚିକଣ ଓ ମୁଲାୟମ ଜଙ୍ଘରେ ବୁଲେଇଲା । ମାଳା କହିଲା : ହେ, ଏଇଟା ରୋଷେଇ ଘର ।
ମାଳା ତା ହାତକୁ ବିଶାଳର ଓଠରେ ଲଗେଇ ତାକୁ ସତର୍କ କରେଇଲା । ବିଶାଳ ସାବଧାନ ହେବା ଅବସ୍ଥାରେ ନ ଥିଲା, କାରଣ ସେତେବେଳକୁ ସେ ତା ମମିର ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ ଉଠେଇ ସାରିଥିଲା । ବିଶାଳ କୃତ୍ରିମ ମୃଦୁ ହସି କହିଲା – କ’ଣ ହେଲା ସେଇଠୁ? ତମର କ’ଣ ମନେ ନାହିଁ, ମୁଁ ତୁମକୁ ପ୍ରଥମ ଥର ଟଏଲେଟ୍ ଭିତରେ ଗେହିଁଥିଲି ।
ମାଳା ଲାଜେଇ ଯାଇ କହଲା : ମୁଁ କେମିତି ଭୁଲି ପାରିବି । ମୁଁ ଚିତ୍କାର କରିବା ସତ୍ୱେ ତୁ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପଶୁ ଭଳି ଗେହିଁଥିଲୁ ।
ବିଶାଳ ଟିହାଇବା ଭଳି କହିଲା – ମମି, ତମକୁ କଷ୍ଟ ହେଇଥିଲା?
ମାଳା ମୁରୁକି ହସି ଉଚିତ ଜବାବ ଦେଲା : ତୁ ଜାଣିଚୁ ମୋତେ କଷ୍ଟ ହୋଇଥିଲା । ତୋ ଦାନ୍ତ ଦାଗ ଏବଂ ଆଙ୍ଗୁଳି ଚିହ୍ନ ଗୋଟାଏ ସପ୍ତାହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଥିଲା ।
ବିଶାଳ ତା ମମିକି ଚାହିଁ ଆଖି ମାରି ଏବଂ ତା ଡାହାଣ ହାତକୁ ପାଣ୍ଟି ଓ ବିଆ ପାଖକୁ ନେଇ କହିଲା – ସେ ଦାଗ ଓ ଚିହ୍ନ ଏବେବି କ’ଣ ସେଠାରେ ଅଛି? ତା ବାଆଁ ହାତ ମମିର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେପରି ସେ କମଳା ଲେମ୍ବୁକୁ ଚିପି ରସ ବାହାର କରୁଚି । ବ୍ଲାଉଜକୁ ଠେଲି ମୁଣ୍ଡ ଟେକୁ ଥିବା ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକି ସେ ତା ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲା । ପୁଅ ବିଶାଳର ହାତ ମାଳା ଦେହର ଅତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଅଙ୍ଗକୁ ଛୁଇଁବାରୁ ସେ ଚମକି ପଡ଼ି ରୋଷେଇ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଉପରକୁ ଆଉଜି ପଡ଼ିବା ବେଳେ ବିଶାଳ ଥଟ୍ଟା କରିବା ଭଳି କହିଲା – ମମି, ତୁମ ବିଆ ଉପରେ ରେଶମୀ ବାଳ ଅଛି । ମୁଁ ଭାବୁଛି ତମେ ବୋଧେ ତମ ବିଆ ବାଳରେ କିଛି ସାମ୍ପୋ ବ୍ୟବହାର କରୁଚ ।
ଦିନ ବେଳାର ସକାଳଟାରୁ ଏବଂ ରୋଷେଇ ଘରର ତୋଫା ଆଲୁଅକୁ ବେଖାତିର କରି ବିଶାଳ ମାଳାର ବିଆରେ ହାତମାରି ଟିହାଇଲା । ନିମ୍ନ ସ୍ୱରରେ କହିଲା – ମୁଁ ପ୍ରମିଜ କରୁଚି ମମି, ଦିନେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ ଉପରେ ନିଶ୍ଚିତ ଗେହିଁବି । ତାହା ଆଜିବି ହୋଇ ପାରେ ।
ମାଳା ବିଶାଳକୁ ଗଭୀର ଭାବରେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି କାମ ପ୍ରବୃତ ହୋଇ ତା କପାଳ ଓ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଲା । ବିଶାଲ ବିସ୍ମୟ ଜନକ ଭାବେ ସହଜରେ ତା ଶାଢ଼ୀକୁ ଟାଣି ଖୋଲିବା ବେଳେ ମାଳା ଭଙ୍ଗା ସ୍ୱରରେ କହିଲା: ବିଶାଲ, ଏପରି ଦୁଷ୍ଟାମୀ ଭଲ ନୁହେଁ ।
ଗୋଟାଏ ସେକେଣ୍ଡ ଭିତରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଲମ୍ବା ଶାଢ଼ୀଟା ଖୋଲି ଅଲଗା ହୋଇଗଲା । ମାଳା କେବଳ ସାୟା ଓ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧି ବସିଥିବା ବେଳେ ବିଶାଳ ଦୁଇ ବାହୁରେ ତାକୁ ଉଠେଇ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଲା । ମାଳା ପୁଣି ଥରେ ସତର୍କ କରିଦେଇ କହିଲା: ତୋ ଡାଡ଼ି ଫେରି ଆସି ପାରନ୍ତି ।
ବିଶାଳ ସେ କଥାକୁ କାନରେ ପୁରେଇଲା ନାହିଁ । ସେ ମମି ସାୟାର ଗଣ୍ଠିକି ଖୋଲି ଦେଲା ଏବଂ ସାୟାକୁ ଗୋଡ଼ରୁ ବାହାର କରି ଦେଲା । ମାଳା ଦୁଇ ପାପୁଲିରେ ତା ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିକୁ ଘୋଡ଼େଇ ରଖିଲା । ବିଶାଲ ବ୍ଲାଉଜର ହୁକ୍ ଓ ପରେ ପରେ ବ୍ରାର ହୁକ୍ ଖୋଲି ଦେଲା ।
ବିଶାଲ ମାଳା କାନରେ ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ ସ୍ୱରରେ କହିଲା – ଲଙ୍ଗୁଳୀ ମମି ।
ମାଳା ଲାଜରେ ତା ମୁହଁକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଢାଙ୍କିଲା । ବିଶାଲ ତା ଟି-ସାର୍ଟ ଖୋଲି ଦେଲା ଓ ଟ୍ରାଉଜରର ଜିପକୁ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଲା । ସେ ତା ଶକ୍ତ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡକୁ ତା ମମିର ମୁହଁ ଉପରେ ଧରିଲା । ଯେପରି ସେ ତା ଆଖି ଖୋଲିବା ମାତ୍ରେ ସେହି ବିଶାଳକାୟ ବାଣ୍ଡ ତା ମୁହଁ ଉପରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା ଦେଖିବ । କେତେ ସେକେଣ୍ଡ ପରେ ମାଳା ତା ଆଖି ଖୋଲିଲା । ବିଶାଲର ବିରାଟକାୟ ବଳିଷ୍ଟ ବାଣ୍ଡ ତା ମୁହଁରେ ଘଷି ହେଉଥିବା ଦେଖି ଏକ ପ୍ରକାର ଚିକ୍ରାର କରି ଉଠିଲା । ବିଶାଲ ତା ମମି ଉପରକୁ ଓହ୍ଲେଇଲା ଏବଂ ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଲଙ୍ଗଳା ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲା । ମାଳା କହିଲା: ଆମେ ଏମିତି କରିବା । ଏବେ ମୁଁ ତୋର ମୁଠି ମାରିଦେବି । ପରେ ଆମେ ଗିହାଁଗେହିଁ ହେବା ।
କିନ୍ତୁ ବିଶାଲର ଲଙ୍ଗଳା ଜଙ୍ଘ ମାଳାର ଗୋଡ଼କୁ କିଛି ସମୟ ଆଗରୁ ଜୋରରେ ଚାପି ସାରିଥିଲା ଏବଂ ତା ବିରାଟ ବାଣ୍ଡ ମାଳର ବିଆ ବାଳ ଉପରେ ଘଷିହୋଇ ସାରିଥିଲା । ବିଶାଲ କହିଲା - ନାହିଁ ମମି, ମୁଁ ତମକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଚି ।
ସେ ତଳ ଆଡ଼କୁ ନଇଁପଡ଼ି ପ୍ରତି ଦୁଧକୁ ଗୋଟା ଗୋଟା କରି ପାଟି ଭିତରକୁ ନେଇ କାମ ପ୍ରବଣ ପ୍ରେମିକ ଭଳି ଚାଟିବାକୁ ଓ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମାଳାର ହାତ ତଳ ପଟକୁ ଯାଇ ତା ପୁଅର ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ନେଇ ତା ବିଆରେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଲଗେଇଲା । ସେ ଧୀରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଉପର ତଳ କରି ତା ବିଆ ଓଠରେ ଚଳେଇଲା । ତା ମୁହଁରୁ ସେକ୍ସି ଶିକ୍ରାର ବାହାରିଲା । ତା ହାତ ବିଶାଲର ବାଣ୍ଡ ଉପରେ ପଡ଼ିବା ମାତ୍ରେ ସେ ଅଧିକ ଉପେଜିତ ହୋଇ ଉଠି ମମିର ଡାହାଣ ପଟ ଦୁଧକୁ ତା ପଟି ଭିତରକୁ ନେଇଗଲା ।
ମାଳ କହିଲା: ହେ, ତୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଚାଟିବୁ ନାହିଁ କି?
ଦୁଧକୁ ପାଟିରୁ ବାହାର ନ କରି ବିଶାଲ ଉପରକୁ ଚାହିଁଲା ଏବଂ ସେ ଚାଟିବ ନାହିଁ ବୋଲି ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ମନାକଲା । ମାଳା ଯୁକ୍ତି କରି କହିଲା: ପ୍ଲିଜ, ତୋ ଜିଭ ସାହାଯ୍ୟରେ ତୁ ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି କରିଚୁ ।
ବିଶାଲର ପାଟି ଗୋଟିଏ ଦୁଧକୁ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟ ଦୁଧକୁ ପାଟି ଭିତରକୁ ନେଉ ଥିବାରୁ ଆଉ ତା ହାତ ଅନ୍ୟ ଦୁଧକୁ ନିଷ୍ଠୁର ଭାବରେ ଦଳି ଚିପୁ ଥିବାରୁ ସେ କିଛି ଜବାବ ଦେଲା ନାହିଁ । ମାଳା ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଗୁମୁରି ଉଠୁଥିଲା । ମାଳାର ଗୋଡ଼ ଯୋଡ଼ାକ ପୁଅର ଅଣ୍ଟାକୁ ଗୁଡ଼େଇ ତାଲା ପକେଇବା ପରି ଧରିଥିଲା । ଯାହା ଫଳରେ ବିଶାଳର ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡ ସହଜ ଓ ଆରାମରେ ବିଆ ଫାଟ ଭିତରେ ପଶି ଯାଇଥିଲା । ମାଳା ଚିକ୍ରାର କରି ଉଠିଲା: ପଶିଚି...ପଶିଚି । ବିଶାଲ ଗୋଟିଏ ଗଭୀର ନିଶ୍ୱାସ ନେଇ ତା ମମି ଉପରେ କୁଦିବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେପରି ଲହୁଣୀ ଟିଣ ଭିତରେ ଛୁରୀ ପଶିଯିବା ପରି ମାଳାର ରସାଳ ବିଆ ଭିତରେ ତା ବାଣ୍ଡ ପଶିଗଲା । ବିଶାଲ ତା ମମି ବିଆରେ ପ୍ରଥମେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏବଂ ତା ପରେ ପ୍ରବଳ ବେଗରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଦାବିଲା । ନିଶô୍ାସ ନେବା ପାଇଁ ସେ ତା ମମି ଦୁଧକୁ ପାଟିରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଲା । ତା ମମି ବିଆ ଭିତରେ ଗରମ ଅନୁଭୁତ ହେଲା, ଯେଉଁଠି ତା ବାଣ୍ଡ ତେଲ ଉତ୍ତୋଳନ ପାଇଁ ବୃହତ ରିଗ୍ ଖୋଳିବା ଭଳି ଖୋଳି ଚାଲିଥିଲା । ବିଶାଳ ତା ଦାନ୍ତକୁ ଚିପି ଆଦେଶ ଦେଲା – ତମ ଦୁଧକୁ ଚୋଷ । ମାଳା ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ନିଜ ଦୁଧ ପାଖରେ ପହଁଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ଏବେ ମାଳାର ଦୁଧଭୁଣ୍ଡି ଶକ୍ତ ହୋଇ ଭୁଣ୍ଡିର ସାଧାରଣ ଆକାରର ୩ ଗୁଣ ହୋଇଥିବା ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି ସେ ଚିମୁଟିବାରୁ ମାଳା ଚିକ୍ରାର କରି ଉଠିଲେ । ଆରମ୍ଭରେ କିଛି ସଙ୍ଘର୍ଷ ପରେ ବିଶାଳ ତା ପାପୁଲିକି ମାଆର ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡି ଉପରେ ବାରମ୍ବାର ଘଷିଲା । ଶେଷରେ ମାଳାର ପାଟି ନିଜ ଦୁଧକୁ ପାଇ ପାରିଲା । ସେ ନିଜର ଗୋଟାଏ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି ଚୋଷିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ଅନ୍ୟ ହାତଟା ଅନ୍ୟ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଚିପୁଥିଲା । ତା ମାଆ ନିଜ ଦୁଧକୁ ଚୋଷିବା ଓ ଚିପିବା ଦେଖି ବିଶାଲ ଅଧିକ ଜୋରରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋର ଜୋର ଦାବି ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲା । ବିଶାଳର ବାଣ୍ଡ ଅବିଶ୍ୱାସନୀୟ ଗତିରେ କାମ କରିବା ବେଳେ ବିଶାଳ ଦେହରୁ କେତେ ବୁନ୍ଦା ଝାଳ ତା ମାଆ ଦୁଧରେ ପଡ଼ିଲା ।
ମାଆ ପୁଅଙ୍କ ନିର୍ଧୁମ ଗିହାଁଗେହିଁର ଭାର ସହି ନ ପାରି ପୁରୁଣା ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲଟା ମଟ୍ ମଟ୍ ଶବ୍ଦ କରି ଉଠିଲା । ମାଳା ତା ଚରମ ଅବସ୍ତାରେ ପହଁଚି ସାରିଥିଲ । ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ହୋଇ କେତେ ପିଚକା ବହଳିଆ ଗରମ ବୀର୍ଯ ତା ମାଆ ବିଆ ଭିତରକୁ ବାହାରି ଯାଇ ସାରିଥିଲା । ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଲାଗୁଥିଲା ସେଇଟା ଯେମିତି ଗୋଟିଏ ଇଲେକ୍ଟ୍ରିକ ୱାଟର ହିଟରର ଲୁହା ରଡ଼ଟା ଗୋଟିଏ ପାଣି ବାଲ୍ଟି ଭିତରେ ବୁଡ଼ିଚି । ବିଶାଲ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ହୋଇ ବୀର୍ଯ ବାହାରି ଯିବା ବେଳକୁ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲର ମଡ଼୍ ମଡ଼୍ ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଲା । କ’ଣ ଘଟୁଚି ବୁଝିବା ପୂର୍ବରୁ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲଟା ମାଆ ପୁଅଙ୍କ ଗିହଁଗେହିଁର ଭାର ସହି ନ ପାରି ବିରାଟ ଶବ୍ଦ କରି ଚଟାଣ ଉପରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲା । ମାଆ ପୁଅ ଦୁଇ ଜଣ ଯାକ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ଅବସ୍ଥାରେ ଚଟାଣ ଉପରେ ପଡ଼ିଗଲେ । ପରିସ୍ଥିତିର ଗୁରୁତ୍ୱ ଉପଲବ୍ଧି କରି ସେମାନେ ତାଙ୍କ ପୋଷାକକୁ ତର ତର ହୋଇ ଗୋଟେଇ ସେମାନଙ୍କ ରୁମ ଆଡ଼କୁ ଦୌଡ଼ିଲେ ।

-ଶେଷ-
______________________________