ଗାଧେଇବା ପାଇଁ ବାଥରୁମ ଭିତରେ ପଶିଲା ଅନିତା । ବଦଳିବା ପାଇଁ ଆଣିଥିବା ଡ୍ରେସକୁ ବାଥରୁମ କାନ୍ଥ ରେଲିଂରେ ରଖି ଭିତରୁ ବାଥରୁମ ଡୋରକୁ ଲକ୍ କଲା। ପିନ୍ଧିଥିବା ଶାଢ଼ୀ, ସାୟା ଓ ବ୍ଲାଉଜକୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଖୋଲି ପକେଇ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ପଡ଼ିଲା। ସାୱାର ଖୋଲି ଦେବାରୁ ଦେହ ସାରା ଅଜାଡ଼ି ହୋଇ ପଡ଼ିଲା ପାଣିର ଫୁଆରା। ସାବୁନ କେସରୁ ସାବୁନ ଆଣି ସାରା ଦେହରେ ସାବୁନ ଲଗାଇଲା। ସାବୁନ ଫେଣକୁ ଛାତିରେ ଘଷୁ ଘଷୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଧରିଲା ଅନିତା। ଇସ୍ଃ ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ କେତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ହୋଇ ଗଲାଣି! ସ୍ବାମୀ ଦୁବାଇ ଯିବା ୫ ବର୍ଷ ହେଲାଣି। ଏହି ୫ ବର୍ଷ ଭିତରେ ସେ ମାତ୍ର ଦୁଇ ଥର ଘରକୁ ଆସିଛନ୍ତି। ଆଉ ୨ ମାସ ଅନିତା ପାଖରେ ରହିଛନ୍ତି। ଅଥଚ ଏହା ଭିତରେ ଅନିତା ବ୍ରାର ସାଇଜ ଦୁଇ ଥର ବଦଳାଇ ସାରିଲାଣି। ତା ୩୮ ସାଇଜର ଦୁଧ ଆସି ୪୨ ସାଇଜରେ ପହଂଚି ଗଲାଣି। ଇଏ ସବୁ ବଡ଼ ପୁଅ ଡାନି ହାତର କମାଲ। ଟୋକାଟା ରାତି ସାରା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ସହିତ ଲାଗି ଥିବ ଯେ ମୋଟେ ଦୁଧରୁ ହାତ କାଢ଼ିବ ନାହିଁ। ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଟିକିଏ ଚିପି ଦେଇ ଅନିତା ତା ହାତକୁ ତଳ ଆଡ଼କୁ ଖସେଇଲା।
ଅନିତା ତା ହାତ ନେଇ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ସାବୁନ ଫେଣ ବୋଳିଲା। ଚିକ୍କଣ ଉଚ୍ଚା ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ହାତ ବୁଲାଉ ବୁଲାଉ ହାତର ମଝି ଆଙ୍ଗୁଠିଟାକୁ ଫାଟ ଭିତରକୁ ଦାବିଦେଲା। ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶିତ୍କାର ତା ପାଟିରୁ ବାହାରି ଆସିଲା। ଭିତରଟା କେମିତି ଶିରି ଶିରି ଲାଗିଲା। କାଲି ଖରାବେଳେ ବାହାର ଅଗଣା କାନ୍ଥ କଡ଼ରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଜୟନ୍ତ ମୁଠି ମାରିବା କଥା ଅନିତାର ମନେ ପଡ଼ିଗଲା। ଆଃ ଏହା ଭିତରେ ଜୟନ୍ତର ବାଣ୍ଡ କେତେ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହୋଇ ଗଲାଣି। ଟୋକା ବୋଧେ ରେଗୁଲାର ମୁଠି ମାରୁଚି। ତା ବାଣ୍ଡଟା ତ ଡାନି ବାଣ୍ଡ ଭଳି ହୋଇଚି। ଟୋକାର ବାଣ୍ଡକୁ ଥରେ ଚାଖିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା। ଡାନି ପରି ତାକୁ ବି ତ ବୋଉ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇବାକୁ ଚାନ୍ସ ମିଳିବା ଦରକାର। ଜୟନ୍ତର ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ତା ବିଆରେ ପଶିଲେ କେମିତି ଲାଗିବ ବୋଲି କଳ୍ପନା କରି ବିଆ ଭିତରେ ଜୋର ଜୋର ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଲା ଅନିତା। ତା ନାକରୁ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ବହିବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ଶିରି ଶିରି ଲାଗି ତା ବିଆ ଭିତରଟା ଓଦା ହୋଇଗଲା। ଆରେ...ବିଆରସ ବାହାରିଲା ନା କ’ଣ? ଅନିତା ତା ବିଆ ଭିତରୁ ଆଙ୍ଗୁଠିଟା ବାହାର କରି ଆଣି କାନ୍ଥକୁ ଡେରି ହୋଇ ଦୁଇ ମିନିଟ ଠିଆ ହୋଇ ଗଲା। ତାପରେ ସାୱାର ଖୋଲି ଗାଧୋଇ ପଡ଼ିଲା।
କାନ୍ଥ ରେଲିଂରୁ ଟାଉଲଟା ଆଣି ଦେହରୁ ପାଣି ପୋଛି ପକେଇ ନାଲି ସାୟା ଓ ନାଲି ସ୍ଳିଭଲେସ୍ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧି ପକେଇଲା ଅନିତା । ସେ ସବୁବେଳେ ଲୋ କଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା। କାରଣ ଲୋ କଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ତା ଦେହକୁ ଭାରି ଟାଇଟ ହେଉଥିଲା ଓ ତା ଦୁଧ ଦିଇଟା ବଡ ବଡ ଓ ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଦିଶୁଥିଲା । ଏମିତି ଟାଇଟ ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧି ତ ସେ ତା ବଡ ପୁଅ ଡାନିକୁ ସହଜରେ ପଟେଇ ପାରିଚି। ଆଉ ରାତିରେ ଡାନିକୁ ପାଖରେ ଶୁଆଇ ଧୁମ୍ ମସ୍ତି କରୁଚି। ସ୍ବାମୀର ଅଭାବ ସେ ମୋଟେ ଅନୁଭବ କରୁନି। ବରଂ ପ୍ରତିଦିନ ରାତିରେ ଡାନି ପାଖରୁ ତିନି ଚାରି ଥର ଭିଟାମିନ ଇଂଜେକସନ ନେଇ ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦରୀ ଆଉ ଟୋକି ଟୋକି ଲାଗୁଚି ।
ବାଥ ରୁମରେ ଅନିତା ବ୍ଲାଉଜର ପଛ ପାଖର ସବୁ ବୋତାମକୁ ଲଗାଇ ପାରି ନ ଥିଲା । ରୁମକୁ ଆସି ଡ୍ରେସିଂ ମିରର ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇ ସେ ତା ଦୁଧକୁ ନିରେଖି ଚାହିଁଲା । ତା’ର ହୃଦବୋଧ ହେଲା ତା ଦୁଧର ଗୋଲେଇ ଓ ଆକାର ଭଲ ଭାବରେ ବାରି ହେଉଛି । ମୁଣ୍ଡବାଳ କୁଣ୍ଡାଇ ସାରି ଅନିତା ବାହାରକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଶାଶୁ କହିଲେ - ବୁଝିଲୁ ବୋହୂ ,ଏ ଡ୍ରେସରେ ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଚୁ । ମୋ ପୁଅ ଏଠି ଥିଲେ ତୋତେ ଏହି ଡ୍ରେସରେ ଦେଖିଲେ ନା ବହୁଚ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଆନ୍ତା । ଅନିତାର ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା କହି ଦିଅନ୍ତା, ଶାଶୁ ମାଆ, ଖାଲି ତୁମ ପୁଅ କାହିଁକି ମୋ ପୁଅ ଡାନି ଯଦି ମୋତେ ଦେଖନ୍ତା ତେବେ କିଛି ନା କିଛି ବାହାନା କରି ମୋତେ ତା ରୁମକୁ ନେଇ ଯାଆନ୍ତା।
ଶାଶୁ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟଟା ଅନିତା ହାତକୁ ଦେଇ କହିଲେ - ନେଇ ଯାଆ ତ ଆକୁ ତୋ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଦେଇ ଦବୁ।
ଅନିତା ଦେଖିଲା ସାନ ପୁଅ ଜୟନ୍ତ ବି ଶଶୁରଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି। ସେ ତା ସାୟାଟାକୁ ଅଣ୍ଟାର ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଲା ଏବଂ ସାୟାର ‘କଟ୍’ ଅଂଶକୁ ତା ଦିଇ ଜଙ୍ଘ ମଝିକୁ ନେଇ ଆସିଲା। କଟ୍ ଟାକୁ ଟିକିଏ ବେଶୀ ମେଲେଇ ଦେଲା ଯେମିତି ସାୟା ଭିତରୁ ତା ବିଆ ବାହାରକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖାଯିବ । ଟିକିଏ ନଇଁ ପଡି ତା ସାୟା ଆଉ ସାୟାର କଟ୍କୁ ଚାହିଁଲା । ଦେଖିଲା କଟ୍ ଦେଇ ତା ବିଆ ପରିଷ୍କାର ଦେଖା ଯାଉଛି । ଦେଖି ଭାରି ଖୁସି ହୋଇଗଲା। ଆଜି ଗାଧୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ତା ବିଆର ବାଳକୁ ଶେଭିଂ କରି ସଫା କରିଦେଇ ଥିଲା। ଜୟନ୍ତ ସାଙ୍ଗକୁ ତା ଶଶୁର ମଧ୍ୟ କଟ୍ ଦେଇ ତା ବିଆକୁ ଦେଖି ପାରିବେ । ସେଥିପାଇଁ ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉ ନ ଥିଲା। ସେ ତାଙ୍କ ଆଗକୁ ଯାଇ ସାମାନ୍ୟ ନଇଁ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟଟା ବଢ଼େଇଲା। ଯେତିକି ସମୟ ନଇଁବା କଥା ତାଠାରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ସମୟ ନଇଁବା ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଲା । ଦେଖିଲା ତା ପୁଅ ଜୟନ୍ତ ଓ ତା ଶଶୁର ଉଭୟ ଉପର ପଟରୁ ତା ଦୁଧକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।
ସେ ତଳ ପଟକୁ ଚାହିଁ ଦେଖିଲା କଟ୍ ଭିତର ଦେଇ ତା ବିଆ ଦେଖା ଯାଉଛି। ସେ ତା ଗୋଡକୁ ମେଲାକରି ଆଉ ଟିକିଏ ଅଧିକ ନଇଁ ପଡିଲା। ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା ସେ ଦିଜଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ତା ଦୁଧ ଉପରୁ ତଳକୁ ଖସି ଆସଲା। ଦୁହେଁ ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ତା ବିଆକୁ ଚାହିଁ ରହିଲେ। କିଛି ସମୟ ନଇଁ ରହିବା ପରେ ଅନିତା ସିଧାହୋଇ ଛିଡାହେଲା ଆଉ ଫେରିଯିବା ପାଇଁ ବୁଲି ପଡିଲା। ଜୟନ୍ତ କହିଲା - ମାଆ, ତୋ ବ୍ଲାଉଜର ଦୁଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲାଅଛି। ଅନିତା ହାତକୁ ପିଠି ପଟକୁ ବୁଲେଇଲା। ସେ ଜାଣି ପାରି ନ ଥିଲା ଯେ ଦୁଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲି ଯାଇଛି।
ଅନିତା କହିଲା: ବେଟା, ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗେଇ ଦଉନୁ।
ଅନିତା ସେମାନଙ୍କୁ ପଛ କରି ସିଧା ଛିଡା ହେଲା। ଜୟନ୍ତ ଉଠି ତା ପଛ ପଟକୁ ଆସି ଛିଡା ହେଲା। ଅନିତା ଭାବିଥିଲା ଜୟନ୍ତ ତା ଦେହକୁ ଲାଗି ଛିଡା ହେବ। ହେଲେ ସେମିତି କିଛି ନ ହେବା ଦେଖି ସେ ପଛକୁ ଘୁଞ୍ଚିଗଲା। ଜୟନ୍ତର ପଛକୁ ଘୁଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଆଉ ଜାଗା ନ ଥିଲା। ଅନିତା ଜୟନ୍ତର ଦେହରେ ତା ପିଚାକୁ ଦାବି ଘଷିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଜୟନ୍ତ ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଲଗାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ ଅନିତାର ଶଶୁର ଟିକିଏ ଆଗରୁ ଦେଖିଥିବା ବୋହୂର ବିଆ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ। ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ବୋହୂର ଖୋଲା ବିଆକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା। ଭାବିଲେ, ସୁବିଧା ଦେଖି ସେ ଅନିତାକୁ ଥରଟିଏ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପୋଷାକ ଖୋଲି ଲଙ୍ଗଳା ହେବା ପାଇଁ କହିବେ। ତାଙ୍କୁ ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ଅନିତା କେବେ ତାଙ୍କ ଅନୁରେଧକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିବ ନାହିଁ। ଜୟନ୍ତ ସେତେବେଳକୁ ସେଠାରୁ ଯାଇ ସାରିଥିଲା। ବୋଉର ବଡ ବଡ ଦୁଧ ଏବଂ ବିଆକୁ ଦେଖି ସେ ଭାରି ଖୁସି ହୋଇ ଥିଲା। ସେ ଭାରି ଉତେଜିତ ବି ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା। ତା’ର ବାଣ୍ଡ ଉତେଜନାରେ ଟାଣ ହୋଇ ଯିବାରୁ ମୁଠି ମାରିବା ପାଇଁ ସେ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା।
ସେତିକି ବେଳକୁ ଶାଶୁମା ଆସିଲେ। ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଅନିତା କହିଲା: ମାଆ, ମୋ ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗାଇ ଦିଅ। ସେ ବୋତାମ ଲଗାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କିନ୍ତୁ ପାରିଲେନି।
- ନାହିଁ ବୋହୂ ହଉନି।
ତାପରେ ସେ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ। ପୁଅ ଜୟନ୍ତକୁ ନିଜ ଦୁଧ ଆଉ ବିଆକୁ ଖୋଲି କରି ଦେଖାଇବାର ଇଚ୍ଛା ଅନିତାର ପୂରଣ ହୋଇଗଲା। ଅନିତା ଭାବିଲା, ଥରେ ସିଏ ବୋଉର ବିଆ ଦେଖିଛି ମାନେ ଏବେ ସିଏ ଯାହା କହିବ ସେ ତାହା କରିବ।
: ତାହେଲେ ମୁଁ ଯାଉଛି ବ୍ଲାଉଜ ବଦଳାଇ ଦେବି।
- ନାହିଁ ବୋହୂ ଏ ବ୍ଲାଉଜରେ ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଚୁ।
ଶଶୁର ଉଠିଲେ ।
- ରହ...ମୋ ପାଖକୁ ଆ, ମୁଁ ଲଗାଇ ଦଉଛି।
ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କୁ ଚାହିଁଲା ଓ ଚାରି ଆଡକୁ ନଜର ପକେଇଲା। ଶାଶୁ କିମ୍ବା ଜୟନ୍ତ କେହି ଦେଖାଯାଉ ନ ଥିଲେ । ଶଶୁରଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଯୌନ ସଂପର୍କ ପାଇଁ ଆଗରୁ କେବେ ସେ ଚିନ୍ତା କରି ନ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେ ତା ବିଆକୁ ଚାହୁଁଥିବାର ଦେଖିବା ପରେ ଅନିତା ଭାବିଲା ବୁଢ଼ା ସହିତ ଟିକିଏ ମସ୍ତି କଲେ କ୍ଷତି କ’ଣ?
: ବାପା...ଆପଣ...
- ଆରେ...ବେଟି, କିଛି କଥା ନାହିଁ...ତୁ ଲାଜ କରନା।
ସେ ଅନିତାର ପିଠିରେ ତାଙ୍କ ହାତ ରଖିଲେ। ଅନିତା ସ୍ଥିର ହୋଇ ଛିଡାହେଲା। ସେ ଏମିତି କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲା। ଶଶୁର ତା ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇ ଦେବା ପରିବର୍ତେ ତା ବେକ ଠାରୁ ଅଣ୍ଟାର ତଳ ଏବଂ ତା ଉଚ୍ଚା ପିଚାର ଆରମ୍ଭ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହାତ ବୁଲେଇ ଆଦର କରିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି, ମତେ ଲାଗୁଚି ଯେମିତି ମୁଁ ଲହୁଣିକୁ ହାତରେ ଛୁଉଁଚି ... ଆଃ...ତୋ ଦେହଟା କେତେ ଚିକ୍ଣ...ମୁଁ ଭାବି ପାରୁନି...
ତାପରେ ଶଶୁର ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଭଳି ସିଏ ବି ଲଗେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ। ସେ ତା ମଝି ପିଠିକୁ ଆଦର କରିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି ତୋ ଦିଇ ହାତ ଉପରକୁ ଟେକିଲୁ।
ବିନା ପ୍ରଶ୍ନରେ ଅନିତା ତା ଦୁଇ ହାତକୁ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ଟେକିଲା। ଶଶୁର ତା ବ୍ଲାଉଜର ଅବଶିଷ୍ଟ ବୋତାମ ଦୁଇଟିକୁ ଖୋଲିଦେଲେ। ବ୍ଲାଉଜର ଦୁଇ ଫାଳକୁ ଦୁଇ ପଟକୁ ଆଡେଇ ଦେଇ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତକୁ ଅନିତାର ଖୋଲା ପିଠିରେ ବୁଲାଇଲେ।
ଅନିତା ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ବାପା, ଘରେ ଶାଶୁ ମା ଓ ଜୟନ୍ତ ଅଛନ୍ତି।
ଶଶୁର କିଛି ନ କହି ଦିଇ ହାତ ନେଇ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି, ତୁ ଏବେ ବି ତ ପୁରା ଟୋକି ଅଛୁ । ଆଃ ତୋ ଦୁଧ ଦିଇଟା କି ମସ୍ତ ହେଇଚି...
ଅନିତା ପୁରା ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇଗଲା। ସେ ତାଙ୍କ ବଳିଷ୍ଠ ପାପୁଲିରେ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲେ, ତାପରେ ବ୍ଲାଉଜକୁ ଦୁଧ ଉପରେ ସଜାଡି ଦେଲେ। ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ କରି ସବୁ ଯାକ ବୋତାମ ଲଗାଇ ଦେଲେ। ଅନିତାର ହାତକୁ ତଳକୁ ଟାଣି ଆଣିଲେ ଏବଂ ଅନିତାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଘୁରେଇ ଦେଲେ। ଅନିତା ପୁରା ନୀରବ ଥିଲା ଓ ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା।
- ବେଟି, ସତରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପାଗଳ। ପ୍ରଥମରୁ ମୁଁ ତୋତେ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖି ନ ଥିଲି...
ଅନିତାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ତାଙ୍କ ପାପୁଲି ନେଇ ଅନିତାର ପିଚାରେ ବୁଲାଇଲେ ଏବଂ ପିଚାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଟାଣି ନେଇ ପିଚାକୁ ଆସ୍ତେ ଦଳି ଆଦର କଲେ। ଅନିତା ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଲେ।
- ଅନିତା, ତୁ ବହୁତ ଜବରଦସ୍ତ ମାଲ ଅଛୁ ...ଆଃ ତୋ ପିଚା ଆଉ ଦୁଧ କେତେ ଟାଇଟ୍ ଲାଗୁଚି।
ଅନିତା ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ବାପା...ଛାଡନ୍ତୁ ନା...ଶାଶୁ ମା ଦେଖିଲେ କ’ଣ କହିବେ...
- ପ୍ରଥମେ ତୁ କହ...ମତେ ତୋ ଦେହର ମଜା ଚାଖିବା ପାଇଁ ଦବୁ କି ନାହିଁ...
ସେ ଅନିତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ ।
: ଆପଣ କ’ଣ କରିବେ...ଆପଣ ଏତେ ବୁଢ଼ା ହୋଇ ଗଲେଣି ଯେ...
ଅନିତା ତାଙ୍କୁ ଚାଲେଞ୍ଜ କଲା ।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା...ଛାଡନ୍ତୁ ନା, ଜୟନ୍ତ ଯଦି ଆସି ଯିବ...ତାହେଲେ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ କହିଦେବ...
- ତୋ ଦୁଧ ଚୋଷିବା ପାଇଁ ଦବୁନି...
ସେ ପୁଣି କହିଲେ। ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଅନିତା ଭାବିଲା।
: ହଁ ଦେବିନି କାହିଁକି...ଘରେ କେହି ନ ଥିଲା ବେଳେ ଦେବି...
ସେ ଅନିତାକୁ ବାହୁ ବନ୍ଧନରୁ ଛାଡିଦେଲେ। କିନ୍ତୁ ଅନିତା ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ସାୟାର କଟ୍ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ଅନିତାର ବିଆକୁ ମୁଠେଇ ପକେଇଲେ। ସେ ଏମିତି କରିବେ ବୋଲି ଅନିତା କେବେ ବି ଆଶା କରି ନ ଥିଲା। ସେ ଟାଣି ହୋଇ ପଳେଇ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା। ଏହି କାମ ଭିତରେ ସାୟାର କଟ୍ରେ ତାଙ୍କ ହାତ ଲାଗି ସାୟାଟା ଟାଣି ହୋଇ ପୁରା ଫାଡିହୋଇ ଚିରିଗଲା।
ଅନିତା କହିଲା: ଆପଣ ଭାରି ଖରାପ...ମୋ ସାୟାକୁ ଫଟେଇ ଦେଲେ...
ଅନିତା ଏକ ଦୁଷ୍ଟ ହସ ହସି ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାର୍ହିଲା।
ସେ ଅନିତାକୁ ଚାହିଁ କହିଲେ-ଏଥର ସାୟା ଫଟେଇଲି...ଆଗ ଥରକୁ ତୋ ବିଆକୁ ଫଟେଇ ଦେବି।
ଏକ ଦୁଷ୍ଟାମି ହସ ହସି ଅନିତା ଘର ଭିତରୁ ବାହାରି ଗଲା।
-ଦୁଇ-
ତା ପର ଦିନ ୧୧ଟା ବେଳକୁ ଅନିତା ବାଥ ରୁମରୁ ଫେରି ବେଡରୁମରେ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ସାୟା ସାଙ୍ଗକୁ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ଟାଇଟ ଲୋ କଟ୍ ସ୍ଲିଭଲେସ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧିଲା। ବାଳକୁ କୁଣ୍ଡେଇ ଖୋଲା ଛାଡି ଦେଲା । ଆଇନା ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇ ଦେଖିଲା। ଆଃ ସେ ବହୁତ ସେକ୍ସି ଦିଶୁଚି...ଦୁଧ ଦିଇଟା ବଡ ବଡ ଓ ଠିଆ ହେବା ଭଳି ଜଣା ପଡୁଚି । ଏବେ ଯଦି ବଡ ପୁଅ ଡାନି ତାକୁ ଦେଖିଥାନ୍ତା ନା ପୁରା ତାକୁ ବେଡରୁମକୁ ଭିଡି ନେଇ ଅଧ ଘଂଟାଏ ଗେହିଁ ଥାନ୍ତା। ଗେହିଁବା କଥା ମନେ ପଡିବାରୁ ଅନିତାକୁ ଚିଡି ଚିଡି ଲାଗିଲା। ଯୋଉ ଦିନ ରାତିରେ ଗେହିଁବାଟା ଠିକ ହୋଇ ନ ଥାଏ କି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ବାସି ବିଛଣାରେ ତାକୁ ହେଭି ଡୋଜର ଗିହଣ ମିଳି ନଥାଏ, ସେଦିନ ସକାଳୁ ସେ ଖାଲି ଚିଡି ଚିଡି ହୁଏ। ତା ସ୍ବାମୀ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ତା ସ୍ବଭାବ ଭଲ ଭାବରେ ଜଣା। ତେଣୁ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ ସାରି ରେଷ୍ଟ ନେବାକୁ ଅନିତାକୁ ନେଇ ବେଡ ରୁମରେ ପଶନ୍ତି । ଘଂଟାଏ ପରେ ବେଡ୍ ରୁମରୁ ଅନିତା ହସ ହସ ମୁହଁରେ ବାହାରେ। ତା ମୁଡ ପୁରାପୁରି ବଦଳି ଯାଇଥାଏ ।
ସୁବ୍ରତ ଦୁବାଇ ଯିବା ପରେ ଦିନା କେତେ ଅନିତାକୁ ଭାରି ପ୍ରବ୍ଲେଲ୍ମ ହୋଇଥିଲା। ତାକୁ ରାତିରେ ନିଦ ହେଲାନି କି କିଛି ଭଲ ଲାଗିଲାନି। ଏ ପ୍ରବ୍ଲେମ ବେଶୀ ଦିନ ରହିଲା ନାହିଁ। ପ୍ରବ୍ଲେମ ସଲ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ଅନିତାକୁ ମୋଟେ ଗୋଟାଏ ସପ୍ତାହ ଲାଗିଲା। ଅନିତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଗୋଟାଏ ଆଇଡିଆ ଜୁଟିଲା। ବଡ ପୁଅ ଡାନି ତ ମସ୍ତ ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକାଟାଏ ହୋଇ ଗଲାଣି । ଟୋକିଙ୍କ ପଛରେ ଲାଇନ୍ ମାରିବା ଆରଂଭ କରି ସାରିଲାଣି। ତାକୁ ଫସେଇଲେ ଅସୁବିଧା କ’ଣ? ଟୋକା ହଉ କି ବୁଢ଼ା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଫସେଇବା ତ ଅନିତାର ବାଁ ହାତର ଖେଳ। ଡାନିକୁ ଫସେଇଲେ ବରଂ ବହୁତ ଲାଭ ହେବ । ଏକରେ- ଡାନି ଫୁଲ୍ ଦମ୍ ରେ ଗେହିଁ ତା କାମ ଲାଳସାକୁ ପୁରା ଶାନ୍ତି କରିଦେବ। ଦୁଇରେ, ଘର ଭିତରର କଥା। ବାହାର ଲୋକ ଜାଣିବା କି ବଦନାମ ହେବାର ଚାନ୍ସ ନାହିଁ। ତିନିରେ, ଟୋକାଟା ଘର ପଇସା ନେଇ ବାହାର ଟୋକିଙ୍କ ପିଛା ଉଡୋଉଛି। ଘର ପଇସା ଘରେ ରହିବ। ଏହା ଛଡା ଏଡ୍ସ ଡର ବି ରହିବନି। ଭାବିଲା, ଡାନିକୁ ତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବା ପାଇଁ କହିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ।
ଦିନେ ରାତିରେ ଖିଆପିଆ ସରି ଶୋଇବା ପାଇଁ ଯିବା ବେଳକୁ ଅନିତା ଡାନକୁ ଡାକି କହିଲା - ତୁ ଆଜି ଟିକିଏ ମୋ ରୁମ୍କୁ ଆସିବୁ ତ। ତୋ ସହିତ ଗୋଟାଏ କଥା ଅଛି। ଶୋଇବା ବେଳକୁ ଡାନି ଅନିତା ରୁମକୁ ଗଲା। ରୁମ ଭିତରେ ଯାଇ ଦେଖିଲା, ରୁମ ଲାଇଟ୍ ବନ୍ଦ ହେଇ ବେଡ଼ ଲାଇଟା ଜଲୁଛି। ବେଡ଼ ଉପରେ ଅନିତା ପତଳା ଗାଉନଟାଏ ପିନ୍ଧି ଶୋଇଛି।
ଡାନି କହିଲା - ବୋଉ, କ’ଣ କଥା ଅଛି ବୋଲି କହୁଥିଲୁ।
ଅନିତା କହିଲା - ହଁ, ତୁ ଡୋରଟା ଭିତରୁ ଲକ୍ କରି ଦେଇ ଆ।
ଡାନି ଡୋର୍ ଲକ୍ କରିଦେଇ ଯାଇ ଅନିତା ପାଖରେ ବେଡ଼ ଉପରେ ବସିଲା।
ଅନିତା କହିଲା - ଶୋଉନୁ। ଡାନିକୁ ରାତିଟାଏ ପାଖରେ ଶୁଆଇ ଅନିତା ତା ମାଇକିନିଆ ଦେହ ଗଦ ଚଖେଇ ଭେଣ୍ଡିଆ ପୁଅକୁ ମେ‹ା କରିଦେଲା। ତାପର ଦିନ ସକାଳକୁ ତା’ର ସବୁ ପ୍ରବ୍ଲେମ୍ ସଲ୍ଭ। ତାପର ଠାରୁ ଡାନି ସବୁଦିନେ ରାତିରେ ବୋଉ ପାଖରେ ଶୋଉଚି। ତେଇଶ ବର୍ଷର ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକା ଡାନି ପାଖରେ ଶୋଇବା ପରେ ଅନିତାର ଆଉ କିଛି ପ୍ରବ୍ଲେମ ନାହିଁ । ରାତିରେ ଏବେ ତାକୁ ଭଲ ନିଦ ହଉଚି ଆଉ ଦେହ ମନ ପୁରା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ରହୁଚି । କାରଣ ବୋଉ ଇଂଜିନରେ ଫୁଏଲ ଭରିବା ଆଉ ସର୍ଭିସିଂ କରିବାରେ ସେ ଟିକିଏ ଅବହେଳା କରୁନି । ବୋଉର ଲେଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଇଂଜିନ କି କେମିତି ହ୍ୟାଣ୍ଡେଲ କରିବା ପାଇଁ ହେବ, କେତେ ଫୁଏଲ୍ ଭରିବା ପାଇଁ ହେବ, କେତେ ଥର ଫୁଏଲ୍ ଭରିବାକୁ ପଡିବ ଆଉ କେତେବେଳେ ଭରିବାକୁ ପଡିବ ସେ କଥା ଡାନି ଗୋଟାଏ ରାତି ଭିତରେ ଜାଣି ଯାଇଛି । ଏବେ ଡାନି ତା ବୋଉକୁ ପୁରା ଖୁସି କରି ଦଉଚି । ଅନିତାର ଆଉ କିଛି ପ୍ରବ୍ଲେମ ନାହିଁ । ଡାନି ଏବେ ମମି ପାଖରେ ସବୁ ଦିନେ ରାତିରେ ଡାଡିଙ୍କ ଡୁଉଟି କରୁଚି ।
ଗତକାଲି ଜୟନ୍ତକୁ ତା ଦୁଧ ଆଉ ବିଆ ଦେଖେଇ ସାରିବା ପରେ ରାତିରେ ଖିଆ ପିଆ ସରି ଶୋଇବା
ପାଇଁ ଯିବା ବେଳକୁ ଅନିତା ଜୟନ୍ତକୁ ଡାକି କହିଲା - ତୁ ଆଜି ମୋ ରୁମକୁ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଆସିବୁ ତ। ତୋ ସହିତ ଗୋଟାଏ ଡିସ୍କସନ ଅଛି। ମୁଁ ଭାଇକି କହିଛି ସିଏ ଅମିତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବ। ଜୟନ୍ତ ମନେ ମନେ ଖୁସି ହୋଇଗଲା। ସେ ଜାଣି ଥିଲା ଭାଇ ବୋଉ ରୁମ୍ରେ ସବୁଦିନେ ରାତରେ ଶୋଇ କ’ଣ କରୁଚି। ସେଇ କାମ ପାଇଁ ବୋଉ ତାକୁ ତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବା ପାଇଁ କହୁ ନାହିଁ ତ। ଅନିତା ଡାନିକୁ ଏକୁଟିଆ ପାଖକୁ ଡାକି କହିଲା - ଜୟନ୍ତ ଆଜି ମୋ ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବ। ତୁ ଏତେ ଦିନ ଶୋଇଲୁଣି। ସିଏ ବି ଟିକିଏ ଶୋଇବା ତ ଦରକାର ।
ଡାନ କହିଲା - କିନ୍ତୁ ବୋଉ ମୁଁ...
ଅନିତା ହସିଦେଇ କହିଲା - ମୁଁ ତୋ ପାଇଁ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଚି ମ । ତୁ ଆଜି ଅମିତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବୁ । ସିଏ ପିଲା ଲୋକ, ତାକୁ ଟିକିଏ ଡେଲିକେଟ୍ଲି ହାଣ୍ଡେଲ କରିବୁ । ବେଶୀ ପ୍ରେସର ଦବୁନି। ଡାନି ବି ଖୁସି ହୋଇଗଲା।
ଜୟନ୍ତ ରାତିରେ ବୋଉ ପାଖରେ ଶୋଇଲା। ହେଲେ ବୋଉର ହେଭି ଲେଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଇଂଜିନ୍କୁ ସେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ହାଣ୍ଡଲ କରି ପାରିଲା ନାହିଁ। ବୋଉ ଇଂଜିନ୍ ଗରମ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ତା ଟାଙ୍କିର ଫୁଏଲ୍ ଲିକ୍ ହୋଇଗଲା। ଅନିତାର ମନ ଶାନ୍ତି ହେଲାନି। ପାହାନ୍ତିଆର ହେଭି ଡୋଜଟା ଅନିତାକୁ ମିଳିଲାନି।
ସବୁ ଦିନେ ଭୋରୁ ଭୋରୁ ଡାନି ଅନିତାର ଇଂଜିନ୍ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ଟାଙ୍କିରେ ଫୁଏଲ ଫୁଲ କରିଦିଏ। ତେଣୁ ଦିନସାରା ଅନିତାର ମନ ଖୁସିରୁହେ। ଜୟନ୍ତ ପିଲା ଲୋକ। ନୂଆ ନୂଆ ଗାଡି ଚଲେଇବା ଟ୍ରେନିଂ ନଉଚି । ତେଣୁ ତାକୁ ସବୁ ତରିକା ଜଣା ନାହିଁ । ଡାନିତ କାଲି ସାନ ଭଉଣୀ ଅମିତା ରୁମରେ ଶୋଇ ଥିଲା। ରାତି ସାରା ଅମିତାକୁ ଧୁମ ଗେହିଁଲା। ନୂଆ ଗାଡ଼ିକି ପୁରୁଣା ଡ୍ରାଇଭର। ଗାଡ଼ି ଫୁଲ୍ ସ୍ପୀଡ଼ରେ ଉଡ଼ିଲା। ପାହାନ୍ତାରେ ବି ଉଠି ଡାନି ଅମିତାକୁ ଜୋର ଗେହିଁଲା।
ଅମିତା ଆଜି ସକାଜେ ଡେରିରେ ଉଠିଛି । ଟିକିଏ ଗିଲେଇଲା ଭଳି ଜଣା ପଡୁଥିଲା ।
ରାତିରେ ଗେହିଁବାଟା ଭଲ ହୋଇ ନଥିବାରୁ ଅନିତାକୁ ଆଜି ସକାଳୁ ଭଲ ଲାଗୁ ନ ଥିଲା । ବାଥରୁମରେ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିବାକୁ। ଗରମ ପାଣି ବାହାରି ଗଲେ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ଲାଗିବ। କିନ୍ତୁ ଦିଇ ଜଣ ଜବାନ ପୁଅଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପଶିବା ପରେ ଆଉ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇବାକୁ ମନ ହେଲାନି ।
ଏବେ ଘରେ କେହି ନାହାର୍ନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଯାଇଛନ୍ତି । ଶାଶୁ ମା ମନ୍ଦିର ଯାଇଛନ୍ତି । ଘରେ ଏକା ସିଏ ଆଉ ଶଶୁର । ୬୦ ବର୍ଷ ବୟସରେ ମଧ୍ୟ ଶଶୁର ଆକ୍ଟିଭ ଅଛନ୍ତି । ମଝିରେ ମଝିରେ ବି ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଗେହୁଁଛନ୍ତି । ଅନିତା କେତେଥର ରାତିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କ ଶିତ୍କାର ଆଉ ଫିସ ଫିସ୍ କଥା ଶୁଣିଚି। ତା ଉପରେ ବି ଶଶୁର ଆଖି ପକେଇବା କଥା ସେ ଜାଣିଚି । ତାହେଲେ ବୁଢ଼ା ସାଙ୍ଗରେ ଆଜି ଟିକିଏ ମସ୍ତି କଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା।
-ତିନ-
ଶଶୁର ସହିତ ଟିକିଏ ମସ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ଅନିତାର ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ଶଶୁରଙ୍କ ରୁମ ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା ସେ ବସି ଖବର କାଗଜ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଅନିତାକୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲେ - ଆରେ ବେଟି, ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରିଲୁଣି ?
: ହଁ ବାପା ।
- ଘରେ କେହି ନାହାଁନ୍ତିକି? କାହାରି ପାଟି କ’ଣ ଶୁଭୁନି।
: ପିଲାମାନେ ତ ସ୍କୁଲ ଗଲେଣି । ଶାଶୁ ମା ଏବେ ମନ୍ଦିର ଗଲେ। ଘରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି, କେବଳ ଆମେ ଦିଇ
ଜଣ।
ରୁମ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା ଅନିତା।
: ବାପା. ପିଠି ପଟକୁ ମୋ ହାତ ପାଉନି । ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗେଇ ଦିଅନ୍ତନି ।
- ଇଏ କ’ଣ ଗୋଟାଏ ପଚାରିବା କଥା । ପାଖକୁ ଆସୁନୁ...ବୋତାମ କ’ଣ, ତୁ ଯାହା ଲଗେଇବାକୁ କହିବୁ ମୁଁ ତୋ ଠାରେ ତା ଲଗେଇ ଦେବି ।
ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଅନିତା ମୁରୁକି ହସିଲା।
: ସତରେ...
- ପାଖକୁ ଆସିଲେ ଜାଣିବୁ ନି...
ଅନିତା ଆସି ଶଶୁରଙ୍କ ଆଗରେ ପଛକରି ଛିଡା ହୋଇ ପଡ଼ିଲା।
: ଟିକିଏ ଲଗାଇ ଦିଅ ବାପା...
ସେ ଅନିତାର ପିଠି ଉପରେ ହାତ ରଖି ତା ଚିକ୍ଣ ପିଠିରେ ହାତ ବୁଲାଇଲେ।
: ଆରେ...ବାପା...ଆପଣ ଇଏ କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି...
- କାହିଁକି ବେଟି, ତତେ କ’ଣ ଭଲ ଲାଗୁନି...
ସେ ଅନତାର ଦୁଇ କାନ୍ଧକୁ ଧରି ତାକୁ ନିଜ ଛାତି ଉପରକୁ ଆଉଜେଇ ନେଲେ। ଦିଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲାଥିବା ବ୍ଲାଉଜ ତଳେ ହାତ ପୁରେଇ ଅନିତାର ବଡ ବଡ ଦିଇ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ପକେଇଲେ।
: ବାପା ଛାଡନ୍ତୁ । ଝରକାଟା ଖୋଲା ଅଛି...ଯଦି କିଏ ଦେଖିଦବ...ତେବେ...
- ରହ ବେଟି ମୁଁ ଝରକାଟା ବନ୍ଦ କରିଦଉଚି ।
ସେ ଯାଇ ଝରକା ବନ୍ଦ କରି ଦେଇ ଆସି ଅନିତାକୁ ଧରି ବେଡ ପାଖକୁ ଗଲେ। ବେଡ ଉପରେ ବସି ଅନିତାକୁ ନେଇ କୋଳରେ ବସେଇଲେ। ଦିଇ ହାତରେ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲା ବେଳକୁ ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଗଲା । ଅଳ୍ପ ନରମ ପଡିଥିବା ଅନିତାର ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲେ।
- ସତରେ ବେଟି, ତୋର ଦୁଧ ଦିଇଟା ମସ୍ତ ହେଇଚି । ହଁ, କାଲି କହୁଥିଲୁ ଘରେ କେହି ନଥିବା ବେଳେ ମତେ ତୋ ଦୁଧ ଚୋଷିବା ପାଇଁ ଦେବୁ ବୋଲି...
: ହଁ, ମୁଁ ତ ତମକୁ ଦବାକୁ ମନା କରୁନି...
- ଓଃ ବେଟି ତୁ...
ସେ ନଇଁ ପଡି ଅନିତା ବାଆଁ ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇଲେ। ଡାହାଣ ଦୁଧକୁ ଦଳି ବାଆଁ ପଟ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁଚୁମିଲେ... ଅନିତାର ଦେହ ଶିରି ଶିରିହୋଇ ଉଠିଲା । ଉଜେଜିତ ହୋଇ ସେ ଅନିତାର
ଦୁଧକୁ କାମୁଡିବାରେ ଲାଗିଲେ ।
: ଆଃ ବାପା...କାଟୁଚି...ଆସ୍ତେ କାମୁଡ ।
- ସରି ବେଟି, ତୋ ଦୁଧ ଯେମିତି ମସ୍ତ ହେଇଚି ମୁଁ ମୋଟେ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି ।
ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଦୁଇ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ବେକରେ ଗୁଡେଇ ତାଙ୍କ ମୁର୍ହକୁ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଲା।
: ଖାଲି ଦୁଧ ଖାଇବନା ଆଉ କିଛି କରିବ...
- ଓଃ ବେଟି...
ସେ ଅନିତାକୁ ବେଡ ଉପରେ ଶୁଆଇ ତା ସାୟାଟାକୁ ତଳପଟରୁ ଅଂଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଠେଇ ଦେଲେ। ଅନିତା ଭିତରେ ପାଂଟି ପିନ୍ଧି ନଥିଲା। କ୍ଲିନ ସେଭ ହୋଇଥିବା ଅନିତାର ବିଆକୁ ଦେଖି ସେ ପାଗଳ ହୋଇ ଉଠିଲେ। ନଇଁ ପଡି ସେ ଅନିତା ବିଆରେ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲେ। ହିସ୍ଃ .., କରି ଶବ୍ଦ କରି ଅନିତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଦେଲା। ସେ ଅନିତାର ରସାଳ ବିଆକୁ ଚୁଚୁମିବାରେ ଲାଗିଲେ। ବିଆ ଭିତରେ ଜିଭକୁ ପୁରେଇ ସଲସଲ କଲେ। ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ଅନିତା ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା। ବାଆଁ ହାତରେ ଅନିତା ଲୁଙ୍ଗି ମିଶା ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲା। ବାଣ୍ଡର ଆକାର ଆଉ ମୋଟେଇ ଅନୁଭବ କରି ସେ ଚମକି ପଡିଲା। ଲୁଙ୍ଗିଟାକୁ ଟାଣି ଖୋଲି ପକେଇଲା। ଶଶୁରଙ୍କ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ଅନିତାର ଆଖି ମେଲା ହୋଇଗଲା। ଆଗରୁ କେବେବି ସେ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ନ ଥିଲା କିମ୍ବା ତା ବିଆ ଭିତରେ ନେଇ ନ ଥିଲା। ତା ସ୍ବାମୀ, ବଡ ପୁଅ ଡାନି କିମ୍ବା ସାନ ପୁଅ ଜୟନ୍ତ କାହାରି ବାଣ୍ଡ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ନୁହେଁ ।
: ଏ...ମଆ । ବାପା, ତମରଟା କେତେ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହେଇଚି।
- କାହିଁକି ତତେ କ’ଣ ଡର ଲାଗୁଚି କି।
: ତମରଟା ତ ବହୁତ ଟାଣ ଅଛି । ମୁଁ ଭାବୁ ଥିଲି ତମର ଆଉ ଉଠୁ ନ ଥିବ।
- ହଁ ବେଟି। ମୋର ସବୁ ବେଳେ ଉଠୁନି।
: କିନ୍ତୁ ଏବେ ତ ଭାରି ଶକ୍ତ ଜଣା ପଡୁଚି।
- ତୋ ଶାଶୁମା ବୁଢ଼ୀ ହେଲାଣି ବୋଲି ତା ପାଖରେ ସିନା ଉଠୁନି, ହେଲେ ତୋ ପରି ଟୋକି ବୋହୂର ମସ୍ତ ଦୁଧ ଏବଂ ରସାଳ ସେକ୍ସି ବିଆ ଦେଖିଲେ ତ ସିଏ ମନକୁ ମନ ନବେ ଡିଗ୍ରୀରେ ଛିଡା ହୋଇ ଯାଉଛି।
: କିନ୍ତୁ ବାପା, ତମେତ ମଝିରେ ମଝିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଗେହୁଁଚ।
- ତୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ।
: ଓ...ବାପା, ମୁଁ ଗୋଟାଏ ଜବାନୀ ମାଇକିନିଆ। ତମ ପୁଅ ମୋ ପାଖରେ ନାହାଁନ୍ତି। ବାଣ୍ଡ ନ ପଶିବାରୁ ମୋ ବିଆ ସବୁ ବେଳେ ଭୋକିଲା ରହୁଚି। ତେଣୁ ମୁଁ ଜାଣିବିନି ତ ଆଉ କିଏ ଜାଣିବ।
- ତୁ ତାହେଲେ ଆମ ଗିହାଁ ଗେହିଁ ଦେଖୁଚୁ।
: ହଁ ବାପା। ତମେ ତ ମଝିରେ ମଝିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଜୋର ଗେହୁଁଚ।
- ମୁଁ କ’ଣ ଆଉ ସେମିତି ପାରୁଚି। ଏ ସବୁ ପାୱାର କାପସୁଲ୍ ର କରାମତି।
: ଏବେ କାପସୁଲ ଖାଇନ ତ।
- ରହ ବେଟି ଗୋଟାଏ ଖାଇ ଦିଏ ପୁରା ଜମି ଯିବ।
ସେ ତକିଆ ତଳୁ ଗୋଟାଏ ପାୱାର କାପସୁଲ ବାହାର କରି ଖାଇଲେ। ତାପରେ ଅନିତା ବିଆରେ ଚୁମା ଦେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲେ। ତାପରେ ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ବିଆ ମୁହଁରେ ଲଗେଇଲେ।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ତମର ଏତେ ବଡ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି। ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବ...ମତେ ଭାରି କାଟିବ।
- ତୁ ଡରନି ବେଟି। ମୁଁ ପୁରା ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବି।
ସେ ଦୁଇ ହାତରେ ଅନିତାର ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଧରି ତା’ର ରସାଳ ବିଆ ଫାଟରେ ତାଙ୍କର ଶକ୍ତ ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଅଗକୁ ନେଇ ଲଗେଇ ଆସ୍ତେ ଦାବିଲେ। ତାଙ୍କ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ଅନିତାର ରସାଳ ବିଆ ଭିତରକୁ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପଶିଲା । ଦୁଇ ଇଂଚ ଖଣ୍ଡେ ପଶିଲା ବେଳକୁ ଅନିତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ରୁହ ମତେ ଭାରି କାଟୁଚି ।
-ଆଉ ଟିକିଏ ରହ ବେଟି...
ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଅଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାହାର କରି ଆଣି ପୁଣି ଭିତରକୁ ଜୋରରେ ମାଡି ଦେଲେ। ଫସ୍ କରି ପୁରା ବାଣ୍ଡଟା ଅନିତା ବିଆ ଭିତରକୁ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗଳିଗଲି। ଜୋରରେ ଚିତକାର କରି ଉଠିଲା ଅନିତା। ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ତା ବିଆ ଭିତରଟା ଜଳିବାକୁ ଲାଗିଲା। ତା ନିଃଶ୍ବାସ ବନ୍ଦ ହୋଇ ଗଲାପରି ତାକୁ ଲାଗିଲା। ସେ ଅନିତାର ଓଠ ଓ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର ଭିତର କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ। ତିନି ତିନିଟା ପିଲାଙ୍କ ମାଆ ହୋଇ ତିନି ତିନିଟା ବାଣ୍ଡ ପଶି ସାରିଥିବା ଅନିତାର ବିଆ ଭିତରେ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡଟା ଭାରି ଟାଇଟ ଲାଗୁଥିଲା ଓ ଅନିତାକୁ ଅଭୂତପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଥିଲା। ଅନିତା ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା...ଜୋରରେ ଗିହଁ...ଆହୁରି ଜୋରରେ ଗିହଁ...ଗେହିଁ ଗେହିଁ...ତମ ବୋହୂର ବିଆକୁ ଫଟେଇ ଦିଅ। ସେ ଜୋର ଜୋର ଗେହିଁ ଚାଲିଥିଲେ। ୧୫ ମିନିଟ ଜୋର ଗେହିଁବା ପରେ ସେ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲେ।
-ଗଲା...ଗଲା ବେଟି, ସମ୍ଭାଳ...ସମ୍ଭାଳ...ମୋର ଗଲା...ଆଃ ବେଟି...ବେ...ଟି...ବେ...
ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ଅନିତା ବିଆ ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଇ ଅନିତାର ଦୁଧରୁ ପୁଳାଏ କାମୁଡି ଧରିଲେ। ଅନିତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ଶଶୁର ଅଂଟାରେ ଗୁଡେଇ ଭିଡି ଧରିଲା। ସେ ଅନୁଭବ କଲା ଶଶୁର ବାଣ୍ଡରୁ ଗରମ ବୀଜ ବାହାରି ତା ବିଆ ଭିତରଟା ପୁରି ଯାଉଛି। ଦୁହେଁ କୁ‹ା କୁ‹ି ହୋଇ ପଡି ରହିଲେ। ଏତିକି ବେଳେ ବାହାର ଡୋରରେ ଶାଶୁମାଙ୍କ ପାଟି ଶୁଭିଲା। ଶଶୁର ଅନିତା ଉପରୁ ବେଡ ଉପରକୁ ଗଡି ଶୋଇଲେ। ତରତର ହୋଇ ଉଠି ସାୟା ଓ ବ୍ଲାଉଜ ସଜାଡ଼ିଲା ଅନିତା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ଶାଶୁମା ଆସିଲେଣି । ତମେ ଡୋର ଖୋଲ...ମୁଁ ବାଥରୁମ ଯାଉଛି।
ଅନତା ଓଠରେ ଗାଢ଼ ଚୁମାଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଟିକିଏ ଦଳି ଦେଲେ।
- ଓକେ ବେଟି ।
ଅନିତା ତର ତରରେ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା।
: ସତରେ ବାପା ତମେ ଭାରି ଇଏ ।
ସେ ଅନିତାକୁ ଭିଡି ଧରି ତା ଓଠରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲେ।
- ଲାଜ କରିବୁନି ବେଟି, ତୋର ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ହେବ କହିବୁ। ମୁଁ ଅଛି...।
ଲୁଙ୍ଗି ଭିତରେ ଝାଉଁଳି ଓହଳି ପଡିଥିବା ଶଶୁରଙ୍କ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡରେ ଅନିତା ହାତ ମାରିଲା।
: ଗିହାଁଗେହିଁ କାମରେ ଲାଜ କଲେ କ’ଣ ଚଳିବ।
ବାହାର ଡୋରରେ ଜୋରରେ ଖଟ୍ ଖଟ୍ ଶୁଭିଲା। ଅନିତା ତରତରରେ ତା ରୁମକୁ ପଳେଇ ଗଲା। ଶଶୁର ଲୁଙ୍ଗି ସଜାଡି ଡୋର ଖୋଲିବାକୁ ଗଲେ।
- ଶେଷ -
ଅନିତା ତା ହାତ ନେଇ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ସାବୁନ ଫେଣ ବୋଳିଲା। ଚିକ୍କଣ ଉଚ୍ଚା ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ହାତ ବୁଲାଉ ବୁଲାଉ ହାତର ମଝି ଆଙ୍ଗୁଠିଟାକୁ ଫାଟ ଭିତରକୁ ଦାବିଦେଲା। ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶିତ୍କାର ତା ପାଟିରୁ ବାହାରି ଆସିଲା। ଭିତରଟା କେମିତି ଶିରି ଶିରି ଲାଗିଲା। କାଲି ଖରାବେଳେ ବାହାର ଅଗଣା କାନ୍ଥ କଡ଼ରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଜୟନ୍ତ ମୁଠି ମାରିବା କଥା ଅନିତାର ମନେ ପଡ଼ିଗଲା। ଆଃ ଏହା ଭିତରେ ଜୟନ୍ତର ବାଣ୍ଡ କେତେ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହୋଇ ଗଲାଣି। ଟୋକା ବୋଧେ ରେଗୁଲାର ମୁଠି ମାରୁଚି। ତା ବାଣ୍ଡଟା ତ ଡାନି ବାଣ୍ଡ ଭଳି ହୋଇଚି। ଟୋକାର ବାଣ୍ଡକୁ ଥରେ ଚାଖିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା। ଡାନି ପରି ତାକୁ ବି ତ ବୋଉ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇବାକୁ ଚାନ୍ସ ମିଳିବା ଦରକାର। ଜୟନ୍ତର ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ତା ବିଆରେ ପଶିଲେ କେମିତି ଲାଗିବ ବୋଲି କଳ୍ପନା କରି ବିଆ ଭିତରେ ଜୋର ଜୋର ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଲା ଅନିତା। ତା ନାକରୁ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ବହିବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ଶିରି ଶିରି ଲାଗି ତା ବିଆ ଭିତରଟା ଓଦା ହୋଇଗଲା। ଆରେ...ବିଆରସ ବାହାରିଲା ନା କ’ଣ? ଅନିତା ତା ବିଆ ଭିତରୁ ଆଙ୍ଗୁଠିଟା ବାହାର କରି ଆଣି କାନ୍ଥକୁ ଡେରି ହୋଇ ଦୁଇ ମିନିଟ ଠିଆ ହୋଇ ଗଲା। ତାପରେ ସାୱାର ଖୋଲି ଗାଧୋଇ ପଡ଼ିଲା।
କାନ୍ଥ ରେଲିଂରୁ ଟାଉଲଟା ଆଣି ଦେହରୁ ପାଣି ପୋଛି ପକେଇ ନାଲି ସାୟା ଓ ନାଲି ସ୍ଳିଭଲେସ୍ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧି ପକେଇଲା ଅନିତା । ସେ ସବୁବେଳେ ଲୋ କଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା। କାରଣ ଲୋ କଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ତା ଦେହକୁ ଭାରି ଟାଇଟ ହେଉଥିଲା ଓ ତା ଦୁଧ ଦିଇଟା ବଡ ବଡ ଓ ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଦିଶୁଥିଲା । ଏମିତି ଟାଇଟ ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧି ତ ସେ ତା ବଡ ପୁଅ ଡାନିକୁ ସହଜରେ ପଟେଇ ପାରିଚି। ଆଉ ରାତିରେ ଡାନିକୁ ପାଖରେ ଶୁଆଇ ଧୁମ୍ ମସ୍ତି କରୁଚି। ସ୍ବାମୀର ଅଭାବ ସେ ମୋଟେ ଅନୁଭବ କରୁନି। ବରଂ ପ୍ରତିଦିନ ରାତିରେ ଡାନି ପାଖରୁ ତିନି ଚାରି ଥର ଭିଟାମିନ ଇଂଜେକସନ ନେଇ ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦରୀ ଆଉ ଟୋକି ଟୋକି ଲାଗୁଚି ।
ବାଥ ରୁମରେ ଅନିତା ବ୍ଲାଉଜର ପଛ ପାଖର ସବୁ ବୋତାମକୁ ଲଗାଇ ପାରି ନ ଥିଲା । ରୁମକୁ ଆସି ଡ୍ରେସିଂ ମିରର ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇ ସେ ତା ଦୁଧକୁ ନିରେଖି ଚାହିଁଲା । ତା’ର ହୃଦବୋଧ ହେଲା ତା ଦୁଧର ଗୋଲେଇ ଓ ଆକାର ଭଲ ଭାବରେ ବାରି ହେଉଛି । ମୁଣ୍ଡବାଳ କୁଣ୍ଡାଇ ସାରି ଅନିତା ବାହାରକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଶାଶୁ କହିଲେ - ବୁଝିଲୁ ବୋହୂ ,ଏ ଡ୍ରେସରେ ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଚୁ । ମୋ ପୁଅ ଏଠି ଥିଲେ ତୋତେ ଏହି ଡ୍ରେସରେ ଦେଖିଲେ ନା ବହୁଚ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଆନ୍ତା । ଅନିତାର ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା କହି ଦିଅନ୍ତା, ଶାଶୁ ମାଆ, ଖାଲି ତୁମ ପୁଅ କାହିଁକି ମୋ ପୁଅ ଡାନି ଯଦି ମୋତେ ଦେଖନ୍ତା ତେବେ କିଛି ନା କିଛି ବାହାନା କରି ମୋତେ ତା ରୁମକୁ ନେଇ ଯାଆନ୍ତା।
ଶାଶୁ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟଟା ଅନିତା ହାତକୁ ଦେଇ କହିଲେ - ନେଇ ଯାଆ ତ ଆକୁ ତୋ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଦେଇ ଦବୁ।
ଅନିତା ଦେଖିଲା ସାନ ପୁଅ ଜୟନ୍ତ ବି ଶଶୁରଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି। ସେ ତା ସାୟାଟାକୁ ଅଣ୍ଟାର ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଲା ଏବଂ ସାୟାର ‘କଟ୍’ ଅଂଶକୁ ତା ଦିଇ ଜଙ୍ଘ ମଝିକୁ ନେଇ ଆସିଲା। କଟ୍ ଟାକୁ ଟିକିଏ ବେଶୀ ମେଲେଇ ଦେଲା ଯେମିତି ସାୟା ଭିତରୁ ତା ବିଆ ବାହାରକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖାଯିବ । ଟିକିଏ ନଇଁ ପଡି ତା ସାୟା ଆଉ ସାୟାର କଟ୍କୁ ଚାହିଁଲା । ଦେଖିଲା କଟ୍ ଦେଇ ତା ବିଆ ପରିଷ୍କାର ଦେଖା ଯାଉଛି । ଦେଖି ଭାରି ଖୁସି ହୋଇଗଲା। ଆଜି ଗାଧୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ତା ବିଆର ବାଳକୁ ଶେଭିଂ କରି ସଫା କରିଦେଇ ଥିଲା। ଜୟନ୍ତ ସାଙ୍ଗକୁ ତା ଶଶୁର ମଧ୍ୟ କଟ୍ ଦେଇ ତା ବିଆକୁ ଦେଖି ପାରିବେ । ସେଥିପାଇଁ ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉ ନ ଥିଲା। ସେ ତାଙ୍କ ଆଗକୁ ଯାଇ ସାମାନ୍ୟ ନଇଁ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟଟା ବଢ଼େଇଲା। ଯେତିକି ସମୟ ନଇଁବା କଥା ତାଠାରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ସମୟ ନଇଁବା ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଲା । ଦେଖିଲା ତା ପୁଅ ଜୟନ୍ତ ଓ ତା ଶଶୁର ଉଭୟ ଉପର ପଟରୁ ତା ଦୁଧକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।
ସେ ତଳ ପଟକୁ ଚାହିଁ ଦେଖିଲା କଟ୍ ଭିତର ଦେଇ ତା ବିଆ ଦେଖା ଯାଉଛି। ସେ ତା ଗୋଡକୁ ମେଲାକରି ଆଉ ଟିକିଏ ଅଧିକ ନଇଁ ପଡିଲା। ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା ସେ ଦିଜଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ତା ଦୁଧ ଉପରୁ ତଳକୁ ଖସି ଆସଲା। ଦୁହେଁ ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ତା ବିଆକୁ ଚାହିଁ ରହିଲେ। କିଛି ସମୟ ନଇଁ ରହିବା ପରେ ଅନିତା ସିଧାହୋଇ ଛିଡାହେଲା ଆଉ ଫେରିଯିବା ପାଇଁ ବୁଲି ପଡିଲା। ଜୟନ୍ତ କହିଲା - ମାଆ, ତୋ ବ୍ଲାଉଜର ଦୁଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲାଅଛି। ଅନିତା ହାତକୁ ପିଠି ପଟକୁ ବୁଲେଇଲା। ସେ ଜାଣି ପାରି ନ ଥିଲା ଯେ ଦୁଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲି ଯାଇଛି।
ଅନିତା କହିଲା: ବେଟା, ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗେଇ ଦଉନୁ।
ଅନିତା ସେମାନଙ୍କୁ ପଛ କରି ସିଧା ଛିଡା ହେଲା। ଜୟନ୍ତ ଉଠି ତା ପଛ ପଟକୁ ଆସି ଛିଡା ହେଲା। ଅନିତା ଭାବିଥିଲା ଜୟନ୍ତ ତା ଦେହକୁ ଲାଗି ଛିଡା ହେବ। ହେଲେ ସେମିତି କିଛି ନ ହେବା ଦେଖି ସେ ପଛକୁ ଘୁଞ୍ଚିଗଲା। ଜୟନ୍ତର ପଛକୁ ଘୁଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଆଉ ଜାଗା ନ ଥିଲା। ଅନିତା ଜୟନ୍ତର ଦେହରେ ତା ପିଚାକୁ ଦାବି ଘଷିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଜୟନ୍ତ ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଲଗାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ ଅନିତାର ଶଶୁର ଟିକିଏ ଆଗରୁ ଦେଖିଥିବା ବୋହୂର ବିଆ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ। ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ବୋହୂର ଖୋଲା ବିଆକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା। ଭାବିଲେ, ସୁବିଧା ଦେଖି ସେ ଅନିତାକୁ ଥରଟିଏ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପୋଷାକ ଖୋଲି ଲଙ୍ଗଳା ହେବା ପାଇଁ କହିବେ। ତାଙ୍କୁ ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ଅନିତା କେବେ ତାଙ୍କ ଅନୁରେଧକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିବ ନାହିଁ। ଜୟନ୍ତ ସେତେବେଳକୁ ସେଠାରୁ ଯାଇ ସାରିଥିଲା। ବୋଉର ବଡ ବଡ ଦୁଧ ଏବଂ ବିଆକୁ ଦେଖି ସେ ଭାରି ଖୁସି ହୋଇ ଥିଲା। ସେ ଭାରି ଉତେଜିତ ବି ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା। ତା’ର ବାଣ୍ଡ ଉତେଜନାରେ ଟାଣ ହୋଇ ଯିବାରୁ ମୁଠି ମାରିବା ପାଇଁ ସେ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା।
ସେତିକି ବେଳକୁ ଶାଶୁମା ଆସିଲେ। ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଅନିତା କହିଲା: ମାଆ, ମୋ ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗାଇ ଦିଅ। ସେ ବୋତାମ ଲଗାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କିନ୍ତୁ ପାରିଲେନି।
- ନାହିଁ ବୋହୂ ହଉନି।
ତାପରେ ସେ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ। ପୁଅ ଜୟନ୍ତକୁ ନିଜ ଦୁଧ ଆଉ ବିଆକୁ ଖୋଲି କରି ଦେଖାଇବାର ଇଚ୍ଛା ଅନିତାର ପୂରଣ ହୋଇଗଲା। ଅନିତା ଭାବିଲା, ଥରେ ସିଏ ବୋଉର ବିଆ ଦେଖିଛି ମାନେ ଏବେ ସିଏ ଯାହା କହିବ ସେ ତାହା କରିବ।
: ତାହେଲେ ମୁଁ ଯାଉଛି ବ୍ଲାଉଜ ବଦଳାଇ ଦେବି।
- ନାହିଁ ବୋହୂ ଏ ବ୍ଲାଉଜରେ ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଚୁ।
ଶଶୁର ଉଠିଲେ ।
- ରହ...ମୋ ପାଖକୁ ଆ, ମୁଁ ଲଗାଇ ଦଉଛି।
ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କୁ ଚାହିଁଲା ଓ ଚାରି ଆଡକୁ ନଜର ପକେଇଲା। ଶାଶୁ କିମ୍ବା ଜୟନ୍ତ କେହି ଦେଖାଯାଉ ନ ଥିଲେ । ଶଶୁରଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଯୌନ ସଂପର୍କ ପାଇଁ ଆଗରୁ କେବେ ସେ ଚିନ୍ତା କରି ନ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେ ତା ବିଆକୁ ଚାହୁଁଥିବାର ଦେଖିବା ପରେ ଅନିତା ଭାବିଲା ବୁଢ଼ା ସହିତ ଟିକିଏ ମସ୍ତି କଲେ କ୍ଷତି କ’ଣ?
: ବାପା...ଆପଣ...
- ଆରେ...ବେଟି, କିଛି କଥା ନାହିଁ...ତୁ ଲାଜ କରନା।
ସେ ଅନିତାର ପିଠିରେ ତାଙ୍କ ହାତ ରଖିଲେ। ଅନିତା ସ୍ଥିର ହୋଇ ଛିଡାହେଲା। ସେ ଏମିତି କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲା। ଶଶୁର ତା ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇ ଦେବା ପରିବର୍ତେ ତା ବେକ ଠାରୁ ଅଣ୍ଟାର ତଳ ଏବଂ ତା ଉଚ୍ଚା ପିଚାର ଆରମ୍ଭ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହାତ ବୁଲେଇ ଆଦର କରିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି, ମତେ ଲାଗୁଚି ଯେମିତି ମୁଁ ଲହୁଣିକୁ ହାତରେ ଛୁଉଁଚି ... ଆଃ...ତୋ ଦେହଟା କେତେ ଚିକ୍ଣ...ମୁଁ ଭାବି ପାରୁନି...
ତାପରେ ଶଶୁର ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଲଗାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଭଳି ସିଏ ବି ଲଗେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ। ସେ ତା ମଝି ପିଠିକୁ ଆଦର କରିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି ତୋ ଦିଇ ହାତ ଉପରକୁ ଟେକିଲୁ।
ବିନା ପ୍ରଶ୍ନରେ ଅନିତା ତା ଦୁଇ ହାତକୁ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ଟେକିଲା। ଶଶୁର ତା ବ୍ଲାଉଜର ଅବଶିଷ୍ଟ ବୋତାମ ଦୁଇଟିକୁ ଖୋଲିଦେଲେ। ବ୍ଲାଉଜର ଦୁଇ ଫାଳକୁ ଦୁଇ ପଟକୁ ଆଡେଇ ଦେଇ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତକୁ ଅନିତାର ଖୋଲା ପିଠିରେ ବୁଲାଇଲେ।
ଅନିତା ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ବାପା, ଘରେ ଶାଶୁ ମା ଓ ଜୟନ୍ତ ଅଛନ୍ତି।
ଶଶୁର କିଛି ନ କହି ଦିଇ ହାତ ନେଇ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିବାରେ ଲାଗିଲେ।
- ବେଟି, ତୁ ଏବେ ବି ତ ପୁରା ଟୋକି ଅଛୁ । ଆଃ ତୋ ଦୁଧ ଦିଇଟା କି ମସ୍ତ ହେଇଚି...
ଅନିତା ପୁରା ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇଗଲା। ସେ ତାଙ୍କ ବଳିଷ୍ଠ ପାପୁଲିରେ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲେ, ତାପରେ ବ୍ଲାଉଜକୁ ଦୁଧ ଉପରେ ସଜାଡି ଦେଲେ। ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ କରି ସବୁ ଯାକ ବୋତାମ ଲଗାଇ ଦେଲେ। ଅନିତାର ହାତକୁ ତଳକୁ ଟାଣି ଆଣିଲେ ଏବଂ ଅନିତାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଘୁରେଇ ଦେଲେ। ଅନିତା ପୁରା ନୀରବ ଥିଲା ଓ ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା।
- ବେଟି, ସତରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପାଗଳ। ପ୍ରଥମରୁ ମୁଁ ତୋତେ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖି ନ ଥିଲି...
ଅନିତାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ତାଙ୍କ ପାପୁଲି ନେଇ ଅନିତାର ପିଚାରେ ବୁଲାଇଲେ ଏବଂ ପିଚାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଟାଣି ନେଇ ପିଚାକୁ ଆସ୍ତେ ଦଳି ଆଦର କଲେ। ଅନିତା ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଲେ।
- ଅନିତା, ତୁ ବହୁତ ଜବରଦସ୍ତ ମାଲ ଅଛୁ ...ଆଃ ତୋ ପିଚା ଆଉ ଦୁଧ କେତେ ଟାଇଟ୍ ଲାଗୁଚି।
ଅନିତା ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ବାପା...ଛାଡନ୍ତୁ ନା...ଶାଶୁ ମା ଦେଖିଲେ କ’ଣ କହିବେ...
- ପ୍ରଥମେ ତୁ କହ...ମତେ ତୋ ଦେହର ମଜା ଚାଖିବା ପାଇଁ ଦବୁ କି ନାହିଁ...
ସେ ଅନିତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ ।
: ଆପଣ କ’ଣ କରିବେ...ଆପଣ ଏତେ ବୁଢ଼ା ହୋଇ ଗଲେଣି ଯେ...
ଅନିତା ତାଙ୍କୁ ଚାଲେଞ୍ଜ କଲା ।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା...ଛାଡନ୍ତୁ ନା, ଜୟନ୍ତ ଯଦି ଆସି ଯିବ...ତାହେଲେ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ କହିଦେବ...
- ତୋ ଦୁଧ ଚୋଷିବା ପାଇଁ ଦବୁନି...
ସେ ପୁଣି କହିଲେ। ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଅନିତା ଭାବିଲା।
: ହଁ ଦେବିନି କାହିଁକି...ଘରେ କେହି ନ ଥିଲା ବେଳେ ଦେବି...
ସେ ଅନିତାକୁ ବାହୁ ବନ୍ଧନରୁ ଛାଡିଦେଲେ। କିନ୍ତୁ ଅନିତା ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ସାୟାର କଟ୍ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ଅନିତାର ବିଆକୁ ମୁଠେଇ ପକେଇଲେ। ସେ ଏମିତି କରିବେ ବୋଲି ଅନିତା କେବେ ବି ଆଶା କରି ନ ଥିଲା। ସେ ଟାଣି ହୋଇ ପଳେଇ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା। ଏହି କାମ ଭିତରେ ସାୟାର କଟ୍ରେ ତାଙ୍କ ହାତ ଲାଗି ସାୟାଟା ଟାଣି ହୋଇ ପୁରା ଫାଡିହୋଇ ଚିରିଗଲା।
ଅନିତା କହିଲା: ଆପଣ ଭାରି ଖରାପ...ମୋ ସାୟାକୁ ଫଟେଇ ଦେଲେ...
ଅନିତା ଏକ ଦୁଷ୍ଟ ହସ ହସି ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାର୍ହିଲା।
ସେ ଅନିତାକୁ ଚାହିଁ କହିଲେ-ଏଥର ସାୟା ଫଟେଇଲି...ଆଗ ଥରକୁ ତୋ ବିଆକୁ ଫଟେଇ ଦେବି।
ଏକ ଦୁଷ୍ଟାମି ହସ ହସି ଅନିତା ଘର ଭିତରୁ ବାହାରି ଗଲା।
-ଦୁଇ-
ତା ପର ଦିନ ୧୧ଟା ବେଳକୁ ଅନିତା ବାଥ ରୁମରୁ ଫେରି ବେଡରୁମରେ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ସାୟା ସାଙ୍ଗକୁ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ଟାଇଟ ଲୋ କଟ୍ ସ୍ଲିଭଲେସ ବ୍ଲାଉଜ ପିନ୍ଧିଲା। ବାଳକୁ କୁଣ୍ଡେଇ ଖୋଲା ଛାଡି ଦେଲା । ଆଇନା ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇ ଦେଖିଲା। ଆଃ ସେ ବହୁତ ସେକ୍ସି ଦିଶୁଚି...ଦୁଧ ଦିଇଟା ବଡ ବଡ ଓ ଠିଆ ହେବା ଭଳି ଜଣା ପଡୁଚି । ଏବେ ଯଦି ବଡ ପୁଅ ଡାନି ତାକୁ ଦେଖିଥାନ୍ତା ନା ପୁରା ତାକୁ ବେଡରୁମକୁ ଭିଡି ନେଇ ଅଧ ଘଂଟାଏ ଗେହିଁ ଥାନ୍ତା। ଗେହିଁବା କଥା ମନେ ପଡିବାରୁ ଅନିତାକୁ ଚିଡି ଚିଡି ଲାଗିଲା। ଯୋଉ ଦିନ ରାତିରେ ଗେହିଁବାଟା ଠିକ ହୋଇ ନ ଥାଏ କି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ବାସି ବିଛଣାରେ ତାକୁ ହେଭି ଡୋଜର ଗିହଣ ମିଳି ନଥାଏ, ସେଦିନ ସକାଳୁ ସେ ଖାଲି ଚିଡି ଚିଡି ହୁଏ। ତା ସ୍ବାମୀ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ତା ସ୍ବଭାବ ଭଲ ଭାବରେ ଜଣା। ତେଣୁ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ ସାରି ରେଷ୍ଟ ନେବାକୁ ଅନିତାକୁ ନେଇ ବେଡ ରୁମରେ ପଶନ୍ତି । ଘଂଟାଏ ପରେ ବେଡ୍ ରୁମରୁ ଅନିତା ହସ ହସ ମୁହଁରେ ବାହାରେ। ତା ମୁଡ ପୁରାପୁରି ବଦଳି ଯାଇଥାଏ ।
ସୁବ୍ରତ ଦୁବାଇ ଯିବା ପରେ ଦିନା କେତେ ଅନିତାକୁ ଭାରି ପ୍ରବ୍ଲେଲ୍ମ ହୋଇଥିଲା। ତାକୁ ରାତିରେ ନିଦ ହେଲାନି କି କିଛି ଭଲ ଲାଗିଲାନି। ଏ ପ୍ରବ୍ଲେମ ବେଶୀ ଦିନ ରହିଲା ନାହିଁ। ପ୍ରବ୍ଲେମ ସଲ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ଅନିତାକୁ ମୋଟେ ଗୋଟାଏ ସପ୍ତାହ ଲାଗିଲା। ଅନିତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଗୋଟାଏ ଆଇଡିଆ ଜୁଟିଲା। ବଡ ପୁଅ ଡାନି ତ ମସ୍ତ ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକାଟାଏ ହୋଇ ଗଲାଣି । ଟୋକିଙ୍କ ପଛରେ ଲାଇନ୍ ମାରିବା ଆରଂଭ କରି ସାରିଲାଣି। ତାକୁ ଫସେଇଲେ ଅସୁବିଧା କ’ଣ? ଟୋକା ହଉ କି ବୁଢ଼ା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଫସେଇବା ତ ଅନିତାର ବାଁ ହାତର ଖେଳ। ଡାନିକୁ ଫସେଇଲେ ବରଂ ବହୁତ ଲାଭ ହେବ । ଏକରେ- ଡାନି ଫୁଲ୍ ଦମ୍ ରେ ଗେହିଁ ତା କାମ ଲାଳସାକୁ ପୁରା ଶାନ୍ତି କରିଦେବ। ଦୁଇରେ, ଘର ଭିତରର କଥା। ବାହାର ଲୋକ ଜାଣିବା କି ବଦନାମ ହେବାର ଚାନ୍ସ ନାହିଁ। ତିନିରେ, ଟୋକାଟା ଘର ପଇସା ନେଇ ବାହାର ଟୋକିଙ୍କ ପିଛା ଉଡୋଉଛି। ଘର ପଇସା ଘରେ ରହିବ। ଏହା ଛଡା ଏଡ୍ସ ଡର ବି ରହିବନି। ଭାବିଲା, ଡାନିକୁ ତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବା ପାଇଁ କହିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ।
ଦିନେ ରାତିରେ ଖିଆପିଆ ସରି ଶୋଇବା ପାଇଁ ଯିବା ବେଳକୁ ଅନିତା ଡାନକୁ ଡାକି କହିଲା - ତୁ ଆଜି ଟିକିଏ ମୋ ରୁମ୍କୁ ଆସିବୁ ତ। ତୋ ସହିତ ଗୋଟାଏ କଥା ଅଛି। ଶୋଇବା ବେଳକୁ ଡାନି ଅନିତା ରୁମକୁ ଗଲା। ରୁମ ଭିତରେ ଯାଇ ଦେଖିଲା, ରୁମ ଲାଇଟ୍ ବନ୍ଦ ହେଇ ବେଡ଼ ଲାଇଟା ଜଲୁଛି। ବେଡ଼ ଉପରେ ଅନିତା ପତଳା ଗାଉନଟାଏ ପିନ୍ଧି ଶୋଇଛି।
ଡାନି କହିଲା - ବୋଉ, କ’ଣ କଥା ଅଛି ବୋଲି କହୁଥିଲୁ।
ଅନିତା କହିଲା - ହଁ, ତୁ ଡୋରଟା ଭିତରୁ ଲକ୍ କରି ଦେଇ ଆ।
ଡାନି ଡୋର୍ ଲକ୍ କରିଦେଇ ଯାଇ ଅନିତା ପାଖରେ ବେଡ଼ ଉପରେ ବସିଲା।
ଅନିତା କହିଲା - ଶୋଉନୁ। ଡାନିକୁ ରାତିଟାଏ ପାଖରେ ଶୁଆଇ ଅନିତା ତା ମାଇକିନିଆ ଦେହ ଗଦ ଚଖେଇ ଭେଣ୍ଡିଆ ପୁଅକୁ ମେ‹ା କରିଦେଲା। ତାପର ଦିନ ସକାଳକୁ ତା’ର ସବୁ ପ୍ରବ୍ଲେମ୍ ସଲ୍ଭ। ତାପର ଠାରୁ ଡାନି ସବୁଦିନେ ରାତିରେ ବୋଉ ପାଖରେ ଶୋଉଚି। ତେଇଶ ବର୍ଷର ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକା ଡାନି ପାଖରେ ଶୋଇବା ପରେ ଅନିତାର ଆଉ କିଛି ପ୍ରବ୍ଲେମ ନାହିଁ । ରାତିରେ ଏବେ ତାକୁ ଭଲ ନିଦ ହଉଚି ଆଉ ଦେହ ମନ ପୁରା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ରହୁଚି । କାରଣ ବୋଉ ଇଂଜିନରେ ଫୁଏଲ ଭରିବା ଆଉ ସର୍ଭିସିଂ କରିବାରେ ସେ ଟିକିଏ ଅବହେଳା କରୁନି । ବୋଉର ଲେଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଇଂଜିନ କି କେମିତି ହ୍ୟାଣ୍ଡେଲ କରିବା ପାଇଁ ହେବ, କେତେ ଫୁଏଲ୍ ଭରିବା ପାଇଁ ହେବ, କେତେ ଥର ଫୁଏଲ୍ ଭରିବାକୁ ପଡିବ ଆଉ କେତେବେଳେ ଭରିବାକୁ ପଡିବ ସେ କଥା ଡାନି ଗୋଟାଏ ରାତି ଭିତରେ ଜାଣି ଯାଇଛି । ଏବେ ଡାନି ତା ବୋଉକୁ ପୁରା ଖୁସି କରି ଦଉଚି । ଅନିତାର ଆଉ କିଛି ପ୍ରବ୍ଲେମ ନାହିଁ । ଡାନି ଏବେ ମମି ପାଖରେ ସବୁ ଦିନେ ରାତିରେ ଡାଡିଙ୍କ ଡୁଉଟି କରୁଚି ।
ଗତକାଲି ଜୟନ୍ତକୁ ତା ଦୁଧ ଆଉ ବିଆ ଦେଖେଇ ସାରିବା ପରେ ରାତିରେ ଖିଆ ପିଆ ସରି ଶୋଇବା
ପାଇଁ ଯିବା ବେଳକୁ ଅନିତା ଜୟନ୍ତକୁ ଡାକି କହିଲା - ତୁ ଆଜି ମୋ ରୁମକୁ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଆସିବୁ ତ। ତୋ ସହିତ ଗୋଟାଏ ଡିସ୍କସନ ଅଛି। ମୁଁ ଭାଇକି କହିଛି ସିଏ ଅମିତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବ। ଜୟନ୍ତ ମନେ ମନେ ଖୁସି ହୋଇଗଲା। ସେ ଜାଣି ଥିଲା ଭାଇ ବୋଉ ରୁମ୍ରେ ସବୁଦିନେ ରାତରେ ଶୋଇ କ’ଣ କରୁଚି। ସେଇ କାମ ପାଇଁ ବୋଉ ତାକୁ ତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବା ପାଇଁ କହୁ ନାହିଁ ତ। ଅନିତା ଡାନିକୁ ଏକୁଟିଆ ପାଖକୁ ଡାକି କହିଲା - ଜୟନ୍ତ ଆଜି ମୋ ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବ। ତୁ ଏତେ ଦିନ ଶୋଇଲୁଣି। ସିଏ ବି ଟିକିଏ ଶୋଇବା ତ ଦରକାର ।
ଡାନ କହିଲା - କିନ୍ତୁ ବୋଉ ମୁଁ...
ଅନିତା ହସିଦେଇ କହିଲା - ମୁଁ ତୋ ପାଇଁ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଚି ମ । ତୁ ଆଜି ଅମିତା ରୁମ୍ରେ ଶୋଇବୁ । ସିଏ ପିଲା ଲୋକ, ତାକୁ ଟିକିଏ ଡେଲିକେଟ୍ଲି ହାଣ୍ଡେଲ କରିବୁ । ବେଶୀ ପ୍ରେସର ଦବୁନି। ଡାନି ବି ଖୁସି ହୋଇଗଲା।
ଜୟନ୍ତ ରାତିରେ ବୋଉ ପାଖରେ ଶୋଇଲା। ହେଲେ ବୋଉର ହେଭି ଲେଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଇଂଜିନ୍କୁ ସେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ହାଣ୍ଡଲ କରି ପାରିଲା ନାହିଁ। ବୋଉ ଇଂଜିନ୍ ଗରମ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ତା ଟାଙ୍କିର ଫୁଏଲ୍ ଲିକ୍ ହୋଇଗଲା। ଅନିତାର ମନ ଶାନ୍ତି ହେଲାନି। ପାହାନ୍ତିଆର ହେଭି ଡୋଜଟା ଅନିତାକୁ ମିଳିଲାନି।
ସବୁ ଦିନେ ଭୋରୁ ଭୋରୁ ଡାନି ଅନିତାର ଇଂଜିନ୍ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ଟାଙ୍କିରେ ଫୁଏଲ ଫୁଲ କରିଦିଏ। ତେଣୁ ଦିନସାରା ଅନିତାର ମନ ଖୁସିରୁହେ। ଜୟନ୍ତ ପିଲା ଲୋକ। ନୂଆ ନୂଆ ଗାଡି ଚଲେଇବା ଟ୍ରେନିଂ ନଉଚି । ତେଣୁ ତାକୁ ସବୁ ତରିକା ଜଣା ନାହିଁ । ଡାନିତ କାଲି ସାନ ଭଉଣୀ ଅମିତା ରୁମରେ ଶୋଇ ଥିଲା। ରାତି ସାରା ଅମିତାକୁ ଧୁମ ଗେହିଁଲା। ନୂଆ ଗାଡ଼ିକି ପୁରୁଣା ଡ୍ରାଇଭର। ଗାଡ଼ି ଫୁଲ୍ ସ୍ପୀଡ଼ରେ ଉଡ଼ିଲା। ପାହାନ୍ତାରେ ବି ଉଠି ଡାନି ଅମିତାକୁ ଜୋର ଗେହିଁଲା।
ଅମିତା ଆଜି ସକାଜେ ଡେରିରେ ଉଠିଛି । ଟିକିଏ ଗିଲେଇଲା ଭଳି ଜଣା ପଡୁଥିଲା ।
ରାତିରେ ଗେହିଁବାଟା ଭଲ ହୋଇ ନଥିବାରୁ ଅନିତାକୁ ଆଜି ସକାଳୁ ଭଲ ଲାଗୁ ନ ଥିଲା । ବାଥରୁମରେ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିବାକୁ। ଗରମ ପାଣି ବାହାରି ଗଲେ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ଲାଗିବ। କିନ୍ତୁ ଦିଇ ଜଣ ଜବାନ ପୁଅଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପଶିବା ପରେ ଆଉ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇବାକୁ ମନ ହେଲାନି ।
ଏବେ ଘରେ କେହି ନାହାର୍ନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଯାଇଛନ୍ତି । ଶାଶୁ ମା ମନ୍ଦିର ଯାଇଛନ୍ତି । ଘରେ ଏକା ସିଏ ଆଉ ଶଶୁର । ୬୦ ବର୍ଷ ବୟସରେ ମଧ୍ୟ ଶଶୁର ଆକ୍ଟିଭ ଅଛନ୍ତି । ମଝିରେ ମଝିରେ ବି ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଗେହୁଁଛନ୍ତି । ଅନିତା କେତେଥର ରାତିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କ ଶିତ୍କାର ଆଉ ଫିସ ଫିସ୍ କଥା ଶୁଣିଚି। ତା ଉପରେ ବି ଶଶୁର ଆଖି ପକେଇବା କଥା ସେ ଜାଣିଚି । ତାହେଲେ ବୁଢ଼ା ସାଙ୍ଗରେ ଆଜି ଟିକିଏ ମସ୍ତି କଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା।
-ତିନ-
ଶଶୁର ସହିତ ଟିକିଏ ମସ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ଅନିତାର ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ଶଶୁରଙ୍କ ରୁମ ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା ସେ ବସି ଖବର କାଗଜ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଅନିତାକୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲେ - ଆରେ ବେଟି, ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରିଲୁଣି ?
: ହଁ ବାପା ।
- ଘରେ କେହି ନାହାଁନ୍ତିକି? କାହାରି ପାଟି କ’ଣ ଶୁଭୁନି।
: ପିଲାମାନେ ତ ସ୍କୁଲ ଗଲେଣି । ଶାଶୁ ମା ଏବେ ମନ୍ଦିର ଗଲେ। ଘରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି, କେବଳ ଆମେ ଦିଇ
ଜଣ।
ରୁମ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା ଅନିତା।
: ବାପା. ପିଠି ପଟକୁ ମୋ ହାତ ପାଉନି । ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଟିକିଏ ଲଗେଇ ଦିଅନ୍ତନି ।
- ଇଏ କ’ଣ ଗୋଟାଏ ପଚାରିବା କଥା । ପାଖକୁ ଆସୁନୁ...ବୋତାମ କ’ଣ, ତୁ ଯାହା ଲଗେଇବାକୁ କହିବୁ ମୁଁ ତୋ ଠାରେ ତା ଲଗେଇ ଦେବି ।
ଶଶୁରଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଅନିତା ମୁରୁକି ହସିଲା।
: ସତରେ...
- ପାଖକୁ ଆସିଲେ ଜାଣିବୁ ନି...
ଅନିତା ଆସି ଶଶୁରଙ୍କ ଆଗରେ ପଛକରି ଛିଡା ହୋଇ ପଡ଼ିଲା।
: ଟିକିଏ ଲଗାଇ ଦିଅ ବାପା...
ସେ ଅନିତାର ପିଠି ଉପରେ ହାତ ରଖି ତା ଚିକ୍ଣ ପିଠିରେ ହାତ ବୁଲାଇଲେ।
: ଆରେ...ବାପା...ଆପଣ ଇଏ କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି...
- କାହିଁକି ବେଟି, ତତେ କ’ଣ ଭଲ ଲାଗୁନି...
ସେ ଅନତାର ଦୁଇ କାନ୍ଧକୁ ଧରି ତାକୁ ନିଜ ଛାତି ଉପରକୁ ଆଉଜେଇ ନେଲେ। ଦିଇଟା ବୋତାମ ଖୋଲାଥିବା ବ୍ଲାଉଜ ତଳେ ହାତ ପୁରେଇ ଅନିତାର ବଡ ବଡ ଦିଇ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ପକେଇଲେ।
: ବାପା ଛାଡନ୍ତୁ । ଝରକାଟା ଖୋଲା ଅଛି...ଯଦି କିଏ ଦେଖିଦବ...ତେବେ...
- ରହ ବେଟି ମୁଁ ଝରକାଟା ବନ୍ଦ କରିଦଉଚି ।
ସେ ଯାଇ ଝରକା ବନ୍ଦ କରି ଦେଇ ଆସି ଅନିତାକୁ ଧରି ବେଡ ପାଖକୁ ଗଲେ। ବେଡ ଉପରେ ବସି ଅନିତାକୁ ନେଇ କୋଳରେ ବସେଇଲେ। ଦିଇ ହାତରେ ଅନିତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲା ବେଳକୁ ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଗଲା । ଅଳ୍ପ ନରମ ପଡିଥିବା ଅନିତାର ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲେ।
- ସତରେ ବେଟି, ତୋର ଦୁଧ ଦିଇଟା ମସ୍ତ ହେଇଚି । ହଁ, କାଲି କହୁଥିଲୁ ଘରେ କେହି ନଥିବା ବେଳେ ମତେ ତୋ ଦୁଧ ଚୋଷିବା ପାଇଁ ଦେବୁ ବୋଲି...
: ହଁ, ମୁଁ ତ ତମକୁ ଦବାକୁ ମନା କରୁନି...
- ଓଃ ବେଟି ତୁ...
ସେ ନଇଁ ପଡି ଅନିତା ବାଆଁ ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇଲେ। ଡାହାଣ ଦୁଧକୁ ଦଳି ବାଆଁ ପଟ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁଚୁମିଲେ... ଅନିତାର ଦେହ ଶିରି ଶିରିହୋଇ ଉଠିଲା । ଉଜେଜିତ ହୋଇ ସେ ଅନିତାର
ଦୁଧକୁ କାମୁଡିବାରେ ଲାଗିଲେ ।
: ଆଃ ବାପା...କାଟୁଚି...ଆସ୍ତେ କାମୁଡ ।
- ସରି ବେଟି, ତୋ ଦୁଧ ଯେମିତି ମସ୍ତ ହେଇଚି ମୁଁ ମୋଟେ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି ।
ଅନିତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଦୁଇ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ବେକରେ ଗୁଡେଇ ତାଙ୍କ ମୁର୍ହକୁ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଲା।
: ଖାଲି ଦୁଧ ଖାଇବନା ଆଉ କିଛି କରିବ...
- ଓଃ ବେଟି...
ସେ ଅନିତାକୁ ବେଡ ଉପରେ ଶୁଆଇ ତା ସାୟାଟାକୁ ତଳପଟରୁ ଅଂଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଠେଇ ଦେଲେ। ଅନିତା ଭିତରେ ପାଂଟି ପିନ୍ଧି ନଥିଲା। କ୍ଲିନ ସେଭ ହୋଇଥିବା ଅନିତାର ବିଆକୁ ଦେଖି ସେ ପାଗଳ ହୋଇ ଉଠିଲେ। ନଇଁ ପଡି ସେ ଅନିତା ବିଆରେ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲେ। ହିସ୍ଃ .., କରି ଶବ୍ଦ କରି ଅନିତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଦେଲା। ସେ ଅନିତାର ରସାଳ ବିଆକୁ ଚୁଚୁମିବାରେ ଲାଗିଲେ। ବିଆ ଭିତରେ ଜିଭକୁ ପୁରେଇ ସଲସଲ କଲେ। ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ଅନିତା ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା। ବାଆଁ ହାତରେ ଅନିତା ଲୁଙ୍ଗି ମିଶା ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲା। ବାଣ୍ଡର ଆକାର ଆଉ ମୋଟେଇ ଅନୁଭବ କରି ସେ ଚମକି ପଡିଲା। ଲୁଙ୍ଗିଟାକୁ ଟାଣି ଖୋଲି ପକେଇଲା। ଶଶୁରଙ୍କ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ଅନିତାର ଆଖି ମେଲା ହୋଇଗଲା। ଆଗରୁ କେବେବି ସେ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ନ ଥିଲା କିମ୍ବା ତା ବିଆ ଭିତରେ ନେଇ ନ ଥିଲା। ତା ସ୍ବାମୀ, ବଡ ପୁଅ ଡାନି କିମ୍ବା ସାନ ପୁଅ ଜୟନ୍ତ କାହାରି ବାଣ୍ଡ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ନୁହେଁ ।
: ଏ...ମଆ । ବାପା, ତମରଟା କେତେ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହେଇଚି।
- କାହିଁକି ତତେ କ’ଣ ଡର ଲାଗୁଚି କି।
: ତମରଟା ତ ବହୁତ ଟାଣ ଅଛି । ମୁଁ ଭାବୁ ଥିଲି ତମର ଆଉ ଉଠୁ ନ ଥିବ।
- ହଁ ବେଟି। ମୋର ସବୁ ବେଳେ ଉଠୁନି।
: କିନ୍ତୁ ଏବେ ତ ଭାରି ଶକ୍ତ ଜଣା ପଡୁଚି।
- ତୋ ଶାଶୁମା ବୁଢ଼ୀ ହେଲାଣି ବୋଲି ତା ପାଖରେ ସିନା ଉଠୁନି, ହେଲେ ତୋ ପରି ଟୋକି ବୋହୂର ମସ୍ତ ଦୁଧ ଏବଂ ରସାଳ ସେକ୍ସି ବିଆ ଦେଖିଲେ ତ ସିଏ ମନକୁ ମନ ନବେ ଡିଗ୍ରୀରେ ଛିଡା ହୋଇ ଯାଉଛି।
: କିନ୍ତୁ ବାପା, ତମେତ ମଝିରେ ମଝିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଗେହୁଁଚ।
- ତୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ।
: ଓ...ବାପା, ମୁଁ ଗୋଟାଏ ଜବାନୀ ମାଇକିନିଆ। ତମ ପୁଅ ମୋ ପାଖରେ ନାହାଁନ୍ତି। ବାଣ୍ଡ ନ ପଶିବାରୁ ମୋ ବିଆ ସବୁ ବେଳେ ଭୋକିଲା ରହୁଚି। ତେଣୁ ମୁଁ ଜାଣିବିନି ତ ଆଉ କିଏ ଜାଣିବ।
- ତୁ ତାହେଲେ ଆମ ଗିହାଁ ଗେହିଁ ଦେଖୁଚୁ।
: ହଁ ବାପା। ତମେ ତ ମଝିରେ ମଝିରେ ଶାଶୁମାଙ୍କୁ ଜୋର ଗେହୁଁଚ।
- ମୁଁ କ’ଣ ଆଉ ସେମିତି ପାରୁଚି। ଏ ସବୁ ପାୱାର କାପସୁଲ୍ ର କରାମତି।
: ଏବେ କାପସୁଲ ଖାଇନ ତ।
- ରହ ବେଟି ଗୋଟାଏ ଖାଇ ଦିଏ ପୁରା ଜମି ଯିବ।
ସେ ତକିଆ ତଳୁ ଗୋଟାଏ ପାୱାର କାପସୁଲ ବାହାର କରି ଖାଇଲେ। ତାପରେ ଅନିତା ବିଆରେ ଚୁମା ଦେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲେ। ତାପରେ ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ବିଆ ମୁହଁରେ ଲଗେଇଲେ।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ତମର ଏତେ ବଡ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି। ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବ...ମତେ ଭାରି କାଟିବ।
- ତୁ ଡରନି ବେଟି। ମୁଁ ପୁରା ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବି।
ସେ ଦୁଇ ହାତରେ ଅନିତାର ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଧରି ତା’ର ରସାଳ ବିଆ ଫାଟରେ ତାଙ୍କର ଶକ୍ତ ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଅଗକୁ ନେଇ ଲଗେଇ ଆସ୍ତେ ଦାବିଲେ। ତାଙ୍କ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ଅନିତାର ରସାଳ ବିଆ ଭିତରକୁ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପଶିଲା । ଦୁଇ ଇଂଚ ଖଣ୍ଡେ ପଶିଲା ବେଳକୁ ଅନିତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ରୁହ ମତେ ଭାରି କାଟୁଚି ।
-ଆଉ ଟିକିଏ ରହ ବେଟି...
ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଅଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାହାର କରି ଆଣି ପୁଣି ଭିତରକୁ ଜୋରରେ ମାଡି ଦେଲେ। ଫସ୍ କରି ପୁରା ବାଣ୍ଡଟା ଅନିତା ବିଆ ଭିତରକୁ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗଳିଗଲି। ଜୋରରେ ଚିତକାର କରି ଉଠିଲା ଅନିତା। ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ତା ବିଆ ଭିତରଟା ଜଳିବାକୁ ଲାଗିଲା। ତା ନିଃଶ୍ବାସ ବନ୍ଦ ହୋଇ ଗଲାପରି ତାକୁ ଲାଗିଲା। ସେ ଅନିତାର ଓଠ ଓ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର ଭିତର କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ। ତିନି ତିନିଟା ପିଲାଙ୍କ ମାଆ ହୋଇ ତିନି ତିନିଟା ବାଣ୍ଡ ପଶି ସାରିଥିବା ଅନିତାର ବିଆ ଭିତରେ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡଟା ଭାରି ଟାଇଟ ଲାଗୁଥିଲା ଓ ଅନିତାକୁ ଅଭୂତପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଥିଲା। ଅନିତା ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା...ଜୋରରେ ଗିହଁ...ଆହୁରି ଜୋରରେ ଗିହଁ...ଗେହିଁ ଗେହିଁ...ତମ ବୋହୂର ବିଆକୁ ଫଟେଇ ଦିଅ। ସେ ଜୋର ଜୋର ଗେହିଁ ଚାଲିଥିଲେ। ୧୫ ମିନିଟ ଜୋର ଗେହିଁବା ପରେ ସେ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲେ।
-ଗଲା...ଗଲା ବେଟି, ସମ୍ଭାଳ...ସମ୍ଭାଳ...ମୋର ଗଲା...ଆଃ ବେଟି...ବେ...ଟି...ବେ...
ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ଅନିତା ବିଆ ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଇ ଅନିତାର ଦୁଧରୁ ପୁଳାଏ କାମୁଡି ଧରିଲେ। ଅନିତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ଶଶୁର ଅଂଟାରେ ଗୁଡେଇ ଭିଡି ଧରିଲା। ସେ ଅନୁଭବ କଲା ଶଶୁର ବାଣ୍ଡରୁ ଗରମ ବୀଜ ବାହାରି ତା ବିଆ ଭିତରଟା ପୁରି ଯାଉଛି। ଦୁହେଁ କୁ‹ା କୁ‹ି ହୋଇ ପଡି ରହିଲେ। ଏତିକି ବେଳେ ବାହାର ଡୋରରେ ଶାଶୁମାଙ୍କ ପାଟି ଶୁଭିଲା। ଶଶୁର ଅନିତା ଉପରୁ ବେଡ ଉପରକୁ ଗଡି ଶୋଇଲେ। ତରତର ହୋଇ ଉଠି ସାୟା ଓ ବ୍ଲାଉଜ ସଜାଡ଼ିଲା ଅନିତା।
: ପ୍ଲିଜ ବାପା, ଶାଶୁମା ଆସିଲେଣି । ତମେ ଡୋର ଖୋଲ...ମୁଁ ବାଥରୁମ ଯାଉଛି।
ଅନତା ଓଠରେ ଗାଢ଼ ଚୁମାଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଟିକିଏ ଦଳି ଦେଲେ।
- ଓକେ ବେଟି ।
ଅନିତା ତର ତରରେ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା।
: ସତରେ ବାପା ତମେ ଭାରି ଇଏ ।
ସେ ଅନିତାକୁ ଭିଡି ଧରି ତା ଓଠରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲେ।
- ଲାଜ କରିବୁନି ବେଟି, ତୋର ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ହେବ କହିବୁ। ମୁଁ ଅଛି...।
ଲୁଙ୍ଗି ଭିତରେ ଝାଉଁଳି ଓହଳି ପଡିଥିବା ଶଶୁରଙ୍କ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡରେ ଅନିତା ହାତ ମାରିଲା।
: ଗିହାଁଗେହିଁ କାମରେ ଲାଜ କଲେ କ’ଣ ଚଳିବ।
ବାହାର ଡୋରରେ ଜୋରରେ ଖଟ୍ ଖଟ୍ ଶୁଭିଲା। ଅନିତା ତରତରରେ ତା ରୁମକୁ ପଳେଇ ଗଲା। ଶଶୁର ଲୁଙ୍ଗି ସଜାଡି ଡୋର ଖୋଲିବାକୁ ଗଲେ।
- ଶେଷ -
No comments:
Post a Comment
ପ୍ଲିଜ କମେଟ କରନ୍ତୁ