ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ମାଆ ନିଭା ଓ ପୁଅ ରତନଙ୍କ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ମାଆ ନିଭା ଚାହୁଁଥିଲା ତା ପୁଅ ରତନ ଆହୁରି ଅଧିକ ବେଗରେ ଗଜା ଷଣ୍ଢ ପାଗ ହୋଇଥିବା ଗାଈ ଉପରେ ଚଢ଼ିବା ଭଳି ତା ଉପରେ ଚଢ଼ୁ ଓ ତା ଶକ୍ତ ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ଗହୀରା ରସାଳ ବିଆ ଭିତରକୁ ପୁରେଇ ଦେଉ । ନିଭାର ନରମ ତଳି ପେଟକୁ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ଆଘାତ କରୁଥିବା ରତନର ଶକ୍ତ ମୋଟା ଓ ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଛୁଇଁବା ପାଇଁ ନିଭା ନିଜକୁ ଆୟତ କରି ପାରୁ ନ ଥିଲା । ସେ ସହଜରେ ରତନର ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଅନୁଭବ କରି ପାରିଲା । ରତନର ଗରମ ବାଣ୍ଡକୁ ନିଜ କୋମଳ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଧୀରେ ଛୁଇଁ ନିଭା ରତନ କାନ ପାଖକୁ ମୁହଁ ନେଇ କହିଲା: ବେବି, ତୋ ବାଣ୍ଡଟା ତ ବହୁତ ମୋଟା,ତାଗଡ଼ା ଓ ଆଉ ଲମ୍ବା ଅଛି । ମୋର କ’ଣ ବୟସ ଅଛି ତୋର ଏ ବିଶାଳ ଟୋକା ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଁ ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ନେଇ ତା ଅଦଉତି ଦୁଷ୍ଟାମୀକୁ ସହି ପାରିବି ?
ରତନ କହିଲା – ବୁଝିଲୁ ବୋଉ, ତୁ ଯେପରି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ତୋ ବିଆ ଭିତରେ ନେଇ ପାରିବୁ ଆଉ ତା ଦୁଷ୍ଟାମୀକି ସହି ମୋତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରି ପାରିବୁ, ତାହା ଆଉ କୋଉ ଟୋକି କି ମାଇକିନିଆ କରି ପାରିବ ନାହିଁ । ଦୁଇ ମାସ ତଳେ ପାୱାର କଟ୍ ସମୟରେ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ତୋ ପାଖରେ ଶୋଇଥିଲି, ତୁ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଚୁମା ଦେଲା ବେଳ ଠାରୁ ମୁଁ ଠିକ୍ କରିଥିଲି ଆମେ ଦୁହେଁ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ରହିବା ଆଉ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ଚଳିବା । ସେଦିନ ତୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ପାଇଥିବା ଆନନ୍ଦ ଓ ସୁଖ ମୁଁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେବେ ବି ଭୁଲି ପାରି ନାହିଁ । ସେବେ ଠାରୁ ମୁଁ ସ୍ଥିର କରିଛି ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ ତୋତେ ମୋ ପାଖରେ ରଖି ତୋତେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ କରିବି ବୋଲି । ଆଜି ଠାରୁ ତୁ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଆଉ ମୁଁ ତୋ ସ୍ବାମୀ ହେବି ।
ନିଭା କହିଲା: ହଁ ବେବି, ତୁ ଠିକ୍ କହିଛୁ । ଏବେ ଠାରୁ ବାହାରକୁ ଆମେ ମାଆ ଆଉ ପୁଅ, ଘର ଭିତରେ ମୁଁ ତୋର ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ତୁ ମୋ ସ୍ବାମୀ । ବେବି, ତୋ ତାଗଡ଼ା, ମୋଟା ଓ ଲମ୍ବା ହତିଆର ଦେଖିବା ପାଇଁ ତୋ ବୋଉକୁ ଟିକିଏ ଅନୁମତି ଦବୁନି? ତାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଉତେଜିତ ହୋଇ ଉଠୁଚି ।
ରତନ ଅଦଳ ବଦଳ କରି ନିଭାର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧକୁ ଚୋଷିବା ବେଳେ ନିଭା କହିଲା : ତୁ ସଂକୋଚ କରନି । ଏ ଦୁଧ ସେଇ ଦୁଧ, ଯାହାକୁ ତୁ ଛୁଆ ବେଳେ ହାତରେ ଧରି ଚୋଷୁଥିଲୁ, ଏବେ ଏହା କେବଳ ତୋର । ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲିଦେଏ ଏବଂ ଏହା ସହିତ ଯେତେ ଖେଳିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଚୁ ଖେଳ ।
ରତନ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । ସେ ବୋଉକୁ ଆଉ ଥରେ ଚୁମା ଦେଲା । ବ୍ଲାଉଜ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ନରମ ବ୍ରାକୁ ସହଜରେ ତଳକୁ ଟାଣିଲା । ପୁଅର ହାତ ତା ଖୋଲା ଦୁଧକୁ ଛୁଇଁବାରୁ ନିଭା ଉତେଜନା ଅନୁଭବ କଲା ।
ରତନ କହିଲା – ବୋଉ, ତୋ ଦୁଧ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଯେପରି ସୁନ୍ଦର, ସେହିପରି ହାତକୁ କୋମଳ ଲାଗୁଚି ।
ଜବାବରେ ନିଭା କେବଳ ମୃଦୁ ଶିତ୍କାର କଲା । ରତନ ବୋଉର ଦୁଧକୁ ଯେପରି ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ଆଦର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ନିଭା ଆଦର କରିବା ବନ୍ଦ ହେବା ଚାହୁଁ ନ ଥିଲା ଏବଂ ସିଏ ବି ଚାହୁଁଥିଲା ଏହି ଆଦର କରିବା ସମାନ ତୀବ୍ରତାରେ ଚାଲୁରହୁ । ରତନ ବୋଉର ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି ଟାଣିବାରୁ ଏହା ଫୁଲିବା ସହିତ ଲମ୍ବିଗଲା । ଶେଷରେ ରତନ ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ନୁଆଁଇ ଗୋଟିଏ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକି ତା ଦୁଇ ଓଠରେ ଧରିଲା । ଦୀର୍ଘ ନିଃଶ୍ୱାସ ବାହାରିବା ଭଳି ନିଭା ପାଟିରୁ ‘ଓଃ’ ଶବ୍ଦ ବାହାରି ଆସିଲା । ରତନ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକି ଚୁଚୁମିଲା । ଏହାର ଅନୁଭବ ପୁରା ଅଲଗା ଥିଲା । ଏଥର ନିଭାର ସାରା ଦେହରେ ଯୌନ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଗଲା । ନିଭା ତା ଦେହର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଙ୍ଗରେ, ଏପରିକି ଯେଉଁ ଠାରେ ଅନୁଭବ କରିବା କଷ୍ଟକର,ସେଠାରେ ବି ରତନକୁ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା । ନିଭା ଉପରେ ଦୁଇ ପଟକୁ ଗୋଡ଼ ଦେଇ ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ିବା ଭଳି ତା ପୁଅ ଚଢ଼ିଥିବା ଏବଂ ତା ବିଆ ଭିତରେ ପୁଅ ରତନର ମୂଷଳିଆ ଶକ୍ତ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡ ପଶିଥିବା କଥା ନିଭା କଳ୍ପନା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବୋଉର ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମିବା ଫଳରେ ବୋଉ ପାଇଁ ରତନର ଭୋକ ବଢ଼ିଗଲା । ବୋଉର ଚିକଣିଆ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ତା ହାତ ମୁଠାରେ ଥିଲା ଏବଂ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡି ତା ଦୁଇ ଓଠ ଓ ଜିଭ ସହିତ ରହି ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଅଧିକ ପରିଶ୍ରାନ୍ତ କରୁଥିଲା । ତା ବୋଉକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ତାକୁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା । ତା ବୋଉର ବିଆ ଭିତରେ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇବା ଇଚ୍ଛାକୁ ନେଇ ସେ ଅସୁବିଧାରେ ନ ଥିଲା । ସେ ଏହାକୁ ଚାଖି ସାରିଥିଲା ।
ସେ ଭାବିଲା, ମାତ୍ର କେତେଟା ମିନିଟ୍ ଭିତରେ ସେ ତା ବୋଉର ଜଙ୍ଘ ସଂଧି ନିଷିଦ୍ଧ ଇଲାକା ଭିତରେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ପହଂଚି ଯିବ, ଯେଉଁଠି ପହଂଚିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଦିନ ହେବ ସେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ଆସୁଥିଲା । ରତନ ଟିକିଏ ଚିନ୍ତାକରି ତା ପ୍ୟାଂଟର ଜିପ୍ ଖୋଲିଲା ଓ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର କଲା । ନିଭା ଏକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା କିନ୍ତୁ ତା ପାଇଁ ତା ପୁଅର ପ୍ରକାଣ୍ଡ କାମ ବାସନାର ପ୍ରମାଣ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା । ରତନ ଛିଡ଼ାହୋଇ ତା ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିବା ଦେଖି କ’ଣ କରିବ ବୋଲି ନିଭା ଠିକ୍ କରି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ ରତନ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ତା ମୁହଁ ପାଖକୁ ଆଣିଲା, ସେତେବେଳେ ପୁଅର ବାଣ୍ଡର କସ୍ତୁରୀ ସୁଗନ୍ଧରେ ସେ ଉତେଜିତ ହୋଇ ଉଠିଲା । ସେ ଜାଣିଥିଲା ତା ପୁଅ କ’ଣ ଚାହୁଁଚି, କିନ୍ତୁ ସେ ତାକୁ ତା ପାଟି ଭିତରକୁ ନେବା କଥା କହି ପାରିଲା ନାହିଁ । ରତନକୁ ଖୁସି କରିବାର ଇଚ୍ଛା ତା ବିମୁଖତା କୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ଯାଉଥିଲା । ସେ ତା ଓଠକୁ ସ୍ପଞ୍ଜ ପରି ଫୁଲିଥିବା ତା ପୁଅ ବାଣ୍ଡର ମୁଣ୍ଡି ଚାରିପଟେ ଆବୃତ କଲା । ପ୍ରଥମ ଥର ପୁଅର ବାଣ୍ଡର ସ୍ୱାଦ ଅନୁଭବ କରିବାର ଉତେଜନାରେ ନିଭା ଆଶ୍ଚଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା । ରତନ ତା ବାଣ୍ଡର ଅଧିକ ଅଂଶ ନିଭା ପାଟି ଭିତରେ ପୁରେଇଲା ଏବଂ ନିଭା ପ୍ରକୃତିଗତ ଭାବରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ନିଜ ପୁଅ ବାଣ୍ଡର ସ୍ୱାଦ ଅସ୍ୱାଦନ କରିବାର ଉତେଜନା ନିଭାକୁ ବିସ୍ମିତ କରୁଥିଲା । ନିଭା ତା ଓଠରେ ରତନକୁ ଅନୁଭବ କରି ଏକ ଜଟିଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟାନୁଭୁତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଲା, ଚର୍ମ ମୁଲାୟମ ଏବଂ ରେଶମୀ, କିନ୍ତୁ ଦଣ୍ଡା କଠିନ ଥିଲା, ବହୁତ କଠିନ । ଏହା ନିଭା ମନରେ ଆଶା ଭରିଦେଲା ଯେ ତା ନିଜ ପୁଅର ବାଣ୍ଡ ତା ପାଇଁ ଏତେ କଠିନ ହୋଇପାରେ । ନିଭା ପାଟି ଭିତରେ ତା ପୁଅ ବାଣ୍ଡର ଆକାର ବୃଦ୍ଧି ପାଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ପୁଅର ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡର ମୋଟେଇ ତା ଓଠକୁ ପ୍ରସାରିତ କଲା । ଏହି ସ୍ୱାଦ ନିଭାକୁ ଭଲ ଲାଗିଲା । ନିଭାର ପାଟି ଭିତରେ ରତନର ବାଣ୍ଡ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଲା । ବର୍ଷ ବର୍ଷର ଭାବନା ଯେ କେବଳ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଜଣେ ପୁରୁଷର ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପାଟି ଭିତରେ ନେଇ ତାକୁ ଖୁସି କରିପାରେ , ନିମିଷକ ଭିତରେ ବଦଳି ଗଲା । ରତନ ପାଇଁ ତା ମାଆର ମୁହଁ ତା ବାଣ୍ଡ ଚରିପଟେ ଓଠକୁ ଗୁଡ଼େଇ ଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଥିଲା । ରତନକୁ ଏହା ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଦିଶିଲା ଯେ ଏହା ତା ମାଆ ବାଣ୍ଡ ଚୋଷିବାର ଇନ୍ଦ୍ରିୟାନୁଭୁତିକୁ ପ୍ରାୟ ଅତିକ୍ରମ କରିଗଲା । ତା ବିସ୍ତାରିତ ବାଣ୍ଡମୁଣ୍ଡି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନିଭାର ପାଟି ଭିତରେ ଥିଲା ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସେ ଅନୁଭବ କଲା ନିଭାର ଜିଭ ଏହାର ସଂଧାନ କରୁଛି ସେ ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ଏବଂ ନିଭା ବି ଶିତ୍କାର କଲା । ନିଭା ରତନର ବାଣ୍ଡ ଓ ବାଣ୍ଡ ଗୁଲିକି ଛୁଇଁଲା ଏବଂ ଚୁଚୁମିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା । ଏହି ଅପରିଚିତ ଅଂଚଳର ଅନୁସଂଧାନ ନିଭା ଭିତରେ କିଛି ଗୋଟିଏ ଜାଗରିତ କଲା ଏବଂ ତା ଦୁଇଗୋଡ଼ ମଝିର ଗର୍ତର ଗଭୀରତାରୁ ଆସୁଥିବା ଉତେଜକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ତାକୁ ଛଟପଟ କଲା । ଏହା ତା ପୁଅକୁ ତା ପାଟି ଭିତକୁ ଧକ୍କା ମାରିବା ପାଇଁ ଉତ୍ସାହିତ କଲା । ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯଦିିଓ ତା ଲାଳସା ଜଳୁଥିଲା, ଗୋଟାଏ ଦୁର୍ଦମ୍ୟ ଉତ୍କଣ୍ଠା ତାକୁ ଧୋଇ ନେଲା ଏବଂ ସେ ଭାବିଲା ଯେ ‘ମୁଁ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ ।’ ରତନ ତା ମାଆକୁ ଚାହିଁଲା ଯିଏ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଆନ୍ତରିକତାର ସହିତ ଚୁଚୁମୁ ଥିଲା ଏବଂ ତାପାଇଁ ସେ ନରମ ହୋଇଗଲା । ନିଭା ତା ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପାଟିର ଆହୁରି ଭିତରକୁ ନେବା ବେଳକୁ ରତନ ତା ମୁଣ୍ଡବାଳରେ ହାତ ବୁଲେଇଲା । ଆଗରୁ ସେ ବାଣ୍ଡ ଚୋଷେଇ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ଭାବରେ ସେ କେବେ ପ୍ରେମ କରି ନ ଥିଲା ଏବଂ ନିଭା ତା ବାଣ୍ଡକୁ ବହୁତ ପ୍ରେମର ସହିତ ଚୁଚୁମିଲା ।
ନିଭା ପ୍ରୌଢ଼ ପୁଅର ଶକ୍ତ, ମୋଟା ଓ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡକୁ ଆଦର କରି ହାତରେ ଧରିଲା ଏବଂ ତା ଗରମ ହାତ ମୁଠାରେ ଆସ୍ତେ ଚିପି ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ବେବି, ମୁଁ ତୋତେ ସବୁ ସମୟରେ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଖୁସି ଓ ଆନନ୍ଦ ଦେବି । ଏପରି ଆନନ୍ଦ ଆଉ ଖୁସି ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ତୋତେ ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ ।
ରତନ ବୋଉ ହାତର କୋମଳ ନାରୀ ସୁଲଭ ଛୁଆଁରେ ଶିହରି ଉଠିଲା ।
ରତନ କହିଲା - ବୋଉ, ତୁ ତୋ କୋମଳ ଉତେଜକ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଯେମିତି ଚିପୁଚୁ , ସେଇଟା ମୋତେ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଛି ।
ନିଭା ରତନର ଓହଳିଥିବା ବାଣ୍ଡ ଗୁଲିକି ତା କୋମଳ ହାତରେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଆଦର କରି ଘଷିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ରତନ କହିଲା – ବୋଉ, ତୁ ଏବେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ସହିତ ଯାହା କରୁଚୁ ସେହିପରି ଭାବରେ ସବୁବେଳେ କରିବୁ । ବହୁତ ଆଗରୁ ତୁ ଏପରି କରବାକୁ ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି ।
ନିଭା ରତନର ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ଢାଙ୍କି ରଖିଥିବା ଚମକୁ ତଳ ଉପର କରି କହିଲା: ତୁ ଯେତେବେଳେ ଚାହିଁବୁ ତୋ ବୋଉ ସେତେବେଳେ ତୋ ବାଣ୍ଡର ଯତ୍ନ ନେବ । ସନି, ତୋର ଏଇଟା ଏବେ କେବଳ ମୋର । ତୋ ବୋଉ ତୋ ବାଣ୍ଡର ଅମୃତ ପିଇବା ପାଇଁ ଚାହେଁ ।
ରତନ ତା ବୋଉ କହିବା କଥାକୁ ବୁଝି ପାରିଲା ନାହିଁ ।
ସେ ପଚାରିଲା – ବୋଉ, ତତେ କ’ଣ ଶୋଷ ହେଉଛି?
ରତନ ମୁହଁରୁ ବାହାରୁ ଥିବା ଶବ୍ଦ ଓ ନିଜ ଦୁଧ ଉପରେ ତା ହାତର ଉତେଜନାରୁ ନିଭା ବୁଝି ପାରୁଥିଲା ଯେ ରତନର ବୀର୍ଯ ବାହାରିବା ସମୟ ନିକଟ ହୋଇ ଆସିଲାଣି । ସେ ଭାବିଲା, ରତନର ଯଦି ବୀର୍ଯପାତ ହୁଏ ତାହେଲେ ସେ ଗେହିଁବାର ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରି ପାରିବ ନାହିଁ ।
ନିଭା ବାଣ୍ଡ ଚୋଷିବା ବନ୍ଦକରି ପଚାରିଲା: ତୁ କ’ଣ ମୋ ପାଟି ଭିତରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବୁ?
ବୋଉ କଥା ଶୁଣି ରତନ ହସିଲା । ରତନ ଭାବୁଥିଲା ତା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବି ବୋଲି । କିନ୍ତୁ ସେ ତ ପରର କଥା । ବୋଉ ଏପରି ପଚାରିବାରୁ ଯାହା ଜଣା ଯାଉଛି ତା ପାଟିରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ବୋଉ କହୁଚି ।
ମୁଁ କହିଲି – ହଁ ବୋଉ ।
ବୋଉ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପୁଣି ତା ପାଟି ଭିତରକୁ ନେଲା । ମୁଁ ଗୋଟାଏ ହାତ ବୋଉ ମୁଣ୍ଡ ପଛପଟେ ରଖିଲି ଏବଂ ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟି ଭିତରକୁ ଜୋରରେ ଦାବି ଭିତର ବାହାର କଲି । ମୁଁ ବୋଉର କଷ୍ଟ ବୁଝିପାରି ଟିକିଏ ଧିମେଇ ଗଲି । ବୋଉ ଯେତେବେଳେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଗୁଲିକି ଆଦର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା, ମୁଁ ବୋଉର ଦୁଇ ଓଠ ମଝିରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିଲି ।
ବୋଉ କହିଲା: ହଁ ବେବି, ମୁଁ ତୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଇବାକୁ ଚାହୁଁଚି । ଅନେକ ଦିନ ପରେ ତୋର ମୋଟା ଓ ଅତି ସୁନ୍ଦର ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ସିଧା ସଳଖ ସେଥିରୁ ପୁରୁଷ ରସ ପିଇବାକୁ ମୋର ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି । ପ୍ଲିଜ ବେବି, ତୁ ତୋର ସେହି ରସ ମୋତେ ଦେଏ ।
ମୁଁ କହିଲି - ନାହିଁ, ମୋ ପ୍ରିୟତମା ବୋଉ,ତୋର ସବୁ ପ୍ରକାରର ଅଭାବକୁ ତୁ ଚାହିଁବା ଅନୁସାରେ ପୂରଣ କରିବା ପୁଅ ହିସାବରେ ମୋର କତ୍ର୍ତବ୍ୟ । ତୁ ଯେପରି ଭାବରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଚୋଷୁଚୁ ମୁଁ ତ ଅନେକ ସମୟ ଧରି ତୋ ଦୁଧକୁ ଚୋଷିବା ଫଳରେ ମୋର ତ ବୀର୍ଯ ବାହାରିବା ନିକଟ ହୋଇ ଆସିଲାଣି । ଯବେ ତୁ ଚାହିଁଚୁ, ତେବେ ନେଇଯାଆ । ଏଇଟା ତ ତୋ ଜିନିଷ ।
ରତନ ଅନୁଭବ କଲା ମାଆର ପ୍ରେମ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚିଡ଼େଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଚୋଷିବା ଏତେ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଛି ଯେ ତା ବୀର୍ଯ ତ ବାହାରି ଯିବ ।
ରତନ ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା – ମାଆ,ମୋର ସବୁ ଯାକ ରସ ତୁ ବାହାର କରି ନେଏ । ଓଃ...ମାଆ, ମୋର ଏବେ ବୀର୍ଯ ବାହାରି ଯିବ । ତୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଚୋଷୁଚୁ ଯାହା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଏପରି ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଚୋଷି ପାରିବ ନାହିଁ ।
ନିଭା: ହଁ ବେବି, ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଯାହା ସବୁ ସଂଚୟ କରି ରଖିଛୁ ସବୁ ଦେଇ ଦେଏ । ମୁଁ ଜାଣିଛି, ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ପୁରଷଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଚୋଷି ଓ ପୁରୁଷର ରସକୁ ଢ଼ୋକି ଆନନ୍ଦ ଦେଲେ ସେମାନେ ବହୁତ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଥାଆନ୍ତି ।
ରତନ ନିଭାର ମୁଣ୍ଡ ବାଳକୁ ଜବର କରି ଧରି ଗୋଟିଏ ଗଜା ଷଣ୍ଢ ପରି ପ୍ରଚୁର ଗରମ ବୀର୍ଯ ତା ମାଆ ପାଟିରେ ଛାଡ଼ିଦେଲା । ନିଭା ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଚିତ୍କାର କଲା, କିନ୍ତୁ ରତନର ଓଜନିଆ ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଉଦ୍ଗିରଣକୁ ବହୁତ ଅଭିଜ୍ଞତାର ସହତି ତୁଲାଇ ନେଲା । ଟୋପାଏ ବି ବୀର୍ଯ ବାହାରେ ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ । ରତନକୁ ଅଧିକ ଆନନ୍ଦ ଦେବା ପାଇଁ ଶେଷ ଟୋପା ବୀର୍ଯ ବାହାରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ବାଣ୍ଡ ଗୁଲିକି ଚିପି ଚାଲିଲା । ସେ ତା ପୁଅ ରତନର ଗାଢ଼ା ବୀର୍ଯକୁ ପିଇବା ସମୟରେ ନିଭାର ବିଆରୁ ବି ଆନନ୍ଦରେ ବିଆରସ ବାହାରିବାକୁ ଲାଗିଲି । ରତନ ଧୀରେ ତା ଆଖିକି ଖୋଲିଲା । ଅନେକ ଦିନ ପରେ ମଣିଷ ରକ୍ତ ଚାଖିଥିବା ବାଘୁଣୀ ପରି ନିଭା ତା ଜିଭକୁ ତା ପୁଅର ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡରେ ଗୋଲ ଗୋଲ କରି ବୁଲାଉ ଥିଲା । ପେଣ୍ଡୁଲମ ପରି ଲଙ୍ଗଳା ଦୁଧକୁ ଦୋହଲେଇ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠି ମାରିବା ଫଳରେ କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବା ରତନର ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ନିଭା ମୁରୁକି ହସିଲା ।
ନିଭା: ଡାର୍ଲିଂ,ତୁ ମୋ ପାଟିରେ ଢ଼ାଳିଥିବା ରସର ସ୍ୱାଦ ଓ ପୁରୁଷ ବସ୍ନା ପାଇ ଅନେକ ଦିନ ପରେ ମୋ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ଓଦା ହୋଇଗଲା ।
ନିଭା ତା ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଣ୍ଡ ବାଳକୁ ସଜାଡ଼ିଲା । ତା ବିଶାଳ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ରତନ ଛାତିକି ଛୁଉଁଥିଲା ଏବଂ ତା କାଖ ଘନ ବାଳ ପାଇଁ ସେ ଅଧିକ ସେକ୍ସି ଦିଶେ ବୋଲି ସେ ଜାଣିଥିଲା ।
ନିଭା: ତୁ ଯେପରି ମୋ ଦୁଧକୁ ଚିପୁଚୁ, ମୋତେ ବହୁତ କାଟୁଚି । କିନ୍ତୁ ତୁ ମୋତେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବାରୁ ଏହା ମୋତେ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଛି । ତୁ ତୋ ମାଆର ଦୁଧ ଖାଇବା ପାଇଁ କେବେ ବି ଅବହେଳା କରୁନାହୁଁ ।
ପୁଅ ପାଖରେ ଶୋଇ ନିଭା ପୁଅର ବାଳୁଆ ଛାତିରେ ବହୁତ ସ୍ନେହ ସହକାରେ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା । ରତନ ନିଭାର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧକୁ ଜୋରରେ ଦଳି ଚିପିଲା ।
ନିଭା: ବେବି ତା ମମିର ଦୁଧକୁ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଚୋଷି ବି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲୁନି । ତୋ ମମିକି ଆଉ ଗୋଟିଏ ସେସନ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବାକୁ ଦେଏ । ବେବି, ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋ ଦୁଧ ଉପରେ ତୋ ମୁହଁକୁ ଆରାମ କରିବା ପାଇଁ ଦେଏ ଏବଂ ମୋତେ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଦେଏ ଯେ ମୋର ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ସେତେବେଳେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବା ପାଇଁ ପାଖରେ ଜଣେ ମରଦ ଅଛି ।
ରତନ ତା ମମିର କାଖତଳ ବାଳପୂର୍ଣ୍ଣ ଜାଗାରେ ପହଂଚି ହଠାତ୍ ଆସ୍ତେ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା ।
ନିଭା: ବେବି, ତୁ ମତେ ଏମିତି ଟିହାନି । ତୁ ମୋର ଗୋଟିଏ ବହୁତ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଜାଗାରେ ପହଂଚି ଯାଇଛୁ ।
ରତନ - ମୁଁ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବା ବେଳେ ତୋତେ ଆଘାତ ଲାଗିଲା କି? ମୁଁ ତୋ ମୁଣ୍ଡକୁ କଷିକରି ମୋ ଆଡ଼କୁ ଧରିଥିଲି ।
ନିଭା: ଓଃ ବେବି, ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବା ସମୟରେ ମରଦମାନେ ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କ କମ୍ପୁଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକା ପାଟିରେ ଜୋରରେ ପୁରାନ୍ତି । ସେହି ବୀର୍ଯକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକମାନେ ଆଗ୍ରହ ଦେଖେଇବା ଦରକାର ।
ରତନ ତା ଓଠକୁ ତା ମମିର ବାଳପୂର୍ଣ୍ଣ କାଖତଳେ ଘଷିଲା । ନିଭା ତା ପୁଅର ସେହି ବିଶୁଦ୍ଧ ପ୍ରେମ ସ୍ପର୍ଶକୁ ଉପଭୋଗ କଲା ।
ନିଭା: ଉମଃ ବେବି, ତୁ ମତେ ପାଗଳୀ କରି ଦେଉଛୁ । ଭଲ ହେବ ଯଦି ତୁ ତୋ ଓଠକୁ ମୋ ବଡ଼ ଶକ୍ତ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡି ଉପରେ ରଖି ଆଗ ଭଳି ଚୋଷନ୍ତୁ ।
ରତନ ତା ହାତ ପାପୁଲିକି ମାଆର ଓଜନିଆ ଦୁଧ ଉପରେ ଚାପିଲା ଏବଂ ତା ମୁହଁକୁ ମାଆର ଜଙ୍ଗଲିଆ ବାଳପୂର୍ଣ୍ଣ କାଖର ଅତି ଭିତରକୁ ଠେଲିଲା ।
ନିଭା: ମୋ ଦୁଷ୍ଟ ବେବି, ସବୁବେଳେ ତୁ ଦୁଷ୍ଟ କାମ ସବୁ କରୁଛୁ, ଯାହା ତୋ ମାଆ ପାଇଁ ସୁଖକର ଅନୁଭୁତି ଆଣୁଛି। ଯାହା ଫଳରେ ମାଆ ତା ପୁଅ ବିନା ମୋଟେ ଶୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ ।
ନିଭା ତା ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡ଼ିକୁ ତା ବୟସ୍କ ପୁଅର ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଅଗକୁ ଘୋଡ଼େଇ ରଖିଥିବା ଚର୍ମ ଉପରେ ରଖିଲା । ଏହା ଏବେ ପୁଣି ଥରେ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଉଠିଥିଲା ।
ନିଭା: ମୋ ମୋଟା ପ୍ରେମିକ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ବଢ଼ି ଯାଉଛି ।
ନିଭା ତା ବୟସ୍କ ପୁଅର ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଉପର ଚର୍ମ ଉପରେ ତା ଆଙ୍ଗୁଳିକି ରଖିଲା । ଏହା ପୁଣି ଥରେ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ।
ନିଭା: ମୋର ମୋଟା ପ୍ରେମିକ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ବଢ଼ି ଯାଉଛି ।
ରତନ ମାଆର ବାଳୁଆ କାଖକୁ ଧୀରେ ଧୀର ଚୋବେଇଲେ ।
ରତନ - ମୋ ଅଙ୍ଗମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକା ସୁନ୍ଦରୀ ମାଆ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ବହୁତ ବେଶୀ ଆଶା କରୁଛି ।
ନିଭା: ଓଃ...ନାହିଁ ବେବି, ମୋ ଡାର୍ଲିଂ । ମୁଁ ଜାଣିଛି ତୁ ଦିନକୁ ଅନେକ ଥର ମୋତେ ବେଡ଼କୁ ନେଇ ପାରିବୁ । କିନ୍ତୁ ଆମେ କେବଳ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ରାତିରେ ଗିହାଁ ଗେହିଁ ହେବା, ଯେତେବେଳେ କେହି ଆମକୁ ଡିଷ୍ଟର୍ବ କରିବେ ନାହିଁ । ଯେତବେଳେ ତୁ ତୋ ମାଆକୁ ପୁରା ପୁରି ଉପଭୋଗ କରି ପାରିବୁ ଆଉ ମୁଁ ତୋତେ ତୋ ପ୍ରେମିକା ମାଆ ଭଳି ସବୁ ସୁଖ ଓ ଆନନ୍ଦ ଦେଇ ପାରିବି ।
ଯେଉଁ ବାଟରେ ରତନ ତା ମୁହଁକୁ ନିଭାର ଜଙ୍ଗଲିଆ କାଖ ଭିତକୁ ପୁରେଇଲା, ସେ ତା ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛାକୁ ବାଧା ଦେଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ତା ପରିବତେ୍ର୍ତ ତା ପୁଅ ବାଣ୍ଡ ଉପରୁ ତା ହାତକୁ ଉଠେଇ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ସୁଲଭ ଆବେଗରେ ରତନର ବାଣ୍ଡ ଏବଂ ବାଳୁଆ ବାଣ୍ଡଗୁଲିକି ଚିପୁଡ଼ିଲା । ତା ବିଆ ଭିତର ଓଦା ହୋଇଗଲା ଏବଂ କାମ ଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହେଲା ।
ନିଭା: ଡାର୍ଲିଂ, ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ମୋ ବାଳୁଆ କାଖ ସହିତ ଖେଳେ । ଏହା ମୋତେ ଅଧିକ ଗରମ କରୁଛି । ତୋର ପୁରଷ ଦେହ ତଳେ ଚାପି ମୋତେ ଓ ମୋ ଦୁଧକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଆବୃତ୍ତ କରି ଯେତେ ଜୋରରେ ସମ୍ଭବ ଚାପି ରଖ । ପ୍ରକୃତରେ ତୋ ପରି ଜଣେ ପ୍ରେମିକ ମୋର ଦରକାର । ନିଭା ତା ପୁଅର ମୋଟା ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଧୀରେ ଧୀରେ ମୁଠି ମାରିଲା ଏବଂ ବାଣ୍ଡ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଜାଗି ଉଠିବାକୁ ଉପଭୋଗ କଲା ।
ନିଭା: ବେବି, ମୋତେ ଆନନ୍ଦ ଦେବାକୁ ତୋତେ ମୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବି ।
ରତନ ତା ମାଆର ବିଶାଳ ମାଂସାଳ ମୋଟା ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି ଧୀରେ କାମୁଡ଼ିଲା ।
ରତନ - ମାଆ, ବିନା ସୁରକ୍ଷାରେ ତୁ ମୋତେ ତୋ ଭିତରକୁ ନେବାକୁ ଚାହୁଁଚୁ କି? ମୁଁ କହିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଚି କଣ୍ଡମ ଦରକାର କି?
ନିଭା ଦେହରେ ଏବେ ନିଆଁ ଲାଗି ସାରିଥିଲା ।
ମାତୃ ସ୍ନେହରେ ପୁଅକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ନିଭା କହିଲା: ନାହିଁ ବେବି, ମୁଁ ତୋର କଂଚା ମାଂସର ମୋଟା ଛଡ଼କୁ ମୋ ଭିତରକୁ ନେବି ଏବଂ ତୋ ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଟିକିଏ ଅଂଶ ମୋ ଭିତରେ ଅନୁଭବ ନ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚାହୁଁ ନାହିଁ ।
ଶେଷରେ ନିଭା ଟିକିଏ ରତନ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲା ଏବଂ ତା ସାୟାକୁ ଅଂଟା ଉପରକୁ ଟେକି ତା ବିଆକୁ ରତନକୁ ଦେଖେଇଲା । ସେହି ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଆଲୁଅରେ ରତନ ଏହାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖି ପାରିଲା ନାହିଁ, କାରଣ ନିଭାର ବିଆ ଘନ କଳା ବାଳରେ ଘୋଡ଼େଇ ହୋଇଥିଲା । ତାପରେ ନିଭା ତା ଡାହାଣ ହାତକୁ ନେଇ ତା ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ମଝିରେ ରଖିଲା । ସେ ତା ପୁଅର ପ୍ରଥମ ଦୁଇ ଆଙ୍ଗୁଠିକି ତା ବିଆ ଆଡ଼କୁ ବାଟ କଢ଼େଇ ନେଲା ଏବଂ ସେଥିରେ ଘଷିଲା । ସେ ତା ହାତକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ କାଢ଼ି ନେଲା ଏବଂ ତା ପୁଅ ରତନକୁ ତା ବିଆକୁ ଘଷି ଚାଲିବା ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେଲା । ନିଭା ଆନନ୍ଦରେ ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ।
ନିଭା : ଓଃ ବେବି ।
ସେହି ମୁହୁତ୍ର୍ତରେ ସେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା ଯେ ତା ପୁଅର ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଏବେ ଜୋରରେ ତା ବିଆକୁ ମେଲେଇ ଭିତରକୁ ପଶିବ ।
ନିଭା: ବେବି, ମାଆ ପାଖକୁ ଆସ । ମୋତେ ତୋ ବାଣ୍ଡ ଦେଏ ଏବଂ ତୋ ପ୍ରେମ ମୋତେ ଦେଖା, ମୋତେ ଖାଇ ଦେଏ ବେବି ।
ନିଭାର ହାତ ରତନର ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଧରିଲା ଏବଂ ତାକୁ ତା ଜଳୁଥିବା ବିଆ ଭିତରକୁ ପୁରେଇଲା । ନିଭା ନିଜ ବିଆ ଭିତରେ ପୁଅର ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଠିକ୍ ରୂପେ ସମାଇ ନେବାକୁ ବାଣ୍ଡର ନିର୍ଦୟ ପେଲଣାକୁ ଅନୁଭବ କଲା । ଯେତେେବେଳେ ତା ପୁଅର ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଥିବା ବାଣ୍ଡ ଜୋରରେ ଧସେଇ ପଶିଲା,ସବୁ ସମୟ ଭଳି ନିଭା ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ ଉଠିଲା । ଦୀର୍ଘ ଦିନ ପରେ ସେ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷର ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ନିଜ ଭିତରକୁ ନେଉଛି ।
ନିଭା: ହଁ ବେବି, ଦ୍ୱିଧା ନ କରି ତୋର ପୁରା ଲମ୍ବା ଗରମ ଦଣ୍ଡାଟାକୁ ଦାବି କରି ମୋ ଭିତରକୁ ପୁରେଇ ଦେଏ । ଉଫଃ! ତୋର ଏହି ଜୋର ଦାବିବା ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁଚି । ଜୋର ଦାବେ ମୋ ବେବି, ମୋ ଡାର୍ଲିଂ ।
ନିଭା ତା ପୁଅର ଲଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ କାମାଶକ୍ତ ହୋଇ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲା । ରତନ ନିଜ ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ମାଆର ଉଷୁମ ଓଦା ବିଆ ଗାତ ଭିତରକୁ ଟିକିଏ ଟିକିଏ ପେଲିଲା । ନିଭା ପୁଅର ଝଟକା ସମ୍ଭାଳିବା ପାଇଁ ପ୍ରତି ଥର ବାଣ୍ଡ ପଶିବା ବେଳକୁ ତା ପିଚାକୁ ଟେକୁଥିଲା । ସେମାନେ ଏହା ଦୃଢ଼ ଗତିରେ କରି ଚାଲିଲେ ।
ରତନ - ହଁ ମାଆ ତୁ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଭଲ । ତୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କଷିକରି ଚିପୁଚୁ ଯେ ମୁଁ ତୋତେ ଜୋରରେ ଠେସ ନ ମାରି ରହି ପାରୁନି ।
ନିଭା: ହଁ ବେବି, ତୁ ଜୋରରେ ଠେସ ମାରେ । ତୋ ଶକ୍ତ ଓ ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଦାବିବା ବେଳେ ତୋ ବାଳୁଆ ବାଣ୍ଡଗୁଲି ମୋ ଫାଟକୁ ଏମିତି ସୁନ୍ଦର ଆଘାତ ଦେଉଛି... ଉମଃ... ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ବେବି । ଡାର୍ଲିଂ... ସତରେ ତୁ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତ ମାଂସର ଦଣ୍ଡା ଦେଇଛୁ ।
ରତନ ହଠାତ୍ ତା ଫୁଲିଲା ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର କରି ଆଣିଲା ।
ନିଭା: କ’ଣ ହେଲା ବେବି, ତୁ କାହିଁକି ତୋ ଗରମ ଛଡ଼କୁ ବାହାର କରି ଆଣିଲୁ?
ରତନ - ମାଆ, ମୁଁ ଯଦି କାମ ଚାଲୁ ରଖିବି ତାହେଲେ ମୁଁ ସମ୍ଭାଳି ରଖି ପାରିବି ନାହିଁ ଏବଂ ସବୁ ଯାକ ତୋ ଭିତରେ ଢ଼ାଳି ଦେବି ।
ନିଭା: ଓଃ...ବେବି, ବ୍ୟସ୍ତ ହେବାର କିଛି ନାହିଁ । ମୁଁ ବହୁତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଚାହୁଁଚି ତୁ ମୋ ଭିତରେ ତୋ ବୀର୍ଯର ଟାଙ୍କିକି ଢ଼ାଳିଦେଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ତାଙ୍କ ଭିତରେ ପୁରୁଷର ବୀର୍ଯ ନେବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି । ତୁ ପ୍ରେଗନଂଟ ହେବା କଥା ଚିନ୍ତା କରନି । ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ତୋ ଲଙ୍ଗଳା ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇ ଦେଏ । ମୁଁ ପୁରା ସୁରକ୍ଷିତ । ମୁଁ ଏବେ ତୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ଚାହୁଁଚି ।
ନିଭା ତା ପୁଅର ଫୁଲିଲା ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ତା ବିଆ ଭିତରେ ପୁରେଇଲା ।
ନିଭା: ସନି ବେଟା, ମୋ ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମୁ ଏବଂ ତୋ ବାଣ୍ଡର ଗରମ ବୀର୍ଯକୁ ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ଛାଡ଼େ ।
ତୋ ଲଭର ମାଆ ତୋ ବାଣ୍ଡଗୁଲିକୁ ପୁରା ବୀର୍ଯ ମୁକ୍ତ କରିଦେଉ ।
ରତନ ଗୋଟିଏ ଭୋକିଲା ଷଣ୍ଢ ଭଳି ତା ଶକ୍ତ ଆଉ ଫୁଟେ ଲମ୍ବା ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ତା ଅଭିଜ୍ଞା ପ୍ରୌଢ଼ା ମାଆ ନିଭା ବିଆରେ ପୁରେଇ ତା ବିଶାଳ ଦୁଧର ଇଂଚିକିଆ ଭୁଣ୍ଡିକି ଜୋର ଜୋର ଚୋଷି ଚାଲିଲା ।
ନିଭା: ହଁ ବେବି, ମୁଁ ଯାହା ଚାହୁଁଚି ତୁ ଏବେ ମତେ ସେଇଆ ଦେଉଛୁ । ହଁ ବେବି ହଁ ।
ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଗେହିଁ ହୋଇ ନ ଥିବା କାମାତୁରା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଭଳି ନିଭା ତା ପୁଅକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କଲା । ରତନ ତା ମାଆକୁ ଦୃଢ଼ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ଗାଢ଼ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା ଏବଂ ଦୁଧକୁ ଚୋଷିଲା ଓ ଚିମୁଟିଲା । ମାଆ ପୁଅ ଦୁହେଁ କାମାତୁର ହୋଇ ଉଠିଥିଲେ । ରତନ ତା ପିଚାକୁ କାମାତୁର ପ୍ରେମିକ ଭଳି ନିଭା ଭିତରକୁ ବାହାର ଭିତର କରି ଜୋରରେ ଦାବୁଥିଲା ।
ନିଭା ଜୋରରେ ଶିତ୍କାର କଲା: ବେବି, ମୋ ସୁଇଟ ଡାର୍ଲିଂ, ଜୋରରେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଚୋଷ ଏବଂ ତୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ଭିତରକୁ ଦାବେ । ମୋର ପାଣି ବାହାରିବ ବେବି...ଉଃଃଃ...
ନିଭାର ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ୱାସ ବହିବାକୁ ଲାଗିଲା । ତା ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ତା ପୁଅ ରତନ ଛାତିରେ ଦଳିହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ଦୁହିଁଙ୍କ ଛାତିର ସ୍ପନ୍ଦନ ଏକ, ତାଳ ପ୍ରଖର ଓ ଶକ୍ତି ସଂପର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ମାଆ ଓ ପୁଅ ଦୁହେଁ ଶିତ୍କାର କରୁଥିଲେ ।
ରତନ - ଓଃ ମମି, ମୋର ବାହାରିବାକୁ ଯାଉଛି ।
ନିଭା: ହଁ ଡାର୍ଲିଂ, ତୁ ଯେତେ ଇଚ୍ଛା ସେତେ ମୋତେ ଦେଏ । ତୋର ସବୁ ଯାକ ବୀର୍ଯ ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ନିଗାଡ଼ି ଦେଏ ବେବି । ସେମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ଡାକୁଥିଲେ, କାମାତୁର ହୋଇ ଚୁମ୍ବନ ଦେଉଥିଲେ ଏବଂ ଏକା ସମୟରେ ଦୁହିଁଙ୍କର ଜୋରରେ ସ୍ଖଳନ ଘଟିଲା । ସେମାନେ କର୍କଶ ଶବ୍ଦ କଲେ ଏବଂ ଧଇଁସଇଁ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପୁଅ ତା ବୟସ୍କା ମାଆକୁ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା ।
ନିଭା: ଓଃ ବେବି, ତୋର ପ୍ରେମ ରସର ଶେଷ ବୁନ୍ଦା ମୋ ଭିତରକୁ ନ ଯିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋତେ ତୁ ଛାଡ଼ନି ।
ନିଭା ତା ବିଆରେ ଥରକ ପରେ ଥରେ ସିଧା ସଳଖ ନିର୍ଗତ ହେଉଥିବା ବୀର୍ଯକୁ ଉପଭୋଗ କଲା, ଯାହା ମିନିଟିଏ ପର୍ଯନ୍ତ ଚାଲିଲା ।
ନିଭା ଶିତ୍କାର କଲା: ବେଟା, ତୁ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷ ଓ ତା ପ୍ରେମ ପରି ମୋତେ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଛୁ ଯାହା ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରିବି ନାହିଁ ।
ରତନ - ନାହିଁ ମମି, ତୁ ମୋ ଠାରୁ ବହୁତ ଭଲ । କିପରି ବେଡ଼ରେ ପୁରୁଷକୁ ଆନନ୍ଦ ଦିଆ ଯାଏ ଓ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରାଯାଏ ସେକଥା ତୋତେ ଭଲ ଭାବରେ ଜଣା ଅଛି । ତୋ ଭଳି ଗରମ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ପାଇଲେ ଯେ କୌଣସି ପୁରୁଷ ଖୁସି ହେବ, ଏହା ମୁଁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ କହିପାରେ ।
ନିଭା ତା ପୁଅର ମୁହଁକୁ ବନ୍ଦକଲା ଏବଂ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା । ତାକୁ ତା ଲଙ୍ଗଳା ଦୁଧ ଉପରକୁ ନେଲା ଏବଂ ପ୍ରେମରେ ଚାପିଲା ।
ନିଭା:(ସେକ୍ସି ସ୍ୱରରେ) ବେବି, ତୁ ମତେ ବହୁତ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛୁ । ଏବେ ଠାରୁ ଆଗକୁ ମୋତେ ଏହିପରି ପ୍ରେମ ନ କଲେ କେବେ ବି ଶୋଇବା ପାଇଁ ଦେବି ନାହିଁ ।
ରତନ - ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସମୟରେ କ’ଣ...
ନିଭା: ଅନ୍ୟ ସମୟରେ ଆମେ ଦୁହେଁ ଏକୁଟିଆ ଥିବା ବେଳେ ଆମେ ଦୁହେଁ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ତୁ ଯାହା ଚାହିଁବୁ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ କରି ପାରିବୁ।
- ଶେଷ -
No comments:
Post a Comment
ପ୍ଲିଜ କମେଟ କରନ୍ତୁ