ବୋଉ ମୋତେ ନାହିଁ କରି ପାରିଲାନି

ମୋ ନାଆଁ ଜିତୁ, ବୟସ୩୦ ବର୍ଷ। ମୁଁ ବିବାହିତ। ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ବ୍ୟାଂକରେ ଚାକିରୀ କରେ। ମୋ ପରିବାର କହିଲେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ସୁପ୍ରିୟା ଓ ୪ ବର୍ଷର  ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଝିଅ। ମୋ ବାପା ବୋଉ ଗାଆଁରେ ରହୁଥାନ୍ତି । ବର୍ଷେ ହେଲାଣି ବାପା ତାଙ୍କ ସରକାରୀ ଚାକିରିରୁ ଅବସର ନେଲେଣି। ଗାଁ ରେ ଆମର ଖୁବ ଜମିବାଡ଼ି। ହଳିଆ ମୂଲିଆ ଲଗେଇ ବାପା ଚାଷବାସ, ଲିଚୁ ବଗିଚା, ପୋଖରୀ ମାଛ ଚାଷ କଥା ସବୁ ବୁଝୁଥାନ୍ତି।

ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରିୟା ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରେଗନାଣ୍ଟ  ପ୍ରେଗନାଣ୍ଟ ହବା ପରେ ମୋ ଶଳା ଆସିକି ତାକୁ ବାପଘର କୁ ନେଇଗଲା। ପିଲା ହେଲାପରେ ସେ ଯାଇ ଆସିବ।

ଥରେ ମୁଁ ଗାଁ କୁ ଯାଇଥିଲି। ସେଦିନ ସକାଳେ ଦେଖିଲି ସେଇ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ବୋଉ ଗାଧେଇକି ଆସି ଅଗଣା ତାରରେ ଓଦା ଲୁଗା ଶୁଖଉଛି। ପତଳା ଓଦା ଶାଢ଼ୀ ତଳୁ ତା ପିଚା ଜଙ୍ଘ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡିଯାଉ ଥିଲା। କବାଟ ପଛରେ ଲୁଚିକି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୋ ଦେହମନ କେମିତି କେମିତି ହେଇଗଲା। ମୋ ବୋଉର କି ବିଶାଳ ଗାଣ୍ଡି ! ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ପାଚିଲା ବେଲ ପରିକା ଲାଗୁଥାନ୍ତି। ୫୩ ବର୍ଷର ଦରବୁଢ଼ୀ ଆସି ହେଲାଣି ତଥାପି ମସ୍ତ ମାଇକିନିଆଟେ ହେଇଚି। ଚେହେରା ଖଣ୍ଡକ ବି ଭାରି ସୁନ୍ଦରିଆ କରି ରଖିଚି।

ପ୍ରିୟା ତା ବାପଘରକୁ ଯିବାର ୪ ମାସ ହେଇଗଲାଣି। ମାଇକିନା ସଙ୍ଗସୁଖ ଟିକେ ନପାଇ ମୋତେ ଭାରି ଅସମ୍ଭାଳ ଲାଗୁଥାଏ । ଏପରି ଅବସ୍ଥାରେ କେମିତି କେଜାଣି ମନଟା ଥରକୁ ଥର ବୋଉ ଆଡକୁ ଟାଣି ହେଇ ଯାଉଥିଲା। ଏଇ ବୟସରେ ବି ତା ଚେହେରା କହୁଛି ତା ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ଭାରି ରସୁଆଳ ହେଇ ଥିବ। ଥରକରେ ପାଏରୁ କମ୍ ରସ ବାହାରିବନି। ଦିନସାରା ବୋଉ ଉପରେ ନଜର ପକେଇଲି।

ଗାଁ ରୁ ଫେରିବା ପରେ ବି ମନଟା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା। ବୋଉକୁ ମନେ ପକେଇ ମନଟା ଉଛନିଆ ହେଇ ପଡୁଥିଲା। ଗୋଲଗାଲ ହେଇକି ସତରେ ମସ୍ତ ମାଇକିନା ଖଣ୍ଡେ ହେଇଚି ମୋ ବୋଉ। କେମିତି ତାକୁ ପଟେଇକି ଗେହିଁବି ସେ କଥା କରିବି ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ବୋଉ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଖୁବ ଭଲରେ ମିଶେ। ସୁନା ଆଉ ଶାଢ଼ୀ ପ୍ରତି ତାର ଭାରି ଲୋଭ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି। କଳାମନ୍ଦିରରୁ ତା ପାଇଁ ୭୫୦୦ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଗୋଟେ ସିଲକ ପାଟ ଶାଢ଼ୀ, ଆଉ ୩୫୦୦ ଟଙ୍କା ର ଗୋଟିଏ ସିଫୋନ ଶାଢ଼ୀ କିଣି ଏକାଠି ପ୍ୟାକେଟ କରି ରଖିଲି।

ପର ରବିବାର ଦିନ ବାଇକ ନେଇ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଁକୁ ଗଲି। ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ଯୋଡାକୁ ଦେଖି ବୋଉର ଖୁସି କହିଲେ ନ ସରେ।

ମୋ ମନଟା କିନ୍ତୁ ଅସ୍ଥିର ଲାଗୁଥିଲା। କଥା କେମିତି ଆଗକୁ ବଢ଼େଇବି ଭାବି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ପଡୁଥିଲି। ଯା ହେଲେବି ମୋ ନିଜ ବୋଉ। ସାହସ ହେଉ ନଥିଲା। ଦିନବେଳା ରୋଷେଇଘରେ ନିରୋଳା ଦେଖି ବୋଉ ପାଖକୁ ଗଲି। ୟାଡୁସାଡୁ କଥା ହେଲୁ। ମୋର ଶାଢ଼ୀ ପସନ୍ଦକୁ ଖୁବ ତାରିଫ କଲା ବୋଉ। ମୁଁ କଥା ମଝିରେ ଟିକେ ହସିଦେଇ ପଚାରିଲି - ଆଛା ବୋଉ, ଗୋଟେ କଥା ପଚାରିବି...ତୁ ବୋଧେ ବ୍ଲାଉଜ ତଳେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧୁନୁ ?

ମୋ ମୁଁହରୁ ହଠାତ ଏମିତି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ବୋଉ ଟିକେ ହଡ଼ବଡେଇ ଗଲା। ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା - ଯା, ଆଗରୁ ସିନା ପିନ୍ଧୁଥିଲି। ଏବେ ମୋର କଣ ଆଉ ସେଗୁଡାକୁ ପିନ୍ଧିବା ବୟସ ଅଛି ?

ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ସେଇଟା ପିନ୍ଧିବାରେ ବୟସ ର କଣ ସମ୍ପର୍କ ଯେ ? ଏମିତି ବି ବୋଉ ତୁ ଏବେ ୫୩ ନୁହେଁ ୩୫ ବର୍ଷର ଭଳି ଦିଶୁଚୁ। ବ୍ରା ପିନ୍ଧିଲେ ନିଜକୁ ସ୍ମାର୍ଟ ଲାଗିବ ଆଉ ବ୍ଲାଉଜର ସାଇଜ ବି ଠିକ୍ ରହିବ। ତୁ କହିଲେ ମୁଁ ଆର ଥରକୁ ନେଇ ଆସିବି।

ବୋଉର ମୁଁହ ନାଲି ପଡିଗଲା ଲାଜରେ। କହିଲା - ଯା ଦୁଷ୍ଟ କୋଉଠିକାର। 

ମୁଁ ଟିକେ ହସି ଦେଇ କହିଲି - ବାଃ, ଏଇ କଥାରେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କୋଉଠୁ ଆସିଲା ଯେ ?

ବୋଉ ହସ ଚାପି କହିଲା - ହଉ ତୁ ଯା, ମୁଁ ତୋତେ ପରେ କହିବି, ମୋ ପାଇଁ ଆଣି ଦବୁ।

ମୁଁ ହସିଦେଇ ତା ପାଖରୁ ପଳେଇ ଆସିଲି। କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ସେ ଟିକେ ବେଶୀ ଖୁସି ଖୁସି ଦିଶୁଛି। ମୋତେ ସାମନାରେ ଦେଖିଲେ ଟିକେ ଲାଜେଇଲା ଭଳି ହେଇପଡୁଛି। ମୁଁ ମନେମନେ ମୁଚୁକି ହସିଲି। ଏସବୁ ମୁଁ ବୋଉକୁ ତା ବୟସ ୫୩ ରୁ ୩୫ ବୋଲି କହିବାର କରାମତି। କୋଉ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ନିଜ ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣିଲେ ଖୁସି ହୁଏନି ?

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦିଟେଳା ପୁରୀ ଭାଙ୍ଗ ପକେଇ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଦୋକାନ ଆଡୁ ବୁଲି ଆସିଲି। ଟି.ଭି. ଦେଖି ଆଉ ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହଉହଉ ରାତି ହେଲା। ବୋଉ ଖାଇବାକୁ ବାଢିଲା। ଖାଇସାରି ବାପା ସବୁଦିନ ଭଳି ଫାର୍ମହାଉସ କୁ ଗଲେ ଶୋଇବାକୁ। ମୁଁ ଦାଣ୍ଡଘର ବିଛଣାରେ ଗଡି ପଡିଲି। ଘରେ ଆମେ ଏବେ ତିନି ଜଣ ଲୋକ। ମୁଁ, ବୋଉ ଆଉ ପିଉସୀ ନାନୀ। ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ହେଲେଣି, ପ୍ରାୟ ଦିନ ଆସି ଆମ ଘରେ ରୁହନ୍ତି।

ରାତି ଏଗାର ବେଳକୁ ସାହସ ଧରି ଉଠିଲି। ଯାହା ହବା କଥା ହବ ଦେଖାଯିବ। ସେତେବେଳକୁ ଭାଙ୍ଗ ନିଶାରେ ମୁଁ ପୁରା ଝୁମଝୁମ। ବାହାରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଲାଇନ ନ ଥିଲା। ବୋଉ ଶୋଇଥିବା ଘର କବାଟ ଠେଲି ପଶିଲି। ଆସ୍ତେ କି ତା ପାଖେ ଗଡି ପଡିଲି। ବୋଉର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ମୁଁ କହିଲି - ଏକୁଟିଆ ନିଦ ଲାଗିଲାନି ବୋଲି ତୋ ପାଖକୁ ପଳେଇ ଆସିଲି।

ବୋଉ ହାଇ ମାରି କହିଲା - ମୁଁ ବି ଶୋଇ ନଥିଲି, ଏଇ ଦି ମିନିଟ ହବ ଆଖି ଲାଗି ଯାଇଥିଲା।

 ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ବୋଉ ପାଖକୁ ଚାପି ହେଇଯାଇ ତା ପିଠିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କହିଲି - ମୋତେ ଲାଗୁଚି ଯେମିତି ତୁ ସୁପ୍ରିୟା ବୋଲି। ସେ ବି ମୋଟୀ ହେଇଗଲାଣି ତୋ ଭଳି।

ବୋଉ ହସି ପକେଇ ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲା - ଯାଃ, ଘୁଞ୍ଚି କି ଶୁଅ।

ମୁଁ ଉଁହୁ ଉଁହୁ ହେଇ ତାକୁ ଜୋରରେ ଭିଡି ଆଣି କହିଲି - ବୋଉ ଟିକେ ରହ, ତୋତେ ଏମିତି ଧରିକି ଶୋଇବାକୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି। ସୁପ୍ରିୟା ଗଲାପରେ ଭଲକି ନିଦ ହଉନି।

ବୋଉ ମୋ କଥା ଶୁଣି ଟିକେ ଥତମତ ହେଇପଡ଼ିଲା। କହିଲା - ଯା, ମୋତେ ସେମିତି ଭଲ ଲାଗୁନି।

ମୁଁ ଚାପା କଣ୍ଠରେ କହିଲି - ହଉ, ଏମିତିରେ ଭଲ ଲାଗିବ।

କହିସାରି ମୁଁ ତା ମୁଁହରେ ଗାଢୁଆ ଚୁମା ଗୋଟେ ଥାପିଦେଲି।

ବୋଉ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇପଡି କହିଲା - ଉଁହୁ, ଇଏ କି ଦୁଷ୍ଟାମୀ। ଛାଡ଼ ମୋତେ।

ମୁଁ କହିଲି - ବୋଉ, ତୋତେ ମୋ ରାଣ। ପାଟି କରନି। ପ୍ରିୟା ୪ ମାସ ହେଲା ଗଲାଣି, ତା ପରଠୁ ତୁ ମୋତେ ପାଗଳ କରି ସାରିଲୁଣି।

ବୋଉକୁ ଏଥର ମୋ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବୁଝିବାରେ ଆଉ ବିଳମ୍ବ ହେଲାନି। ଧଡ଼କିନା ଉଠିପଡ଼ି ଚାପାକଣ୍ଠ ରେ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, କଣ ସବୁ ଏମିତି କହୁଛୁ? ଭାରି ପାପ ହବ। ତୁ ଗଲୁ ଏଇଠୁ।

ମୁଁ ଆଉ ଡ୍ରାମା କଲିନି। ତାକୁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ମାଡିବସି କହିଲି - ତୋତେ ମୋ ରାଣ ବୋଉ। ମନା କରନି। କେହି ଜାଣିବେନି। ପାପ ଫାପ କିଛି ହବନି। ତୋ ମୋ ବ୍ୟତୀତ ତୃତୀୟ ଲୋକ କେହି ଏସବୁର ଟେର ବି ପାଇବେନି। ବୋଉ, ମୋର ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହଉନି।

ଗୋଟେ ନିଶ୍ୱାସରେ କହିସାରି ମୁଁ ତାକୁ ଜୋରରେ ଚାପିଧରି ତା ଗାଲ ଓଠକୁ ଚୁମା ଦେଲି। ବୋଉ ପାଟିରୁ କଥା ବାହାରିଲାନି। ମୋ ଜବରଦସ୍ତି ଆଉ ରାଣ ପକା ଦେଖି ତା ଦେହରୁ ଝାଳ ବୋହି ଯାଇଥିଲା। ଟିକେ ଚୁପ ରହି କହିଲା - ଆର ଘରେ ବୁଢ଼ୀ ଶୋଇଛି, ତା କାନ ଭାରି ପ୍ରଖର। ତୁ ଯେମିତି ଚୁମା ଦଉଛୁ ଯେ ଶବ୍ଦ ହଉଛି...ମାରିବୁ ମୋତେ।

ମୁଁ କିଛି ନକହି ବୋଉକୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡି ଧରିଲି।

ସେ ମୋତେ ଠେଲିଦେଇ କହିଲା – ତୋତେ ପାରି ହେବନି । ଚାଲ ଉପର ଘରକୁ। ଯାହା ହବାକଥା ହବ, ମୁଁ ତୋତେ ପାରିବିନି। ମୁଁ ଟର୍ଚ୍ଚ ଆଣୁଚି।

ରାତି ବାର ସେତେବେଳକୁ। ମଝିଘରେ ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରି ଶୋଇଥାଏ। ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରିଲା ଅନ୍ଧାରରେ। ଆମେ ଦୁହେଁ ପାଦ ଚିପି ଚିପି ସିଡ଼ି ଚଢି ଉପର ଘରକୁ ଆସିଲୁ। ବୋଉ ଭିତରୁ କବାଟରେ ଶିକୁଳି ପକେଇଦେଲା। ଦୁହେଁ ଖଟ ଉପରେ ବସିଲା ପରେ ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ଲିଭେଇଦେଲା। ମୁଁ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି।

 ବୋଉ ଚପାକଣ୍ଠରେ କହିଲା - ଜିତୁ, ମୋତେ କିନ୍ତୁ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି ରେ। ଭାରି ବିପଦ କାମ ଇଏ। କେହି ଯେମିତି ଭୁଲରେ ବି ନଜାଣନ୍ତି। ଇଜ୍ଜତ ମହତ କିଛି ରହିବନି। 

ମୁଁ ତା ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି କହିଲି - ତୁ ଜମାରୁ ଛାନିଆ ହଅନି। ଚୁପ ରହ। ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲି ପକା।

ବୋଉ ଲାଜେଇକି କହିଲା - ଆଜି ନ ଖୋଲିଲେ ହବନି ?

ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ନିଜେ ତା ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ ଫିଟେଇ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ପଦାକୁ କାଢି କହିଲି - ବ୍ୟସ୍ତ ହଅନା..ପୁରା ଖୋଲିବିନି।

ଓଃ… ବୋଉର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ବେଶୀ ବଡ଼ ବଡ଼ ନୁହଁ, କିନ୍ତୁ ଭାରି ମାଂସଳ। ଆଗ ସାଉଁଳି ଚିପି ପକେଇ ଭୁଣ୍ଡି ଯୋଡାକୁ ପାଟି ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି। ଉଃ ଉଃ ହେଇ ବୋଉ ଶୀଘ୍ର ଗରମ ହେଇପଡ଼ିଲା। ମୁଁ ତରତର ହେଇ ତା ଶାଢ଼ୀ ଶାୟା ସବୁ ଟେକି ପକେଇଲି ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ। ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ଟିକେ ଦେଖିବି ବୋଲି କହିବାରୁ ବୋଉ କହିଲା - ଯାଃ, ପ୍ରିୟାର ଦେଖିନୁ କି? ସବୁ ମାଇକିନାଙ୍କର ସମାନ। ପରେ ଦେଖିବୁ। ଡେରି କରନି। ଜଲଦି କାମ ସାର।

ମୁଁ ସାଉଁଳି ପକେଇଲି ବୋଉର ବାଳୁଆ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି। ହାତକୁ ଭାରି ମାଂସୁଳିଆ ଲାଗୁଥାଏ। ବିଆ ଫାଟରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇଲି। ଭିତରଟା ନାଳେଇ ଆସିଲାଣି। ମୁଁ ଡେରି ନକରି ଲୁଙ୍ଗି ଖୋଲି ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହେଇପଡ଼ିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ଅସମ୍ଭାଳ ଠେଙ୍ଗେଇକି ଟଙ୍ଗଟଙ୍ଗ ହେଲାଣି। ଚାଖଣ୍ଡ ଲମ୍ବା ଆଉ ମସ୍ତବଡ ମୋଟା ମୋ ଟୋକା ବାଣ୍ଡ। ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ହାମୁଡ଼ି ପଡିଲି ବୋଉ ଉପରେ। ତା ହାତରେ ଧରେଇଦେଲି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ। ବୋଉ ଚୁପଚାପ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇଧରି ଉପର ଚମଡା ତଳକୁ ଖସେଇ ତା ବିଆ ଫାଟରେ ଲଗେଇଦେଇ କହିଲା - ହଁ, ଆରମ୍ଭ କର। ହେ ଭଗବାନ, କେତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ କିରେ ତୋର? 

ମୁଁ ବୋଉର ଓଠକୁ କାମୁଡି ଚୁଚୁମି ଦେଲି। ମୋତେ ଭାଙ୍ଗ ନିଶା ସେତେବେଳକୁ ଜୋର। ବୋଉର ପିଠିତଳୁ ଜାବୁଡି ଧରି ପିଚା ଟେକି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଠେଲା ମାରିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ମୂଳଯାଏ ମାଡ଼ିହେଇ ପଶିଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରକୁ। ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା ବୋଉ। ମୁଁ ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି। ବୋଉ ର ବିଆ ଭିତରଟା ବେଳକୁ ବେଳ ଗରମ ହେଇ ବେଶୀ ନାଳୁଆ ହେଇ ଆସୁଥିଲା। ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖୁବ ମସ୍ତରେ ଦଳିହେଇ ଖସଡ଼ିବାରେ ଲାଗିଥିଲା ବୋଉର ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ… କି ମଜା। ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୁଁ ମାତି ଉଠୁଥିଲି। ବୋଉ ବି ଲାଜସରମ ଛାଡି ଅସମ୍ଭାଳ ମଜାରେ ଥରକୁ ଥର ତଳୁ ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ପକେଇ ମୋ ପିଠିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲା। ୨୦ ମିନିଟ ଗେହିଁ ହେଲାପରେ ବୋଉ ମୋ କାନରେ ଫୁସଫୁସ ହେଇ କହିଲା - କେତେ ସମୟ ଆଉ କରିବୁ, ଡେରି ହେଲାଣି। ଏଥର ବୀଜ ଛାଡିଦେ।

ମୁଁ ବି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନଥିଲି। ମସ୍ତମସ୍ତ ଆଉ କେଇଥର ପିଚା ହଲେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ମାଡ଼ିଧରିଲି ବିଆ ଭିତରକୁ। ଓଃ… ଚରମ ଆନନ୍ଦରେ ମାତି ଉଠିଲା ମୋ ମନ। ୪ ମାସର ସାଇତା ବୀର୍ଯ୍ୟ ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚକାରୀ ମାରିଲା ଭଳି ବାହାରି ଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ..କି ମଜା। ଚରମ ତୃପ୍ତିରେ ମୁଁ ବୋଉ ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି ଘନଘନ ଚୁମ୍ବନ ଦେଇ ଆସ୍ତେକି ତା ଉପରୁ ଉଠି ଆସିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପେଳ ବୋଉର ବିଆ ଲାଳରେ ଲଟପଟ ହେଇଯାଇଥାଏ।

ବୋଉ ଖଟରୁ ଓହ୍ଲେଇ ତରତର ହେଇ ବ୍ଲାଉଜ ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡି ପକେଇ କହିଲା - ମୁଁ ଯାଉଛି। ତୁ ଏଇଠି ଶୋଇପଡ।

ମୁଁ ତା ହାତ ଟାଣି ଧରି କହିଲି - ବୋଉ, ଟିକେ ରହ।

ବୋଉ କହିଲା - ଉଁହୁ, କାଲି ସକାଳେ କଥା ହବା। 

ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ପାଦ ଚିପିଚିପି ଘର ଭିତରୁ ବାହାରିଗଲା ବୋଉ।ପରେପରେ କେତେବେଳ ମୁଁ ଶୋଇପଡ଼ିଲି ଜାଣିନି।

ପରଦିନ ସକାଳୁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ବୋଉ ନିତ୍ୟକର୍ମ ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରି ଠାକୁର ପୂଜା କରୁଥାଏ। ବାପା ଦାଣ୍ଡରେ ବସି ଚା ପିଉଥାନ୍ତି। ମୋତେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବାକୁ ପଡିବ। ମୁଁ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ଜଳଖିଆ ଖାଇଲା ବେଳେ ରୋଷେଇଘରେ ବୋଉ ସାଙ୍ଗେ ଟିକେ ନିରୋଳା ସମୟ ମିଳିଲା।

ବୋଉ ଟିକେ ଲାଜେଇକି ହସିଦେଇ ମୁଁହ ମୋଡିକି କହିଲା - ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଏତେ ବଢିଆ ବଢିଆ ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ କଣ ପାଇଁ ଆଣିଥିଲୁ ମୁଁ ଏବେ ବୁଝୁଛି। ଛତରା କୋଉଠିକାର। ନିଜ ବୋଉ ପାଖରୁ ବି ମଜା ମାରିନେଲୁ।

ମୁଁ ଟିକେ ମୁଚୁକି ହସି କହିଲି - ସତ କହିବୁ ବୋଉ, ତୁ ବି କଣ ମଜା ନେଇନୁ ?

ବୋଉ ଚାରିପାଖକୁ ଚାହିଁ ପକେଇ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, ଲାଜ ଲାଗୁଚି କହିବାକୁ...ହେଲେ ସତ କହୁଚି, ଖୁବ ମଜା ଦେଲୁ ତୁ। ବାପରେ ବାପ, ତୁ ମହା ଓସ୍ତାଦ ଅଛୁ। ହେଲେ ମନେରଖ, ଯାହା ହବା କଥା ତ ହେଇସାରିଲାଣି। ଭାରି ବିପଦ ଜିନିଷ ଇଏ। ସାବଧାନ।

ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ତୁ ଜମା ଚିନ୍ତା କରନା ବୋଉ। ମୁଁ ଖୁବ ସାବଧାନ ରହିବି। କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ କଥା, ତୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲେ। ମାସେ ଖଣ୍ଡେ ରହିକି ଆସିବୁ। ଏଇଠି ଏମିତି ଡରି ଡରି କିଛି କରି ହବନି।

ବୋଉ ଫେଁ କିନା ହସି ପକେଇ କହିଲା - ହଉ, ମୁଁ କିଛି ଗୋଟେ ପ୍ଲାନ କରି ତୋତେ କହିବି। ବେଶୀ ଦିନ କିନ୍ତୁ ରହି ପାରିବିନି। ତୋ ବାପାଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ଅସୁବିଧା ହବ। ହେଲେ ତୁ କ’ଣ ଦବୁ ମୋତେ ? ମୁଁ କହିଲି –ମୁଁ ତ ତୋତେ ଧୁମ୍ ମଜା ଦେବି। ଦିନକୁ ଅନ୍ତତଃ ୩-୪ ଥର ତୋ ଟାଂକି ଫୁଲ୍ କରିଦେବି। ତୋର ଆଉ କ’ଣ ଦରକାର କହୁନୁ। ବୋଉ କହିଲା – ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ ହେଲୁଣି। ମୋର ଗୋଟାଏ ଭଲ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ଦରକାର। ମୁଁ ହସି ଦେଇ କହିଲି – ଏହି କଥା, ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ସାଙ୍ଗକୁ  ଦିପଟ ଚୁନା ଚୁଡ଼ି ଦେବି। କିନ୍ତୁ ବୋଉ ଗୋଟିଏ କଥା, ମୁଁ ତୋତେ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇବି। ବୋଉ କହିଲା – ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇ ମୋତେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ କରିବୁ ନା କ’ଣ? ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ମୋର ପରମାନେଂଟ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ନ ହେଲେ ବି ଟେଂପରାରୀ ସ୍ତ୍ରୀ ତ ହୋଇ ପାରିବୁ।

ବୋଉ ଲାଜେଇକି ହୁଁ ମାରିଲା।ମୁଁ ଚାରିପାଖକୁ ଅନେଇ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ରୋଷେଇଘର ଭିତରେ ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପି ତା କାନରେ କହିଲି - ବୋଉ, ଭାରି ମନ ହଉଚି।

ବୋଉ ମୋତେ ଚୁମୁଟି ଦେଇ କହିଲା - ତୋର ତ ଭାରି ସାହସ ହେଇଗଲାଣି। ମୋତେ ମାରିବୁ ନା କଣ ?

ମୁଁ ଟିକେ ନେହୁରା ହେଲା ପରି ହେଲି। ବୋଉ ଶେଷକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ରାଜି ହେଇ କହିଲା - ତୋ ପିଉସୀନାନୀ ତ ଗାଧେଇବାକୁ ବନ୍ଧକୁ ଗଲାଣି। ଟିକେ ରହିଯା, ତୋ ବାପା ମାର୍କେଟ ବାହାରିଲେଣି।

ଟିକେ ପରେ ବାପା ଘରୁ ବାହାରିଗଲେ। ବୋଉ ଧଡ଼କିନା କବାଟ ବନ୍ଦକରି କହିଲା - ଜଲଦି ଆସ।

ମୁଁ ବୋଉକୁ ଖଟ ଉପରେ ଅଧା ଶୁଏଇକି ତା ଶାଢ଼ୀ ଟେକିଦେଲି। ଓଃ… ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆର ବାଳଭର୍ତ୍ତି ପାକଳ ବିଆକୁ ଦେଖି ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୁଁ ପାଗଳ ହେଇଯିବି। ତରତର ହେଇ ପେଣ୍ଟ ଅଧା ଖୋଲି ଚଡିତଳୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢିଲି। ତଳେ ଠିଆହେଇ ହାମୁଡ଼ି ପଡି ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ମାଡିଦେଲି ବୋଉ ବିଆ ଫାଟରେ ତଳେଇକି। ଥରକରେ ଦଳିହେଇ ପୁରା ପଶିଗଲା ବୋଉ ଭିତରେ। ଉଁ ଉଁ ହେଇ ମଜାରେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଲା ବୋଉ। ମୁଁ ସାମାନ୍ୟ ବିଳମ୍ବ ନକରି ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି। ମଝିରେ ମଝିରେ ବୋଉର ଓଠ ବେକକୁ କାମୁଡି ପକଉଥିଲି। ୫ ମିନିଟ ହେଇନି ବୋଉ ଜୋର ଭିଡିମୋଡି ହେଇ ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା। ବହଳିଆ ବହଳିଆ ବିଆ ରସ ବୋହି ଆସୁଥିଲା ତା ବିଆ ଭିତରୁ। ମୁଁ ବି ବେଶୀ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲିନି। ବୀର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଖଳନର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ସୁଖ ରେ ମତୁଆଲା ହେଇ ମୁଁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି ବୋଉକୁ।

ଟିକେ ପରେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହେଇଗଲୁ। ବୋଉ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଟାୱେଲ ରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପୋଛି ପକେଇ ନିଜ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ପୋଛିଲା। ମୁଁ ବୋଉର ଗାଣ୍ଡିରେ ହାତମାରି ଟିକେ ସାଉଁଳିଲି। ମସ୍ତବଡ ମାଂସଳ ଲହୁଣୀମଖା ଗୋରା ମୁଲାୟମ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ବୋଉର। ନଜାଣିଲା ପରି ଆସ୍ତେକି ତା ଗାଣ୍ଡି ଆଡେଇ ଦେଖିଲି। ଓଃ... ବୋଉର ଛୋଟିଆ ଆଉ ଟାଇଟ ଗାଣ୍ଡିକଣା ଦେଖିକି ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ବିଜୁଳି ଖେଳିଗଲା। ମୁଁ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଦେଲି ସେଠି ।

ବୋଉ ହସିଦେଇ ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲା - ଯାଃ… ସବୁଆଡେ ତୋ ନଜର। ହଉ, ଯଦି ମନ କରୁଚୁ ଆର ଥର ଆସିଲେ ତୋତେ ଚାନ୍ସ ମିଳିବ।

                    -ଶେଷ-